Uitspraken

MF heeft, kort samengevat, veroordeling gevorderd van [geïntimeerde] , uitvoerbaar bij voorraad, tot betaling van de bedragen die zij ingevolge de vaststellingsovereenkomst aan [X] heeft (door)betaald, het bedrag aan doorbetaling van loon te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag van dagvaarding. Daarnaast heeft MF nog betaling gevorderd van een bedrag van € 902,17 aan buitengerechtelijke kosten die zijn gemaakt voor de incasso van een andere vordering. Alles te vermeerderen met buitengerechtelijke incassokosten en met veroordeling van [geïntimeerde] in de proceskosten (te vermeerderen met wettelijke rente en nakosten).

[geïntimeerde] heeft verweer gevoerd.

De rechtbank heeft de vorderingen betreffende de vaststellingsovereenkomst afgewezen. De vordering betrekkelijk tot de incassokosten is toegewezen tot een bedrag van € 500,-. Verder is MF veroordeeld in de proceskosten, begroot op € 5.365,-.

MF heeft zes grieven gericht tegen het vonnis. De grieven 1 en 3 zijn hiervoor reeds besproken. In de grieven 2, 4, 5 en 6 komt MF op verschillende gronden en vanuit verschillende invalshoeken op tegen de afwijzing van haar op de vaststellingsovereenkomst met [X] gebaseerde vorderingen. Het hof zal die vorderingen opnieuw beoordelen.

MF stelt dat [geïntimeerde] uit hoofde van de uitzendovereenkomst, in het bijzonder de onder 3.2 weergegeven passages daarvan, aan MF de kosten dient te vergoeden die zij heeft gemaakt om het dienstverband met [X] te beëindigen.
5.3 [geïntimeerde] heeft niet bestreden dat zij in beginsel jegens MF daartoe verplicht is, maar heeft aangevoerd dat MF zich in dit geval niet op het bestaan van deze verplichting kan beroepen. [geïntimeerde] voert daartoe aan dat MF zelf tekort is geschoten in de nakoming van haar verplichtingen en dat de gevorderde kosten daaruit voortvloeien.

Volgens [geïntimeerde] had MF namelijk gevolg moeten geven aan de instructie van [geïntimeerde] om [X] op staande voet te ontslaan, nu [geïntimeerde] materieel de werkgever was van [X] en voor een ontslag op staande voet ook voldoende grond bestond. In plaats daarvan heeft MF met [X] de vaststellingsovereenkomst gesloten, zonder dat met [geïntimeerde] te overleggen en zonder [geïntimeerde] de in de uitzendovereenkomst vastgelegde keus te bieden om het ontslag zelf te regelen. Als MF [X] op staande voet zou hebben ontslagen, zou zij de thans gevorderde kosten niet hebben gehad, aldus [geïntimeerde] .

Met betrekking tot de kosten van de getroffen regeling overweegt het hof dat de verschillende bezwaren die [geïntimeerde] heeft opgeworpen tegen in die regeling aan [X] toegekende vergoedingen en met hem gemaakte afspraken, ongegrond zijn. Het hof overweegt in dat verband het volgende.

Het hof is aldus van oordeel dat voor zover MF jegens [geïntimeerde] zou zijn tekortgeschoten in haar verplichtingen uit hoofde van de uitzendovereenkomst, [geïntimeerde] daarvan geen nadeel heeft ondervonden. Het beroep van [geïntimeerde] op tekortkomingen van MF ontheft haar daarom niet van haar verplichting om aan MF de kosten te vergoeden die zijn verbonden aan het ontslag van [X] .

De gevorderde wettelijke rente over de doorbetaling van het loon, te berekenen vanaf 24 september 2012 (de dagvaarding in eerste aanleg), is toewijsbaar als op de wet gegrond.
Bij brief van 7 maart 2012 (productie 4 bij dagvaarding) heeft MF namelijk al aan [geïntimeerde] geschreven dat zij in gebreke was, doordat de termijn voor de betaling van de desbetreffende factuur inmiddels was verstreken. Dat [geïntimeerde] toen meende niets verschuldigd komt voor haar risico en staat niet in de weg aan toewijzing van deze nevenvordering.
5.9 De vordering om [geïntimeerde] te veroordelen tot terugbetaling aan MF van al hetgeen zij aan [geïntimeerde] heeft voldaan ter uitvoering van het bestreden vonnis van de rechtbank is toewijsbaar, aangezien daartegen geen verweer is gevoerd.

vernietigt het vonnis van de rechtbank Noord-Nederland, Afdeling privaatrecht, locatie Assen van 13 november 2013, behalve waar het betreft de veroordeling in dat vonnis uitgesproken onder 1., bekrachtigt dat vonnis voor wat betreft die veroordeling en doet voor het overige opnieuw recht;

veroordeelt [geïntimeerde] om aan MF tegen behoorlijk bewijs van kwijting te betalen

- € 41.350,54, terzake van de doorbetaling van het salaris aan [X] , te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 24 september 2012 tot die der algehele voldoening.

- € 4.853,71 terzake de opgebouwde vakantiedagen

- € 3.600,- exclusief BTW voor scholingskosten

- € 2.500,- exclusief BTW vanwege kosten rechtsbijstand;

veroordeelt [geïntimeerde] om aan MF terug te betalen al hetgeen MF aan [geïntimeerde] heeft voldaan ter uitvoering van voormeld vonnis van 13 november 2013, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf de vijftiende dag na deze uitspraak tot de dag van algehele voldoening;

veroordeelt [geïntimeerde] in de kosten van beide instanties, tot aan de bestreden uitspraak aan de zijde van MF wat betreft de eerste aanleg vastgesteld op € 3.576,- voor salaris overeenkomstig het liquidatietarief en op € 1.871,17 voor verschotten, en tot aan deze uitspraak wat betreft het hoger beroep vastgesteld op € 1.631,- voor salaris overeenkomstig het liquidatietarief en op € 2.000,17 voor verschotten, te vermeerderen met de wettelijke rente over voormelde bedragen vanaf 14 dagen na betekening van deze uitspraak tot de dag der algehele voldoening en met € 131,- voor nasalaris van de advocaat, te vermeerderen met € 68,- indien niet binnen veertien dagen na aanschrijving aan deze uitspraak is voldaan én betekening heeft plaatsgevonden;

verklaart dit arrest uitvoerbaar bij voorraad;

wijst het meer of anders gevorderde af.