Uitspraken

Op 8 juli 2016 bericht de Arboverpleegkundige aan KMT dat het redelijk gaat met [verzoeker] . KMT en [verzoeker] spreken af dat [verzoeker] op 27 juli 2016 om 15.00 uur bij KMT komt. Die dag belt [verzoeker] om 15.30 uur dat hij zich heeft verslapen en niet op het gesprek over re-integratie kan komen. KMT schrijft op 28 juli 2016 aan [verzoeker] :

"Wij zouden vandaag om 15.00 uur een (voortgangs)gesprek hebben bij mij op kantoor. Het gesprek zou gaan over het al dan niet ziek zijn en het al dan niet kunnen verrichten van (re-integratie-)activiteiten. Jij liet vorige week namelijk aan mij weten dat je weer graag aan de slag wilde gaan. (...) Voorts liet je weten dat je wel aanstaande maandag weer wilt beginnen met werken en dat je vanaf dat moment er weer voor 100% bent.

Als werkgever stellen wij vast dat de gemaakte afspraken met jou niet of onvoldoende door jou worden nagekomen en dat je grote moeite hebt om redelijke instructies van onze kant op te volgen. Je zult dat in de toekomst wel moeten gaan doen. (…) Doe jij dit niet, dan verspil je uiteindelijk je recht op loon en bestaat de mogelijkheid dat wij als werkgever nadere maatregelen/sancties zullen moeten treffen, daaronder wellicht begrepen ontslag (op staande voet). Vooralsnog gaan we er echter vanuit dat wij kunnen volstaan met een officiële waarschuwing en dat je aanstaande maandag je meldt op het werk en weer aan de slag gaat, zoals je vandaag hebt aangegeven. Of je aan de slag gaat, bepaal je uiteindelijk zelf. Daarbij spreekt het voor zich dat wij van onze kant de verantwoordelijkheid nemen die op een goed werkgever rust; jij van jouw kant zult de verantwoordelijkheid moeten nemen die op een goed werknemer rust."

Op 15 augustus 2016 vindt het mediationgesprek plaats. Een dag later heeft [verzoeker] een afspraak met de bedrijfsarts. Het daarvan opgemaakte rapport vermeldt:

"Werknemer geeft aan dat er een mediation gesprek heeft plaatsgevonden, dit heeft werknemer als positief ervaren. Prognose is momenteel moeilijk in te schatten, wel is het duidelijk dat werknemer gebaat is bij rust, ritme, regelmaat, geadviseerd om voor de eerste periode vaste diensttijden af te spreken.

Afgesproken dat rekening houdend met de beperkingen, vanaf de week van 22-08-2016 langzaam opgebouwd dient te worden in uren.

Advies: week 22-08-2016: 3x3 met tussentijdse dagen (...), 12-09-2016: uitbreiden naar 3x 4 uur."

De Arboarts heeft op 9 september 2016 aan KMT bericht, voor zover van belang:

" Beperkingen:

(…)

Rubriek III Sociaal functioneren: Betrokkene is beperkt omtrent vervoer, auto rijden lukt hem nog niet, openbaar vervoer lukt met moeite. (…)

Conclusie en advies:

Werknemer geeft aan dat er een mediation gesprek heeft plaatsgevonden, dit heeft werknemer als positief ervaren. De knelpunten zijn nu verleden tijd hierdoor. (…)

Vervolg re-integratieschema:

(...) Wanneer werknemer voor 50% in uren aanwezig kan zijn en daarbij voor 80% van het eigen werk inhoudelijk weer belast kan worden, is verdere uitbreiding mogelijk."

[verzoeker] heeft zich op 19 september 2016 ziek gemeld in verband met 'bijkomende fysieke klachten'. Na een telefonisch verzuimconsult op 30 september 2016 heeft de Arboverpleegkundige KMT bericht dat [verzoeker] een onderzoek heeft gehad waarvan hij een week later de uitslag krijgt.

