Uitspraken

Het verloop van de procedure blijkt uit:
- het verzoekschrift in hoger beroep met producties, binnengekomen bij de griffie van het hof op 16 oktober 2017;
- het verweerschrift van Mapal met een productie;

- de mondelinge behandeling op 24 januari 2018.

[verzoeker] , geboren op [geboortedatum] 1965 , is op 1 mei 1998 bij (de rechtsvoorganger van)

Mapal , een onderneming van [familie X] , in dienst getreden. Mapal heeft een onderneming op de Woonboulevard in Oldenzaal .

De laatste functie die [verzoeker] bij Mapal vervulde, is die van bedrijfsleider van de afdeling

Montel , met een salaris van € 3.090,00 bruto per maand, exclusief 8% vakantiegeld en

overige emolumenten.

In september 2011 heeft [verzoeker] 2 potten van een tuinmeubelafdeling, die werd gesloten, meegenomen naar huis nadat hij aan een collega, die niet de eigenaar was en niet beslissingsbevoegd was, had gevraagd wat de potten moesten kosten. [verzoeker] zelf verklaart daarover in een e-mail van 13 april 2017, gericht aan [mevrouw X] van de directie van Mapal :

“(…) [medewerker Mapal] stond in die periode op deze afdeling. Ik had hem al eens gevraagd of ik die potten mocht kopen, hij wist niet of dat kon en wat ze kosten. Ik moest nog maar even wachten. De laatste weken waren aangebroken van deze afdeling (…) De poten stonden er nog en ik vroeg nogmaals wat ze nu kosten. Hij wist het nog niet maar zou het vragen (…) Ik zei toen dat ik ze opzicht even mee nam naar huis om te kijken of het wel wat was voor ons. Via de hoofdingang heb ik ze meegenomen en in mijn auto gedaan. (…) Ik had dit natuurlijk beter met [de heer X] [hof: [de heer X] ] kunnen overleggen. De volgende dag toen ik binnenkwam riep [de heer X] mij bij hem en vroeg waar ik de poten had gelaten. Ik zei thuis en dat ik ze wilde kopen. Hij zei, je weet toch niet wat ze kosten, waarop ik hem zei dat het leen bakker poten waren en vastniet zo duur waren. Achteraf bleek [leidinggevende ] ook geïnteresseerd te zijn in deze poten (…) Zo heb ik ze de volgende dag weer terug gebracht. (…)”

[verzoeker] heeft voor het meenemen van de potten een schriftelijke officiële waarschuwing gehad, die is gedateerd op 27 september 2011. Deze brief is uitgereikt in aanvulling op een functioneringsgesprek dat heeft plaatsgevonden op 28 september 2011.

In een e-mailbericht van 1 juli 2014 van [leidinggevende ] (hierna [leidinggevende ] ), leidinggevende van [verzoeker] , aan [interim manager] , toenmalig interim manager van Mapal , wordt vermeld:

“(…)Vandaag (17.00 uur) was ik verbaasd dat [verzoeker] [hof: [verzoeker] ] zonder aankondiging naar huis ging. Toen ik hem daar mee confronteerde, en hem vroeg of dat in overleg was gegaan (met mij of [de heer X] ) werd dat ontkennend beantwoord! Vervolgens heeft hij [de heer X] gebeld dat hij naar huis ging omdat hij ziek was. (…) Dit lijkt mij niet de manier van communiceren. Aangezien jij nog het gesprek met hem aan gaat betreffende de onterecht gedeclareerde zondagen, lijkt me het raadzaam om dit ZEER ZEKER daar in mee te nemen. (…)”

In een e-mailbericht van 12 december 2015 van [leidinggevende ] aan [verzoeker] wordt onder meer vermeld:

“(…) Afgelopen zondag heb je mij gevraagd eerder naar huis te kunnen gaan (…) Hier heb ik mee ingestemd, en volgens mijn informatie ben jij rond kwart voor drie inderdaad weggegaan.

