Uitspraken

Ingevolge artikel 9, tweede lid, aanhef en onderdeel b, van de Wet OB juncto post a.6 van de bij de Wet OB behorende Tabel II bedraagt de belasting nihil voor leveringen van goederen die worden vervoerd naar een andere lidstaat, wanneer deze goederen aldaar zijn onderworpen aan heffing van belasting ter zake van intracommunautaire verwerving van die goederen. Ingevolge artikel 12 van het Uitvoeringsbesluit omzetbelasting 1968 (hierna: het Uitvoeringsbesluit) geldt de aanspraak op toepassing van het tarief van nihil voor vorenbedoelde intracommunautaire leveringen slechts indien de toepasselijkheid van dat tarief uit boeken en bescheiden blijkt.

Degene die aanspraak maakt op toepassing van het nultarief op door hem verrichte leveringen dient aan te tonen dat hij aan de voorwaarden voor toepassing van die vrijstelling voldoet. Het in dit kader te leveren bewijs behoeft niet aan speciale eisen te voldoen. Dit is voor bewijs dat wordt geleverd met boeken en bescheiden ook niet bepaald in artikel 12 van het Uitvoeringsbesluit. Indien de betrokken belastingplichtige boeken en bescheiden overlegt die volgens hem uitwijzen dat zij betrekking hebben op de goederen waarvoor aanspraak wordt gemaakt op toepassing van het nultarief alsmede uitwijzen dat die goederen werkelijk in het kader van de levering naar een andere lidstaat zijn vervoerd, dient te worden onderzocht of de in de desbetreffende documenten voorkomende gegevens naar hun aard geschikt zijn om het evenbedoelde vervoer van de in geding zijnde goederen aan te tonen. Indien dit het geval is en de documenten zelf geen gebreken vertonen, kan het te verlangen bewijs geleverd worden geacht. Ten aanzien van de levering waarop de factuur met het nummer 120035 ziet, staat vast dat deze betrekking heeft op een rupsgraafmachine van het merk en type CAT 325 CL, dat het gefactureerde bedrag op 20 juni 2012 is betaald door [J] (Nederland) en dat [J1] de machine op dezelfde datum heeft verkocht aan [K] , gevestigd te [L] (Nederland). Hieruit volgt dat ten aanzien van deze rupsgraafmachine niet aannemelijk is gemaakt dat deze intracommunautair is geleverd. Voor zover het hoger beroep die levering betreft, faalt het reeds op die grond.

Omtrent de levering van de onderhavige grondverzetmachines behoren tot de stukken van het geding slechts op naam van [F] gestelde facturen en enkele vervoersverklaringen en vrachtbrieven. De vervoersverklaringen en vrachtbrieven bevatten gebreken. De vervoersverklaring betreffende de factuur met nummer 120019 vermeldt een onjuiste en van de factuur afwijkende naam van de leverancier; met betrekking tot de factuur met nummer 120038 is geen vervoersverklaring aanwezig; de CMR-vrachtbrief betreffende de levering waarop factuurnummer 120035 ziet, geeft geen zekerheid over de plaats van bestemming. Met betrekking tot deze leveringen en die waarvoor de factuur met nummer 120034 is opgemaakt geldt voorts dat het in de vervoersverklaringen opgenomen voornemen dat de goederen naar België zullen worden vervoerd, niet door objectieve gegevens wordt ondersteund.

Belanghebbende heeft noch schriftelijke bestellingen, noch ontvangstbevestigingen, verzekeringspolissen, of enige andere documentatie uit boeken en bescheiden overgelegd waaruit aannemelijk zou kunnen worden dat de onderhavige grondverzetmachines naar België zijn vervoerd. Dat e-mailberichten, die naar belanghebbende stelt op die leveringen betrekking hadden, verloren zijn gegaan, komt voor rekening en risico van belanghebbende.

Op grond van het vorenstaande acht het Hof door belanghebbende niet aannemelijk gemaakt dat de onderhavige grondverzetmachines naar België zijn vervoerd.

In een tijdsbestek van ongeveer twee maanden heeft belanghebbende een viertal leveringen van grondverzetmachines verricht, waarbij op de facturen steeds [F] als afnemer is vermeld. Dit zijn – voor zover door belanghebbende is gesteld en uit de stukken is op te maken - de enige leveringen van belanghebbende geweest met [F] als afnemer. Dit is, in combinatie met de afwezigheid van documentatie over een bestendige relatie met deze afnemer, naar ’s Hofs oordeel onvoldoende om [F] aan te merken als vaste afnemer van belanghebbende in de zin van het Besluit. Het beroep van belanghebbende op het Besluit faalt reeds hierom. De vraag of het in de administratie van belanghebbende al aanwezige samenstel van bescheiden en vastleggingen voldoende is om de vervoersverklaringen van [F] als aanvullend bewijs daarop te laten dienen, behoeft derhalve geen beantwoording meer. Hetzelfde geldt ten aanzien van de vraag of belanghebbende zorgvuldigheid heeft betracht, zoals elders in het Besluit wordt vereist.

Het hoger beroep wordt niet geacht mede betrekking te hebben op de belastingrente, aangezien de gemachtigde van belanghebbende ter zitting van de Rechtsbank heeft verklaard dat deze niet in geschil is, en deze ook in hoger beroep niet tot onderwerp van geschil heeft gemaakt.