Op 14 oktober 2016 is aan KMT bericht dat uit de onderzoeken niet is gebleken van afwijkingen en dat aan [verzoeker] is meegedeeld dat hij contact met KMT moet opnemen om met re-integratie te starten.

Na overleg met KMT heeft [verzoeker] eerst een week vakantie opgenomen. Vanaf maandag 31 oktober 2016 zou hij dan starten met re-integratiewerkzaamheden.

Op donderdag 27 oktober 2016 meldde [verzoeker] zich bij bedrijfsleider [bedrijfsleider] , deelde mee dat hij het niet zag zitten bij KMT aan het werk te gaan en dat hij aan de slag wilde in de garage van een vriend. Daarbij overhandigde [verzoeker] aan [bedrijfsleider] een brief waarin hij meedeelde de arbeidsovereenkomst op te zeggen per 30 november 2016. [bedrijfsleider] heeft in aanwezigheid van [verzoeker] het advocatenkantoor van KMT gebeld om advies en nadat [verzoeker] herhaalde dat hij bij zijn vriend ging werken, is de opzegging aangemerkt als een duidelijke en ondubbelzinnige opzegging.

KMT heeft [verzoeker] vervolgens een vaststellingsovereenkomst aangeboden om een eventueel recht op een sociale uitkering zoveel mogelijk te waarborgen.

Op maandag 31 oktober 2016 heeft [verzoeker] , op het kantoor van KMT, de vaststellingsovereenkomst ondertekend. Op 7 november 2016 is deze overeenkomst namens [verzoeker] buitengerechtelijk ontbonden. In een brief van 16 november 2016 is namens [verzoeker] meegedeeld dat hij ook zijn opzegging buitengerechtelijk vernietigt.

KMT heeft [verzoeker] aan zijn opzegging gehouden en zich op het standpunt gesteld dat de arbeidsovereenkomst per 1 december 2016 is geëindigd.

De advocaat van [verzoeker] heeft een onafhankelijke bedrijfsarts ingeschakeld, [bedrijfsarts] , die op 22 december 2016 telefonisch met [verzoeker] heeft gesproken. Heijstek heeft op zijn beurt aan psychiater [psychiater] de vraag voorgelegd of [verzoeker] op 27 oktober 2016, ten tijde van de opzegging, al dan niet in staat was om in redelijke mate te overzien wat hij voor keuzes maakte en wat de consequenties daarvan waren, en of zijn gemoedstoestand was beïnvloed door een stoornis van zijn geestesvermogens. In het door [verzoeker] overgelegde rapport van 7 februari 2017 van de psychiater staat, voor zover van belang:

"Cliënt heeft een half jaar voor zijn ziekmelding de eerste paniekklachten ontwikkeld na een dronken bui, waarna hij steeds meer herinneringen aan zijn overleden vader kreeg. Cliënt heeft in de weken en maanden daarna meerdere paniekaanvallen gehad, toenemend in ernst en frequentie. Cliënt ging wel aldoor werken, maar moest zich vaker ziek melden omdat hij door paniekaanvallen het op het werk het niet trok. (…) Cliënt heeft begin najaar, in september/oktober, een nieuw antidepressivum gekregen (...). In het afgelopen maand a 1,5 heeft cliënt vermindering van de paniekklachten gezien, is hij ook gaan werken, wat mede bijgedragen heeft aan zijn herstel (…). Rondom de periode van zijn ontslagneming, in oktober, had cliënt nog steeds paniekklachten in ernstige vorm."

De conclusie van dit rapport van de psychiater vermeldt onder meer:

"Dit is een klinische, ernstige vorm van stoornis van de geestesvermogens; de paniekklachten hebben ervoor gezorgd, mede door de externe druk, dat cliënt (…) niet helder heeft kunnen nadenken, door angst en druk van buitenaf ontslag heeft genomen om korte metten te maken met zijn problemen (…).Cliënt heeft derhalve niet in redelijke mate kunnen overzien waar hij voor koos, evenmin wat de consequenties van het beëindigen van zijn arbeidsrelatie voor hem zouden kunnen zijn."