Dit heb je echter niet vermeld op de uren-lijst van week 49.

Volgens die lijst, die je zelf hebt ingevuld, heb je die dag gewerkt van 11.00 tot 17.00 uur.

Aangezien we jou er al eerder over aangesproken hebben jouw werk- en verlofuren beter bij te houden zijn wij van mening jou nu schriftelijk een waarschuwing te moeten geven.

Wij tolereren deze werkwijze niet en verzoeken jou in de toekomst hier goed op te letten.

Verder nemen wij de maatregel dat wanneer je eerder weg moet of eerder vrij wil zijn dan de ingeplande werktijd je dit te allen tijde bij mij moet melden. (…)”

[verzoeker] heeft hier per e-mailbericht op dezelfde dag als volgt op gereageerd:

“(…) Ik ben inderdaad zo rond de klok van 15:00 uur weggegaan, maar ben vergeten dit op de lijst te corrigeren. (…) Een fout van mijn kant, maar zonder bewuste opzet. (…) ik zal hier beter op letten zodat dit in de toekomst niet meer gebeurt (…)”

In een e-mailbericht van 8 april 2016 heeft [medewerker HvH] , medewerker van Hout van Hout en partner van [eigenaar HvH] , bij Mapal geklaagd over het ongevraagd en in gebogen houding achter hun balie in de winkel aantreffen van [verzoeker] terwijl er verder niemand aanwezig was. Op haar vraag wat hij aan het zoeken was begon [verzoeker] een algemeen verhaal over een printer.

[verzoeker] zelf verklaart hierover in het e-mailbericht van 13 april 2017, gericht aan [mevrouw X] van Mapal :

“(…) Omdat ik gezien had dat [eigenaar HvH] ook een laser printer had op zijn Balie, dacht ik: even kijken welk merk hij heeft. (…) Dus ik loop naar de afdeling hout van hout via de ingang van home decor maar zie geen printer meer op de balie staan. Ik dacht even kijken of hij hem nu achter de balie heeft staan. Dus ik een blik werpen, maar nee, er stond niks meer. Op dat moment kwam [medewerker HvH] schijnbaar ook binnen, en ik vertelde over de printer. (…) Ik liep weer terug naar mijn afdeling (…) Toen kwam [medewerker HvH] naar mij toe en zij dat ze het toch raar vond dat ik in hun winkel achter de balie had gekeken. Ik vertelde dat ik niet echt er achter was geweest, maar meer een blik had geworpen. (…)”

Voor dit incident heeft [verzoeker] op 20 mei 2016 een schriftelijke waarschuwing gehad. Onder meer wordt daarin vermeld:

“(…) Daarbij wordt van beide kanten het incident nagenoeg gelijk beschreven, echter met een verschil van inzicht hoe het ervaren is. (…) Een melding van een externe huurder dat een medewerker van ons mogelijk verkeerde bedoelingen heeft bij het ongewenste bezoek aan hun winkel is een serieus incident. In jouw geval zeker aangezien er in september 2011 reeds een officiële waarschuwing aan jou uitgereikt is in verband met het vervreemden van bedrijfsgoederen. (…) Hoewel wij jouw verklaring als vreemd ervaren, kunnen wij niet constateren of je met andere bedoelingen ongevraagd in de winkel van Hout van Hout bent terecht gekomen of niet. (…) Wij zijn ernstig in verlegenheid gebracht door dit incident. Dit mede door het incident uit 2011 [hof: het incident met de van de tuinmeubelafdeling meegenomen potten]. Op basis van deze feiten hebben wij daarom besloten je een officiële waarschuwing te geven voor dit nieuwe incident. Wij willen dat deze situatie zich bij jou nooit meer voordoet bij welke externe winkel binnen de Woonboulevard dan ook. Elke schijn hoort vermeden te worden. Overtreding hiervan zal leiden tot ontslag. (…)”

