Uitspraken

De meest verstrekkende grief van de man betreft zijn stelling dat de vrouw per 1 april 2013 is gaan samenleven met de heer [A] (verder te noemen: [A] ) als waren zij gehuwd en dat ten gevolge van deze samenleving zijn alimentatieverplichting jegens de vrouw van rechtswege is geëindigd. Het hof heeft in zijn tussenbeschikking overwogen dat op grond van de stukken en hetgeen tijdens de mondelinge behandeling is besproken het hof voorshands van oordeel is dat de levens van de vrouw en [A] in de loop van hun relatie zodanig vervlochten zijn geraakt, dat gesproken kan worden van een (praktisch) vrijwel dagelijks samenleven in lotsverbondenheid gedurende een zekere tijd, waardoor dit samenleven de kenmerken draagt van een huwelijk als bedoeld in artikel 1:160 van het Burgerlijk Wetboek (BW). Het hof heeft daarbij in aanmerking genomen dat de vrouw en [A] een duurzame affectieve relatie hebben, voorshands voldoende is komen vast te staan dat sprake is van een samenwoning van de vrouw en [A] en aannemelijk is dat bij de vrouw en [A] sprake is van een gemeenschappelijke huishouding en wederzijdse verzorging.

Vervolgens heeft het hof de vrouw de gelegenheid geboden om ter zake tegenbewijs te leveren met schriftelijke stukken dan wel door het doen horen van getuigen.

De vrouw stelt in haar memorie na enquête dat uit de producties 4 en 5 bij het journaalbericht van haar advocaat van 4 december 2015 en uit de getuigenverhoren in onderling verband en samenhang bezien, volgt dat zij niet samenwoont. In een geval waarin niet aan het samenwoningsvereiste wordt voldaan volgt uit de jurisprudentie van de Hoge Raad dat niet tot het oordeel kan worden gekomen dat sprake is van een samenleven als waren zij gehuwd in de zin van artikel 1:160 BW. Aan de cumulatieve vereisten van artikel 1:160 BW is niet voldaan. Uit de getuigenverklaringen volgt volgens de vrouw ook dat de reden van het verhuizen van de ouders van de vrouw naar [Plaats] was gelegen in het feit dat de ouders daar het snelst in een verzorgingstehuis terecht konden en zo bij elkaar konden blijven wonen. Het hof heeft hierover in rechtsoverweging 5.6 een onjuiste veronderstelling gepleegd. Voorts stelt de vrouw aannemelijk te hebben gemaakt dat geen sprake is van wederzijdse verzorging en het voeren van een gemeenschappelijk huishouding. Dit blijkt uit de producties 1 en 2 bij het journaalbericht van haar advocaat van 4 december 2015 en de getuigenverklaringen. De vrouw kan voorzien in de kosten van haar levensonderhoud met haar vier bronnen van inkomsten: haar inkomsten uit haar zaak, de PGB-gelden van [B] , de aflossing en rente door haar broer van de aan hem verstrekte lening en de partneralimentatie. Voorts heeft zij ingeteerd op haar vermogen. Dit vermogen bedroeg op 1 januari 2013 € 73.213,- en op 4 december 2015 nog maar € 63.302,-. Uit de getuigenverklaringen van [A] , [getuige 2] en [getuige 3] , een broer van de vrouw, volgt duidelijk dat geen sprake is van financiële verstrengeling tussen de vrouw en [A] . Ieder betaalt zijn eigen kosten van levensonderhoud alsook het eigen deel van de vakanties. De vrouw verblijft het grootste deel van de week in [woonplaats] en niet in [Plaats] . Zij heeft daar haar sociale leven, waarvan [A] (bijna) geen deel uitmaakt en [A] heeft ook zijn eigen sociale contacten in [Plaats] waarvan de vrouw geen deel uitmaakt.

Het voorshands door de man geleverd geachte bewijs heeft zij hiermee naar eigen zeggen voldoende ontzenuwd.

Het hof is van oordeel dat de vrouw er niet in is geslaagd tegenbewijs te leveren van de voorshands bewezen geachte stelling van de man dat de vrouw samenleeft met [A] als waren zij gehuwd.

Het hof blijft bij het oordeel dat de levens van de vrouw en [A] in de loop van hun relatie zodanig vervlochten zijn geraakt, dat gesproken kan worden van een (praktisch) vrijwel dagelijks samenleven in lotsverbondenheid gedurende een zekere tijd, waardoor dit samenleven de kenmerken draagt van een huwelijk als bedoeld in artikel 1:160 BW. Het hof overweegt daartoe als volgt.

