Uitspraken

De Rechtbank heeft terecht vooropgesteld dat de bewijslast voor de feiten en omstandigheden die tot het oordeel kunnen leiden dat belanghebbende als ANBI moet worden aangemerkt op haar rust. De stelling die de Inspecteur in hoger beroep heeft verdedigd, te weten dat belanghebbende deze feiten en omstandigheden bij betwisting door de Inspecteur overtuigend dient aan te tonen, vindt naar het oordeel van het Hof geen steun in het recht.

Belanghebbende voert ook in hoger beroep aan – zakelijk weergegeven – dat het doel van de door haar georganiseerde watersportactiviteiten is het welzijn van mensen met een (meervoudige) beperking te verbeteren door hen uit te dagen zo zelfstandig mogelijk te watersporten en daarmee de in het dagelijkse leven ervaren fysieke en mentale drempels als gevolg van één of meer beperkingen te verlagen. Daarnaast dragen de aangeboden watersportactiviteiten bij aan het bestrijden van een sociaal isolement van mensen met een beperking, hetgeen volgens belanghebbende meer is dan het bieden van ontspanning of gezellig verkeer; het beleven van plezier is een neveneffect van haar activiteiten. Om dit mogelijk te maken wordt iedere deelnemer hulp of zorg op maat geboden, zowel door aanpassingen aan de boten en accommodaties als door persoonlijke begeleiding door vrijwilligers. Belanghebbende biedt haar activiteiten nagenoeg uitsluitend aan aan mensen met een beperking. Het tarief dat zij hanteert is weliswaar (ongeveer) gelijk aan het tarief voor vergelijkbare activiteiten voor mensen zonder beperkingen maar ligt door de noodzakelijke aanpassingen ver beneden haar kostprijs, zoals blijkt uit de begroting van de baten en de lasten. Ongeveer 50 percent van de kosten wordt gedekt uit de deelnemersbijdragen en de overige 50 percent uit giften en subsidies. Daarbij komt nog de inzet van vrijwilligers, die in het seizoen ongeveer neerkomt op 15 fte aan professionele zorgverleners.

Het Hof is, met de Rechtbank, van oordeel dat aannemelijk is dat met de activiteiten die door belanghebbende worden ontplooid, het bevorderen van het welzijn van mensen met een beperking als doel voorop staat en dat de watersportactiviteiten het middel zijn om dit doel te bewerkstelligen. Met het bevorderen van het welzijn beoogt belanghebbende meer in het bijzonder bij te dragen aan de revalidatie, de zelfredzaamheid, het zelfvertrouwen en de sociale integratie van de deelnemers aan de activiteiten. Gelet op de door belanghebbende overgelegde verklaringen van revalidatiecentra en organisaties die actief zijn voor mensen met een beperking, is aannemelijk dat belanghebbende er ook daadwerkelijk in slaagt dit oogmerk met haar activiteiten in betekenisvolle mate te bewerkstelligen. Een en ander leidt tot de conclusie dat belanghebbende door middel van watersportactiviteiten beoogt haar doel na te streven, te weten het verbeteren van de gezondheidstoestand van mensen met een beperking en het leven van die personen draaglijker te maken (vgl. Kamerstukken II, 2011-2012, 33006, nr. 3, p. 24-25).

De Inspecteur heeft aangevoerd – zakelijk weergegeven – dat de watersportactiviteiten zich in niets onderscheiden van recreatie of vakantie, zaken die bij eenieder het algeheel welbevinden verbeteren. Dit brengt in het oordeel van het Hof echter geen verandering. Immers, de activiteiten van belanghebbende hebben expliciet onder meer als doel de revalidatie en het verbeteren van zelfredzaamheid van de deelnemers, doelen die normaal gesproken bij recreatie of vakantie niet in betekenisvolle mate worden nagestreefd of bereikt. Dat de deelnemers aan de watersportactiviteiten plezier beleven neemt niet weg dat die plezierige ervaring bovenal een middel is dat wordt aangewend om de door belanghebbende nagestreefde doelen te bewerkstelligen.

De Inspecteur heeft verder aangevoerd dat belanghebbende alleen activiteiten aanbiedt aan personen met een beperking en dan binnen die groep feitelijk alleen aan personen die zich de eigen bijdrage kunnen veroorloven. Naar het oordeel van het Hof brengt de omstandigheid dat belanghebbende haar activiteiten beperkt tot bepaalde groepen kwetsbare personen in de samenleving niet mee dat haar activiteiten daardoor niet meer het algemeen nut dienen. Het feit dat een eigen bijdrage wordt gevraagd, waardoor de doelgroep wordt verkleind, maakt zulks naar het oordeel van het Hof niet anders. Ook het feit dat het zeer incidenteel niet lukt om specifieke (verpleegkundige) hulp voor een deelnemer te organiseren, zodat deze deelnemer uiteindelijk moet worden geweigerd, maakt dit oordeel niet anders.

Gelet op het vorenoverwogene is het beroep door de Rechtbank terecht gegrond verklaard en is de intrekkingsbeschikking door de Rechtbank terecht vernietigd. Hetgeen de Inspecteur verder heeft aangevoerd kan niet tot een ander oordeel leiden.