Uitspraken

Bij verkort proces-verbaal van 12 juli 2018 heeft de rechtbank het door [appellante] ingediende verzoek om een dwangakkoord afgewezen en [appellante] tot uiterlijk 19 juli 2018 in de gelegenheid gesteld schriftelijk te berichten of zij bereid is met haar SJD-opleiding te stoppen. [appellante] heeft de rechtbank via een brief van 19 juli 2018 van de zijde van PLANgroep Berg en Dal bericht dat zij haar huidige opleiding wil blijven volgen.

Het hof is op de door de rechtbank gebezigde gronden, die het hier tot de zijne maakt, van oordeel dat [appellante] onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt dat zij in staat zal zijn de uit de schuldsaneringsregeling voortvloeiende verplichtingen naar behoren na te komen en dat zij zich voldoende zal inspannen zoveel mogelijk baten voor de boedel te verwerven. Daartoe neemt het hof voorts het volgende in aanmerking.
Het ligt op de weg van [appellante] aannemelijk te maken dat zij bereid is haar verdiencapaciteit (zij heeft tenslotte een diploma van MBO-verpleegkundige) tijdens het schuldsaneringstraject aan te wenden om zoveel mogelijk inkomsten te genereren voor de schuldsaneringsboedel.
Ook in hoger beroep is komen vast te staan dat [appellante] zich niet beschikbaar stelt voor de arbeidsmarkt conform de regels van de wettelijke schuldsaneringsregeling.
Als eerste geldt dat [appellante] sinds kort 24 uur per week stage loopt bij de gemeente Nijmegen en dat zij volgens haar ter zitting in hoger beroep gegeven verklaring om die reden uitsluitend op de woensdagen en de vrijdagen inzetbaar is op de arbeidsmarkt. Verder wordt [appellante] naar eigen zeggen beperkt in haar mogelijkheden om betaald werk te verrichten door de leeftijd van haar jongste kind (ruim anderhalf jaar). Naar het oordeel van het hof is hiermee het verwezenlijken van een fulltime werkweek door [appellante] in feite al onmogelijk.
Dat [appellante] volgens de door haar in hoger beroep overgelegde map ‘Sollicitaties Budgetbeheer’ en een ‘Sollicitatieoverzicht 2018’ al lange tijd actief op zoek is naar betaalde parttime en fulltime (leer-)banen (opvallend is dat bij géén van de vermelde functies vacatureteksten, sollicitatiebrieven/mailberichten en/of eventuele reacties/afwijzingen van werkgevers zijn gevoegd), neemt de twijfels dat [appellante] met de gegeven beperkingen van dit moment zal kunnen voldoen aan de kernverplichting in de schuldsaneringsregeling om zoveel mogelijk baten voor de boedel te verwerven niet weg.
Daar komt bij dat ook in het geval zich voor [appellante] een gelegenheid aandient om fulltime werk te gaan verrichten en aannemende dat zij de stage bij de gemeente Nijmegen tussentijds kan eindigen (dit staat niet vast), dat werk volgens punt 3.4 van de tussen haar en Saxion gesloten onderwijsovereenkomst zal moeten voldoen aan de door Saxion te beoordelen eisen. Uit de overige informatie van Saxion blijkt dat (full time) werk zal moeten plaatsvinden op HBO-niveau of dat een werkgever [appellante] de gelegenheid zal moeten bieden om te werken aan opdrachten op HBO-niveau dan wel dat er collega’s zijn met hbo werk- en denkniveau die [appellante] kan consulteren op onderwerpen op thema’s die relevant zijn voor de opleiding en het beroepenveld. Deze randvoorwaarden acht het hof dermate beperkend dat [appellante] realiter niet aan haar in de schuldsaneringsregeling geldende sollicitatieplicht zal kunnen voldoen. In het bijzonder geldt dat zij niet een (maximaal) inkomen als verpleegkundige zal kunnen (willen) verwerven, waarover hierna meer.
Zoals de rechtbank ook al heeft overwogen, is [appellante] vrij in het maken van haar keuzes, maar tegenover haar belangen staan de belangen van haar schuldeisers die voor een aanzienlijk totaalbedrag aan schulden van haar te vorderen hebben en die recht hebben op een zo groot mogelijk deel van hun vordering.
In dat licht bezien zet het hof ook vraagtekens bij de keuze van [appellante] om zich niet beschikbaar te stellen voor werkzaamheden als MBO-verpleegkundige. [appellante] heeft immers een afgeronde opleiding en beschikt over werkervaring. Bovendien is er veel vraag naar verpleegkundigen. Dat [appellante] volgens eigen zeggen als verpleegkundige beperkt inzetbaar zal zijn vanwege de zorg voor met name haar jongste kind, acht het hof niet aannemelijk.
Reeds op grond van het voorgaande kan [appellante] niet tot de schuldsaneringsregeling worden toegelaten.

Ten aanzien van de vraag of [appellante] in de afgelopen vijf jaar te goeder trouw is geweest bij het ontstaan en onbetaald laten van haar schulden stelt het hof voorop dat het op grond van het bepaalde in artikel 288 lid 1, aanhef en onder b, Fw aan [appellante] is haar goede trouw aannemelijk te maken. Om die reden dient [appellante] aan de hand van stukken inzichtelijk te maken welke schulden er zijn, aan wie deze zijn verschuldigd, hoe hoog deze schulden (exact) zijn, wanneer deze zijn ontstaan en wat de ontstaansredenen van die schulden zijn. Meer in het bijzonder geldt hier dat bij de beoordeling van het onderhavige verzoek de verantwoordelijkheid voor een in alle opzichten correcte en actuele schuldenlijst op de schuldenaar rust. Daar waar [appellante] de juistheid betwist van het ontstaansmoment van een aantal van de op deze lijst vermelde schulden en waar zij stelt dat weer andere schulden ten onrechte op deze lijst vermeld staan (zoals Nuon en de (meeste) van de door de Belastingdienst van haar vanaf 2013 teruggevorderde toeslagen), is het aan haar om het hof uiterlijk ter mondelinge behandeling gedocumenteerd en waar nodig voorzien van een adequate toelichting ervan te overtuigen hoe het dan wel precies zit. Hieraan heeft [appellante] niet voldaan.
Het voorgaande is een reden temeer om [appellante] de toelating tot de schuldsaneringsregeling te onthouden.

Het hoger beroep faalt. Gelet op hetgeen hiervoor onder rov. 3.5 en 3.6 is overwogen, is een beoordeling van het door [appellante] gedane - overigens summier gemotiveerde - beroep op de hardheidsclausule als bedoeld in artikel 288 lid 3 Fw niet aan de orde. Het vonnis waarvan beroep zal worden bekrachtigd.