Uitspraken

Als tweede grief heeft de man aangevoerd dat de rechtbank enig onderzoek had moeten doen naar de financiële situatie van de vrouw. Hij stelt voorts dat de affectieve relatie tussen partijen in 2003 is geëindigd. Partijen leefden destijds van een WAZ-uitkering van de man van € 11.343,- (het hof begrijpt: op jaarbasis) en hij dreef een onderneming die verlies opleverde. Het netto besteedbaar inkomen van de man was destijds ongeveer € 1.200,- per maand. Op basis daarvan bedraagt de behoefte van [kind] € 122,- per maand. Partijen hadden ten tijde van het uiteengaan al financiële problemen. In 2003 werd winst gemaakt in de paardenhandel, maar toen vielen zijn inkomsten uit het loonwerk door een fysieke terugval weg. De belastingdienst heeft uitgebreid onderzoek naar zijn inkomsten gedaan en zijn boekhouding goedgekeurd. De gemeente heeft na inzage van zijn administratie nimmer een bijdrage van hem gevorderd in verband met de bijstandsuitkering die na het uiteengaan van partijen aan de vrouw werd verstrekt. Het UWV ging niet akkoord met de voorstelling van zaken van de man dat de paardenhandel verlies opleverde en heeft de uitkering van 26 januari 2001 tot en met 22 mei 2002 volledig teruggevorderd. Hij was het daar niet mee eens, maar de terugvordering door het UWV is in 2007 tot aan de Centrale Raad van Beroep in stand gebleven. Alles wat hij boven de beslagvrije voet verdient, wordt daarom automatisch op zijn uitkering ingehouden. Hierdoor kunnen andere concurrente schuldeiseres door hem niet betaald worden. Het is niet toegestaan om naast een WAZ-uitkering op basis van volledige arbeidsongeschiktheid bij te verdienen en hiervan was ook geen sprake. Thans heeft hij nog steeds een WIA/WAO-uitkering en daarnaast heeft hij een vennootschap onder firma (verder: VOF) met mevrouw [A]. Uit het ondernemingsvermogen blijkt dat [A] € 139.762,24 in de VOF heeft ingebracht en hij slechts € 15.536,-. Zijn uitkering wordt ingebracht in de VOF, in 2014 in totaal € 14.479,-. Zijn privé-onttrekkingen waren € 13.536,- per jaar, ofwel € 1.053,- netto per maand. 80% van de nettowinst is voor mevrouw [A] en 20% voor de man.

In 2004 zijn partijen op verzoek van de vrouw schriftelijk overeengekomen dat de man maandelijks met een bedrag van € 65,- zou bijdragen in de kosten van [kind] en tot voor enkele jaren geleden heeft hij dat bedrag steeds in contanten voldaan als hij zijn zoon ophaalde voor omgang. In aanvulling op die kinderalimentatie verzorgde mevrouw [A] als paardentandarts gratis de gebitten van de paarden die bij de vrouw gestald stonden. De vrouw kon die tandartskosten in rekening brengen bij haar klanten, aldus nog steeds de man.

De vrouw betwist de stellingen van de man. Zij stelt dat de man naast de WAZ-uitkering inkomsten verwierf bij [Bedrijf] B.V., dat hij bemiddelde bij de verkoop van paarden en dat hij zelf ook paarden verkocht. Het loon bij [Bedrijf] B.V. werd weggestreept tegen kosten die de man daar had. De man verricht volgens haar nog steeds werkzaamheden voor [Bedrijf] B.V., alleen zijn die werkzaamheden nu bij een andere (Russische) werkgever ondergebracht. Blijkens de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 10 juli 2007 heeft de man over een periode van zestien maanden in 2001 en 2002 een bedrag van € 43.985,- netto, ofwel € 2.740,- per maand, ontvangen. Er was ten tijde van de samenleving sprake van een behoorlijke mate van welstand.

Uit de jaarstukken van de VOF blijkt niet dat de WAZ-uitkering van de man wordt ingebracht en het bevreemdt haar waarom de man geen aanspraak kan maken op de helft van het resultaat. In 2014 bedroeg dat resultaat € 34.664,-.

Zij probeert zelf zoveel mogelijk inkomsten te genereren, maar haar inkomsten zijn tot nu toe onvoldoende om te kunnen bijdragen in de behoefte van [kind].

