Uitspraken

In eerste aanleg heeft [appellant] gevorderd dat ASR wordt veroordeeld tot betaling van € 10.713,14 te vermeerderen met wettelijke rente en (proces)kosten. Ter onderbouwing van die vordering heeft [appellant] gesteld dat hij voornoemd bedrag onverschuldigd aan ASR heeft betaald. Op grond van het subrogatieverbod in artikel 7:962 lid 3 (eerste zin) Burgerlijk Wetboek (BW) had ASR geen regresvordering op [appellant] als bloedverwant in de rechte lijn van de verzekerde vader [appellant] en kon ASR de door haar vergoede schade aan de afrastering van het weiland en de Jaguar dus niet op [appellant] verhalen. Door [appellant] niet te informeren over dit zogenoemde subrogatieverbod heeft ASR volgens [appellant] bovendien onzorgvuldig en in strijd met de maatschappelijke betamelijkheid gehandeld.

Volgens ASR had zij op grond van artikel 7:962 lid 3 (tweede zin) BW wel de mogelijkheid om regres op [appellant] te nemen. Uit deze zinsnede blijkt dat het subrogatieverbod niet geldt indien de aansprakelijke persoon aansprakelijk is wegens een omstandigheid die afbreuk zou hebben gedaan aan uitkering, indien die omstandigheid aan de verzekerde zou zijn toe te rekenen. Daar is in dit geval sprake van omdat [appellant] de schade heeft veroorzaakt terwijl hij de auto bestuurde zonder te beschikken over een geldig rijbewijs (en zonder toestemming van zijn ouders). In de (hypothetische) situatie dat vader [appellant] als verzekerde zelf de schade zou hebben veroorzaakt zonder te beschikken over een geldig rijbewijs, zou hij zijn recht op uitkering op grond van de polisvoorwaarden hebben verspeeld, aldus ASR. Verder betwist ASR dat zij jegens [appellant] onzorgvuldig en in strijd met de maatschappelijke betamelijkheid zou hebben gehandeld.

De kantonrechter heeft ASR bij vonnis van 12 maart 2014 in het gelijk gesteld. De vorderingen van [appellant] zijn afgewezen en [appellant] is veroordeeld in de proceskosten

[appellant] is met vijf grieven tegen het vonnis van 12 maart 2014 in hoger beroep gekomen. ASR heeft de grieven bestreden en op haar beurt incidenteel hoger beroep ingesteld.

In zijn inleidende grief constateert [appellant] dat de kantonrechter in de rechtsoverwegingen 2.1 – 2.18 onder punt 2 (De feiten) van het bestreden vonnis niet alleen de feiten, maar ook de beoordeling van het geschil heeft weergegeven. Deze (op zich terechte) constatering berust naar het oordeel van het hof op een evidente vergissing van de kantonrechter en is voor de inhoudelijke beoordeling van het geschil verder niet relevant. Deze inleidende grief faalt dan ook wegens gebrek aan belang.

De overige grieven richten zich alle tot de uitleg die de kantonrechter heeft gegeven aan artikel 7:962 lid 3 (tweede zin) BW en lenen zich daarom voor gezamenlijke behandeling.

In artikel 7:962 lid 3 eerste zin BW (de hoofdregel) wordt subrogatie door de verzekeraar uitgesloten ten aanzien van personen van wie mag worden aangenomen dat de verzekering mede in hun belang is gesloten. Hun relatie met de verzekeringnemer / verzekerde is van duurzame aard, voortvloeiend uit het familierecht, een arbeidsverhouding of een woonsituatie. Het uitoefenen van verhaal zou deze relatie kunnen verstoren en de verzekeringnemer, bij echtgenoten ook economisch, kunnen treffen (MvT, Kamerstukken II 1985/86, 19 529, nr. 3, p. 34). Bij een verstoring van de duurzame relatie kan bijvoorbeeld worden gedacht aan een (mogelijk langdurig) schaderegelingsproces of een rechterlijke procedure waarbij de één als aansprakelijke partij en de ander mogelijk als getuige is betrokken en waarbij zij telkens geconfronteerd worden met de schadeveroorzakende gebeurtenis (kenbaar uit Kamerstukken I, 2004/05, 19 429 B, p. 28 en zie ook de conclusie van A-G Spier sub 4.11 bij HR 28 november 2015, ECLI:NL:PHR:2014:1769).