Naar het oordeel van het hof is de vrouw er ook niet in geslaagd om tegenbewijs te leveren van het voorlopig oordeel van het hof dat sprake is van een gemeenschappelijke huishouding en van wederzijdse verzorging. Hoewel de vrouw heeft verklaard dat zij haar eigen kosten voldoet en [A] heeft verklaard dat de vrouw tijdens haar verblijf bij hem de verse producten inkoopt, heeft de vrouw dit niet met bewijsstukken nader onderbouwd. De door de vrouw opgestelde overzichten zijn zonder onderliggende stukken, die ontbreken, niet overtuigend. Het moet er daarom voor worden gehouden dat [A] de kosten van de huishouding ook voor de vrouw voor zijn rekening neemt gedurende de tijd dat zij bij hem verblijft.

Verder is gebleken dat [A] en de vrouw regelmatig samen op vakantie gaan. Ook de uitgaven die de vrouw stelt te doen voor deze vakanties, heeft zij niet nader onderbouwd. Nu de vrouw eerder heeft verklaard dat [A] de kosten voor de overnachtingen en dergelijke toch al moet voldoen en zij enkel de kosten voor de reis heeft en de kosten van het eten vaak voldoet, moet het er voor worden gehouden dat [A] een aanzienlijk deel van de kosten van de vakanties voor de vrouw voor zijn rekening neemt.

De vrouw heeft met betrekking tot haar financiële inkomsten verklaard dat zij leeft van het PGB voor zoon [B] van € 300,- per maand en de betaling door haar broer van € 1.250,- per maand ter zake aflossing en rente op een lening die zij aan hem heeft verstrekt en dat de inkomsten die zij genereert met haar onderneming gering zijn. De vrouw heeft echter niet inzichtelijk gemaakt wat haar totale inkomsten en uitgaven zijn. De verklaring van de vriendin van de vrouw, [getuige 2] , dat zij heeft gezien dat de vrouw haar eigen kleding betaalt, dat zij weet dat de vrouw zelf voor haar levensonderhoud zorgt en bijdraagt in de studiekosten van haar zoon [B] , en de verklaring van de broer van de vrouw, [getuige 3] , dat de vrouw zichzelf moet bedruipen en dat zij een financieel gescheiden leven heeft van [A] , vormt onvoldoende nader tegenbewijs van de stellingen van de vrouw, nu een totaalplaatje van haar financiële situatie met onderliggende bewijsstukken ontbreekt.

Voorts is gebleken dat de vrouw en [A] veel sociale activiteiten met vrienden en familie gezamenlijk ondernemen en dat deze met name in [Plaats] plaatsvinden. De vrouw vergezelt de man naar activiteiten van voetbalclub [X] en naar activiteiten van de carnavalsvereniging in [Plaats] . Dat de vrouw hierin minder actief betrokken is dan [A] en dat de vrouw en [A] daarnaast ook sociale activiteiten hebben waarin de ander nauwelijks is betrokken, doet hier niet aan af.

Op grond van de hiervoor genoemde feiten en omstandigheden is het hof van oordeel dat vanaf 1 april 2013 sprake is van een gemeenschappelijke huishouding en wederzijdse verzorging tussen de vrouw en [A] .

De man heeft verzocht te bepalen dat de vrouw aan hem de door haar ten onrechte ontvangen partneralimentatie vanaf 1 april 2013 dient terug te betalen, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de datum van indiening van het verzoekschrift (22 januari 2014). Nu de alimentatieverplichting van de man eindigt met ingang van 1 april 2013 is de door de man vanaf die datum aan de vrouw betaalde partneralimentatie onverschuldigd betaald. Daaruit vloeit een terugbetalingsverplichting van de vrouw jegens de man voort.

Met betrekking tot de wettelijke rente stelt het hof vast dat de man deze bij verzoekschrift in eerste aanleg aan de vrouw heeft aangezegd. Gelet op het vorenstaande gaat de wettelijke rente ten aanzien van de bedragen die de man over de periode van 1 april 2013 tot 22 januari 2014 heeft voldaan in op 22 januari 2014 en loopt deze tot aan de dag der algehele voldoening. Voor de bedragen die de man over de periode vanaf 22 januari 2014 heeft voldaan, gaat de wettelijke rente in vanaf de datum waarop de bedragen door de man aan de vrouw zijn betaald tot aan de dag der algehele voldoening.