In het aanvullend verzoek bevestigt de vrouw de stelling van de man dat partijen eerder een kinderalimentatiebijdrage van € 65,- per maand zijn overeengekomen. De boekhouder van de man heeft destijds aan partijen voorgehouden dat de man € 65,- per maand zou moeten betalen ter zake van kinderalimentatie en daarmee heeft zij ingestemd. De man heeft deze bijdrage slechts vijf keer aan haar voldaan en uiteindelijk is de afspraak verwaterd. In verband met het feit dat partijen een bijdrage zijn overeengekomen, wijzigt de vrouw de grondslag van haar verzoek, in die zin dat die bijdrage moet worden gewijzigd omdat de overeenkomst destijds is aangegaan met grove miskenning van de wettelijke maatstaven. Op grond van het gezinsinkomen destijds, dat bestond uit een inkomen van de man van € 3.900,- netto per maand, was de behoefte van [kind] veel hoger. Subsidiair stelt zij dat de man vanaf 2015 een zodanig hoger inkomen heeft dan in 2002 dat op basis daarvan de bijdrage voor [kind] moet worden gewijzigd.

Op grond van artikel 1:401 lid 5 van het Burgerlijk Wetboek (BW) kan een overeenkomst als hiervoor genoemd worden gewijzigd of ingetrokken, indien zij is aangegaan met grove miskenning van de wettelijke maatstaven. Een alimentatieovereenkomst kan op grond van artikel 1:401 lid 1 BW ook worden gewijzigd wanneer deze overeenkomst nadien door wijziging van omstandigheden ophoudt aan de wettelijke maatstaven te voldoen.

De vrouw grondt haar verzoek tot wijziging van de kinderalimentatie met ingang van 16 maart 2015 primair op de stelling dat de kinderalimentatieovereenkomst is aangegaan met grove miskenning van de wettelijke maatstaven, subsidiair op de stelling dat in 2015 sprake is van een wijziging van omstandigheden. Op grond van artikel 1:397 BW moet bij het bepalen van het verschuldigde alimentatiebedrag enerzijds rekening worden gehouden met de behoefte van [kind] en anderzijds met de draagkracht van de onderhoudsplichtige ouders.

Zoals hiervoor reeds overwogen, rust op grond van artikel 1:397 BW op zowel de man als de vrouw een onderhoudsverplichting jegens [kind]. Zij dienen ieder naar rato van hun draagkracht bij te dragen in de kosten voor zijn verzorging en opvoeding. Ook de vrouw dient haar eigen financiële situatie inzichtelijk te maken. De vrouw heeft echter nagelaten daaromtrent voldoende stukken in het geding te brengen. Onduidelijk is daardoor welke inkomsten zij in 2014/2015 heeft genoten. Daarom is het niet mogelijk de draagkracht van de vrouw vast te stellen en dus evenmin hoe groot haar aandeel dient te zijn in de kosten van verzorging en opvoeding van [kind].

De tweede grief van de man, inhoudende dat de rechtbank de financiële situatie van de vrouw niet heeft onderzocht slaagt in zoverre. De bestreden beschikking zal om die reden worden vernietigd.

Het hof is aldus op basis van de door partijen overgelegde stukken over hun financiële situatie en de daarop gegeven gebrekkige toelichting ter mondelinge behandeling niet in staat de draagkracht van beide partijen om naar rato in de behoefte van [kind] te kunnen bijdragen te kunnen bepalen. Het hof stelt vast dat partijen de ingevolge artikel 21 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) op hen rustende verplichting om de voor de beslissing van belang zijnde feiten volledig en naar waarheid aan te voeren, niet zijn nagekomen.

In het licht van artikel 21 Rv is het hof daarom van oordeel dat niet is komen vast te staan dat sprake is van gewijzigde omstandigheden die aanleiding geven de tussen partijen geldende overeenkomst, inhoudende dat de man zal bijdragen met een bijdrage van € 65,- per maand in de kosten van verzorging en opvoeding van [kind] zal voldoen, te wijzigen. Op grond van het hiervoor overwogene is het hof van oordeel dat het verzoek tot wijziging van de overeengekomen kinderalimentatie moet worden afgewezen.