In artikel 7:962 lid 3 tweede zin BW (de uitzondering) is vervolgens bepaald dat de mogelijkheid van verhaal wel bestaat als de in de eerste (vol)zin – hoofdregel – genoemde persoon tegenover de verzekerde aansprakelijk is wegens een omstandigheid die afbreuk zou hebben gedaan aan de uitkering als die omstandigheid aan de verzekerde zelf zou zijn toe te rekenen. Uit de hierboven vermelde parlementaire geschiedenis kan worden afgeleid dat de gedachte hierachter is dat wanneer zich een dergelijke situatie voordoet – bijvoorbeeld als een echtgenoot (of een ander persoon als genoemd in lid 3) de schade opzettelijk of door grove schuld heeft veroorzaakt – het onwenselijk zou zijn wanneer de schade niet op deze persoon verhaald zou kunnen worden.

Toegepast op het onderhavige geval, betekent dit het volgende. In beginsel (volgens de hoofdregel) kan ASR de door haar uitgekeerde schade niet verhalen op [appellant] als bloedverwant in de rechte lijn van vader [appellant] als verzekerde. In dit geval doet zich naar het oordeel van het hof echter de (uitzonderings)situatie van artikel 7:962 lid 3 tweede zin BW voor. Vader [appellant] zou zijn recht op uitkering immers hebben verspeeld in de (hypothetische) situatie dat hij de schade zelf onder gelijke omstandigheden zou hebben veroorzaakt. Als vader [appellant] zelf zonder in het bezit te zijn van een geldig rijbewijs van de weg zou zijn geraakt en schade zou hebben veroorzaakt aan de afrastering van het weiland en de Jaguar, zou deze schade op grond van de Bijzondere Voorwaarden Personenautoverzekering Aansprakelijkheid (artikel 9 lid 3) en de Bijzondere Voorwaarden Personenautoverzekering Casco Beperkt (artikel 8 lid 3) – welke voorwaarden als productie 1 bij conclusie van antwoord in eerste aanleg door ASR in het geding zijn gebracht – niet voor dekking in aanmerking zijn gekomen. Schade veroorzaakt door een bestuurder zonder rijbewijs is expliciet van dekking uitgesloten.

Dat [appellant] bovendien geen toestemming van zijn ouders had om in de Jaguar te rijden en zich daarmee ook schuldig heeft gemaakt aan joyriding, doet in dit verband verder niet ter zake. Het ‘enkele’ feit dat [appellant] niet over een geldig rijbewijs beschikte, gaf ASR reeds het recht de door haar uitgekeerde schade op grond van artikel 7:962 lid 3 tweede zin BW op [appellant] te verhalen. [appellant] heeft het bedrag van € 10.713,14 dus niet onverschuldigd aan ASR betaald. Dit oordeel brengt logischerwijs ook mee dat ASR [appellant] niet onjuist heeft geïnformeerd over de (consequenties van) het geldende wettelijke systeem van subrogatie en regres. Van onzorgvuldig handelen in deze en/of het schenden van een zorgplicht door ASR is dus geen sprake.

In incidenteel hoger beroep heeft ASR een grief gericht tegen rechtsoverweging 2.9, waarin de kantonrechter heeft overwogen dat artikel 8 lid 8 Bijzondere Voorwaarden Personenautoverzekering Casco Beperkt – waarin dekking wordt uitgesloten voor onder meer joyriding – buiten beschouwing is gelaten, alsmede tegen rechtsoverweging 2.16 waarin de kantonrechter zich vervolgens enkel heeft gebaseerd op de omstandigheid dat [appellant] zonder geldig rijbewijs heeft gereden. Dit incidenteel hoger beroep betreft een onnodig incidenteel hoger beroep. De door ASR opgeworpen grief had door het hof in principaal beroep als verweer beoordeeld kunnen worden. Hiervoor kan het hof, gelet op onder andere HR 12 februari 2016, ECLI:NL:HR:2016:233, geen proceskostenveroordeling in incidenteel hoger beroep ten laste van [appellant] uitspreken. Een proceskostenveroordeling in het incidenteel hoger beroep blijft dus achterwege.

Alle grieven, zowel in het principale als in het incidentele hoger beroep falen. Het besteden vonnis zal worden bekrachtigd.

- griffierecht € 704,00

- salaris advocaat € 1.074,00 (1 punt x (appel)tarief II)

bekrachtigt het vonnis van de rechtbank Midden-Nederland, sector kanton, locatie Utrecht, (met bovenvermeld zaaknummer) van 12 maart 2014;

veroordeelt [appellant] in de nakosten, begroot op € 157,00, met bepaling dat dit bedrag zal worden verhoogd met € 82,00 in geval [appellant] niet binnen veertien dagen na aanschrijving aan deze uitspraak heeft voldaan én betekening heeft plaatsgevonden;

verklaart dit arrest voor zover het de hierin vermelde proceskostenveroordelingen betreft uitvoerbaar bij voorraad;

wijst het meer of anders gevorderde af.