Uitspraken

In grief 1 voert Ado aan dat de kantonrechter ten onrechte aan Soob een bedrag van € 6.333,69 heeft toegewezen omdat Ado gezien haar bedrijfsactiviteiten valt onder de werkingssfeer van de algemeen verbindend verklaarde Soob-cao. In haar toelichting op de grief wijst Ado op de onder 3.9 genoemde brief van Vesting Finance en stelt zij dat zij over de periode waarover Soob premies heeft gevorderd aan haar verplichtingen heeft voldaan. Soob betoogt bij memorie van antwoord dat Ado pas na het vonnis van de kantonrechter, namelijk op of omstreeks 19 januari 2017, de bijdragen heeft betaald, zodat de veroordeling in stand dient te blijven.

Nu Ado in haar toelichting op de grief niet ingaat op het oordeel van de kantonrechter dat zij valt onder de werkingssfeer van de cao, gaat het hof daarvan uit. De stelling van Soob dat de betaling van Ado dateert van na het bestreden vonnis is door Ado bij het schriftelijk pleidooi niet betwist. Uit het bij de onder 3.9 genoemde brief gevoegde overzicht van de rekening-courant, dat door Ado inhoudelijk niet is bestreden, blijkt dat ook. In de kolom “ontvangst” zijn als data van ontvangst van de betalingen door Ado (één betaling met als datum 6-12-2013) 12 januari 2015 en later gelegen data vermeld. De grief faalt daarom.

In grief 2 keert Ado zich tegen het oordeel van de kantonrechter dat Ado valt onder de verplichtstelling tot deelneming in het bedrijfstakpensioenfonds, als gevolg waarvan zij gehouden is om pensioenpremies aan Bpf te betalen. Het meest verstrekkende verweer van Bpf houdt in dat over de rechtsverhouding tussen partijen over dit punt reeds is beslist bij de onder 3.7 en 3.8 genoemde vonnissen. Die vonnissen zijn onherroepelijk en hebben tussen partijen gezag van gewijsde.

Het hof verwerpt dit verweer. Bij de genoemde vonnissen is beslist over vorderingen van Bf en Soob betreffende facturen over de periodes als genoemd onder 3.7 en 3.8. In de onderhavige procedure gaat het om vorderingen betreffende facturen over een andere periode, te weten, voor zover het Bpf betreft, oktober 2012 tot en met april 2014. Het betreft dus andere vorderingen, zodat aan de vonnissen in zoverre geen gezag van gewijsde toekomt. Dat de vorderingen dezelfde grondslag hebben (namelijk dat Ado valt onder de werkingssfeer van het bedrijfstakpensioenfonds) maakt dat niet anders, omdat in deze zaak voor de periode vanaf oktober 2012 onderzocht moet worden of Ado premieplichtig is.

Partijen zijn verdeeld over de uitleg van artikel 4.1 van het verplichtstellingsbesluit, en in het bijzonder over het daarin vervatte “hoofdzakelijkheidscriterium”. Ado stelt dat zij niet onder de werkingssfeer van het bedrijfstakpensioenfonds valt, omdat de activiteiten die zij uitoefent niet “uitsluitend of hoofdzakelijk” behoren tot het wegvervoer. Haar activiteiten bestaan uit enerzijds magazijn, op/overslag en onderhoud van goederen, en anderzijds distributie. Slechts de daarmee gepaard gaande transportactiviteiten vallen onder de werkingssfeer en de binnen die activiteiten gewerkte uren zijn minder dan de uren die haar werknemers aan de andere activiteiten besteden. Zij heeft ter illustratie een overzicht van de in de jaren 2012 en 2013 gewerkte uren en de daarmee gemoeide loonsom overgelegd. Bpf betwist dat overzicht bij gebrek aan wetenschap en stelt dat voor de invulling van het hoofdzakelijkheidscriterium van artikel 4 van het verplichtstellingsbesluit niet gekeken moet worden naar de gemiddelde loonsom, maar naar de gerealiseerde omzet. Zij verwijst in dat verband naar artikel 2 van de cao voor het Beroepsgoederenverkeer over de weg en verhuur van mobiele kranen (hierna: cao Vervoer). In artikel 2 lid 2 sub b van de cao Vervoer is bepaald dat de hoofdactiviteit van de onderneming een andere is dan beroepsgoederenvervoer over de weg, logistieke dienstverlening of verhuur van mobiele kranen, wanneer in de regel niet meer dan 20% van de omzet met die activiteiten wordt gerealiseerd. Daarvan is bij Ado geen sprake, aldus Bpf.