In een e-mail van 20 januari 2017 van [financieel manager] , financieel manager van Mapal , aan [verzoeker] wordt onder meer vermeld:

“(…) Om te achterhalen of de order geplaatst is heb je je richting Eijerkamp middels een mail uitgegeven als de klant zelf met het verzoek voor een kopie van de order. Dit gaat veel te ver, is identiteitsfraude en strafrechtelijk strafbaar. Dit kan onze naam als [familie X] , Montel winkel en Boulevard Oldenzaal ernstig schaden mocht klant hier achter komen en media en/of politie opzoeken.

Zoals gezegd wil ik niet dat je daarom verder vervolg geeft aan dit ingezette traject van identiteit aannemen van iemand anders. Tevens geef ik nu aan dat dit instrument ook in de toekomst nooit meer door jou ingezet mag worden. Beide benoemde punten zouden bij niet inachtneming ervan kunnen leiden tot ontslag op staande voet. Niet doen dus. (…)”

In een e-mailbericht van 24 maart 2017 aan onder meer [verzoeker] heeft Mapal onder meer bericht:

“(…) Helaas komt het voor dat op de uren lijst niet alle uren (vrij, ziek, overwerk) op de juiste manier ingevuld worden. (…) Sommige bedrijfsleiders maken al een kopietje voor de afdeling, zodat iedereen die kan inzien en eventueel kan corrigeren.

Anderen doen dat niet.

Vanaf deze week is het VERPLICHT een kopie van de weeklijst te maken en op de afdeling te bewaren, zodat iedereen deze kan inzien. (…) Dus vanaf week 12 hoort de lijst ter inzage te liggen op de afdeling. (…)”

Mapal heeft [verzoeker] op 11 april 2017 op staande voet ontslagen. In de [verzoeker] op die dag overhandigde brief staat vermeld:

“Geachte heer [verzoeker] ,

Helaas hebben wij moeten constateren dat uw gedrag opnieuw indruist tegen de vereiste

integriteit binnen onze organisatie.

Wij hebben geconstateerd dat uw urenstaat over week 14, die bij de administratie

aangeleverd is, afwijkt van de urenstaat die op de afdeling zelf bijgehouden wordt. Het blijkt,

dat op de urenstaat die u naar de administratie gestuurd heeft, uw uren op de zondag

onterecht door u verhoogd zijn, terwijl de urenstaat die op de afdeling ligt het juiste aantal

gewerkte uren aangeeft. Dit is een ernstige constatering.

Na onderzoek is geconstateerd, dat u ook over 5 februari jl. te veel uren voor uzelf heeft

laten verwerken. Daarnaast blijkt dat u voor uzelf op 19 maart jl. de zondag zelfs als

gewerkt heeft laten verwerken, terwijl u helemaal niet gewerkt heeft op die dag. Er is

daarmee sprake van een patroon en daarmee frauduleus handelen.

Wij hebben u reeds enige malen aangesproken op uw ongewenste gedrag bij een aantal

andere zaken en u schriftelijk gewaarschuwd, dat uw gedrag ingaat tegen hetgeen wij van

onze medewerkers (mogen) vereisen. Wij verwijzen u hierbij onder andere naar de officiële

waarschuwingen van 20 mei 2016 en 27 september 2011, alsmede de emailwaarschuwing van 20 januari 2017.

Inmiddels hebben wij nader onderzoek gelast naar uw gedrag. Reden hiervoor zijn meerdere

klachten over uw integriteit. Bovenstaande is echter voor ons reeds zodanig ernstig, dat wij

dit niet kunnen tolereren.

Wij betreuren het dat u niet in staat bent om ondanks diverse waarschuwingen conform

aanvaardbare richtlijnen te functioneren binnen onze organisatie. Op basis hiervan hebben

wij besloten uw dienstverband met onmiddellijke ingang om dringende redenen te

beëindigen.”