Uitspraken

Ingevolge artikel 1:450 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek (BW) kan de kantonrechter indien een meerderjarige als gevolg van zijn geestelijke of lichamelijke toestand tijdelijk of duurzaam niet in staat is of bemoeilijkt wordt zijn belangen van niet-vermogensrechtelijke aard zelf behoorlijk waar te nemen, te zijnen behoeve een mentorschap instellen.

Op grond van artikel 1:451 lid 1 BW kan het mentorschap worden verzocht door de betrokken persoon, zijn echtgenoot, zijn geregistreerde partner dan wel andere levensgezel, zijn bloedverwanten in de rechte lijn en die in de zijlijn tot en met de vierde graad, degene die ingevolge artikel 1:253sa of 1:253t BW het gezag over de betrokken persoon uitoefent, zijn voogd, zijn curator of zijn bewindvoerder als bedoeld in titel 19 BW.

Het hof overweegt als volgt. Het instellen van hoger beroep door een advocaat namens een persoon mag slechts plaatsvinden met instemming van die persoon. De advocaat dient op zijn woord te worden geloofd waar hij stelt dat die instemming er is. Door verweerders wordt gesteld dat betrokkene onder invloed van een derde hoger beroep heeft ingesteld, terwijl het niet haar wil is om een rechtsmiddel aan te wenden. Verweerders stellen zich op het standpunt dat het hof betrokkene, buiten aanwezigheid van anderen, dient te horen teneinde vast te stellen of het de wil van betrokkene is dit hoger beroep in te stellen. Het hof ziet in hetgeen verweerders in dit verband naar voren hebben gebracht onvoldoende aanleiding om hiertoe over te gaan. Nog afgezien van de vraag of door het hof op basis van een gesprek met betrokkene kan worden vastgesteld of het destijds de wil van betrokkene is geweest om hoger beroep in te stellen, is in dit verband van betekenis dat uit de rapportages van ouderenpsychiater dr. [psychiater 1] van 20 mei 2015 en psychiater dr. [psychiater 2] van 17 maart 2016 blijkt dat ten tijde van het opstellen van de rapportages door deze artsen niet werd getwijfeld aan de wilsbekwaamheid van betrokkene. Gelet op het voorgaande en gelet op het verschijnen van betrokkene ter mondelinge behandeling met haar advocaat, ziet het hof onvoldoende aanleiding om betrokkene buiten aanwezigheid van derden te horen over de vraag of zij het instellen van dit hoger beroep heeft gewenst.

Het hof acht betrokkene ontvankelijk in haar hoger beroep.

Vervolgens is aan de orde de ontvankelijkheid van verweerders in hun inleidend verzoek tot het instellen van een mentorschap ten behoeve van betrokkene. Betrokkene stelt dat verweerders daarin door de kantonrechter niet-ontvankelijk hadden dienen te worden verklaard nu zij geen familieleden in de vierde, maar in de vijfde graad zijn.

Verweerders erkennen dat zij familieleden in de vijfde graad zijn.

Verweerders en GSBB betogen dat in de stukken van de eerste aanleg een verzoek van ook Stichting Kalorama tot instelling van een mentorschap valt te lezen. Zij wijzen ter ondersteuning van hun betoog op de inhoud van de brieven van mr. Arends aan de kantonrechter van 5 juni 2015 en 18 juni 2015 en op het proces-verbaal van de mondelinge behandeling in eerste aanleg.

Ook dit betoog wordt verworpen. In de brief van 5 juni 2015 aan de kantonrechter schrijft mr. Arends namens Stichting Kalorama dat zij heeft kennisgenomen van het inleidend verzoekschrift van verweerders en dat zij zich belanghebbende acht in deze procedure. In zijn brief van 17 december 2015 aan het hof (bijlage bij journaalbericht van 24 december 2015) schrijft mr. Arends dat betrokkene inmiddels niet meer bij Stichting Kalorama verblijft en dat Stichting Kalorama daardoor geen belanghebbende meer is in de procedure. Blijkens het proces-verbaal van de mondelinge behandeling bij de kantonrechter is mr. Arends namens Stichting Kalorama opgekomen voor een goede behartiging van de belangen van betrokkene. De inhoud van het proces-verbaal noch de inhoud van de brieven van 5 juni en 18 juni 2015 rechtvaardigen de conclusie dat Stichting Kalorama als zelfstandig verzoekster wenste op te treden. Het hof beschouwt hetgeen mr. Arends in de procedure in eerste aanleg heeft aangevoerd dan ook als gedaan ter ondersteuning van het inleidend verzoek van verweerders en niet als een zelfstandig verzoek. De kantonrechter heeft het betoog van mr. Arends evenmin opgevat als een zelfstandig verzoek van Stichting Kalorama. De kantonrechter heeft Stichting Kalorama immers niet aangemerkt als verzoeker, maar als informant.

Voor zover verweerders en GSBB stellen dat betrokkene in eerste aanleg zelf heeft verzocht om het instellen van een mentorschap doelen zij op een opmerking van haar advocaat ter mondelinge behandeling, in het proces-verbaal weergegeven als:

"(…) cliënt heeft de voorkeur uitgesproken dat een tijdelijke maatregel prima is en daarna een professionele bewindvoerder en mentor benoemen.(…)"

Het hof is van oordeel dat gelet op de inhoud van de stukken in eerste aanleg en op hetgeen overigens zijdens betrokkene ter mondelinge behandeling in eerste aanleg is verklaard, in voornoemde opmerking van haar advocaat geen verzoek van betrokkene kan worden gelezen tot het instellen van een mentorschap.