Het hof stelt voorop dat het op de weg van Bpf ligt om voldoende feiten te stellen, en zo nodig te bewijzen, waaruit kan worden afgeleid dat Ado verplicht diende deel te nemen aan het bedrijfstakfonds en daarom de premienota’s diende te betalen. Voorts wordt vooropgesteld dat, nu partijen in de onderhavige zaak twisten over de juiste uitleg van de werkingssfeerbepaling, waarbij een schriftelijke toelichting ontbreekt terwijl bij de totstandkoming van het besluit in ieder geval Ado niet betrokken was, het hof de bepaling naar objectieve maatstaven dient uit te leggen. Daarbij zijn in beginsel de bewoordingen, gelezen in het licht van de gehele tekst van het verplichtstellingsbesluit, van doorslaggevende betekenis, en dient gelet te worden op de aannemelijkheid van de rechtsgevolgen waartoe de onderscheiden, op zichzelf mogelijke tekstinterpretaties zouden leiden.

Partijen zijn het erover eens dat Ado zich bezighoudt met het wegvervoer als bedoeld in artikel 5 van het verplichtstellingsbesluit. Het gaat daarbij om, naar Bpf bij conclusie van repliek heeft gesteld en door Ado niet is betwist, activiteiten van het bedrijf als genoemd onder a en b, dus zowel vervoer van goederen over de weg als het verlenen van bemiddeling bij het tot stand komen van vervoerovereenkomsten tegen vergoeding. In artikel 4 van het verplichtstellingsbesluit wordt niet benoemd aan de hand van welk criterium (omzet of loonsom) moet worden beoordeeld of een bedrijf “uitsluitend of in hoofdzaak” werkzaamheden uitoefent behorende tot, voor zover hier van belang, het wegvervoer. De stelling van Bpf dat de omzet doorslaggevend is onderbouwt zij met een verwijzing naar artikel 2 van de cao Vervoer. Uit de tekst van het verplichtstellingsbesluit valt echter niet af te leiden dat en om welke reden het in de cao Vervoer opgenomen omzetcriterium hier van toepassing zou zijn. Enige verwijzing naar die cao ontbreekt. In de tekst van het verplichtstellingsbesluit ligt wel een aanknopingspunt besloten voor Ado’s stelling dat de loonsom van belang is, namelijk in artikel 8 onder a. Daarin worden uitgezonderd “ondernemingen die in hoofdzaak gemeten naar de loonsom van het bedrijf bouwwerkzaamheden uitvoeren en tevens mobiele kranen exploiteren” (cursivering hof). Bovendien wordt de verschuldigde premie berekend aan de hand van het loon van de deelnemers (Uitvoeringsbesluit artikel 2.1, zie 3.3). Bij gebreke van enig ander aanknopingspunt en een onderbouwde toelichting van Bpf op dit punt legt het hof artikel 4 aldus uit dat Ado onder de werkingssfeer van het verplichtstellingsbesluit valt indien Bpf stelt en zo nodig bewijst dat in de onderneming van Ado, gemeten naar de loonsom, in hoofdzaak werkzaamheden worden uitgeoefend behorend tot het wegvervoer. Onder ‘in hoofdzaak’ verstaat het hof naar gangbaar taalgebruik: wat het belangrijkste deel betreft, dus meer dan 50%.

1. Hoeveel werknemers van Ado hebben zich in de periode oktober 2012 tot en met januari 2014 feitelijk beziggehouden met werkzaamheden behorend bij het wegvervoer?

2. Hoeveel werknemers van Ado hebben zich in de periode oktober 2012 tot en met januari 2014 feitelijk beziggehouden met werkzaamheden behorend bij op- of overslag?

3. Wat is per categorie de daarmee gemoeide loonsom? Voor zover de werkzaamheden van een werknemer behoren tot beide categorieën, wordt u verzocht de daaraan toe te kennen loonwaarde op te splitsen per categorie.

4. Voor zover sprake is van ondersteunende werkzaamheden, welke werkzaamheden kunnen worden toegerekend aan de categorie wegvervoer en welke werkzaamheden aan categorie op- en overslag en welke loonsom is daarmee gemoeid?

5. Zijn er nog andere bevindingen die in het kader van deze kwestie naar uw deskundig oordeel van belang zijn?

Iedere verdere beslissing wordt aangehouden.