Uitspraken

HGB heeft bij de memorie van antwoord nog stukken overgelegd. Het hof zal die stukken verder buiten beschouwing laten nu [appellant] daarop niet heeft kunnen reageren. Uit het navolgende blijkt dat HGB daardoor niet in haar belangen wordt geschaad.

[appellant] heeft 35 grieven opgeworpen die het geschil in volle omvang aan het hof voorleggen. Het hof zal de grieven dan ook tezamen behandelen en zal daarbij betrekken wat [appellant] in de toelichting op de afzonderlijke grieven en in de aan het formuleren van de grieven voorafgaande onderdelen van haar memorie van grieven naar voren heeft gebracht over zijn vorderingen. De grieven die betrekking hebben op de vaststelling van de feiten door de kantonrechter behoeven geen verdere bespreking, nu het hof de feiten hiervoor zelfstandig heeft vastgesteld.

De meest vergaande vorderingen van [appellant] zijn gebaseerd op de stelling dat hem door HGB bij indiensttreding in 1991 de toezegging zou zijn gedaan dat hij in de pensioenregeling van HGB zou worden opgenomen met terugwerkende kracht vanaf februari 1979, zulks in afwijking van de bepalingen in het pensioenreglement waarin staat dat alleen pensioen wordt opgebouwd vanaf de datum van indiensttreding. Het hof zal deze toezegging verder aanduiden als de pensioentoezegging uit 1991. Deze beweerdelijke toezegging wordt door [appellant] aangeduid als het helen van de pensioenbreuk, een en ander tegen de achtergrond dat de toenmalige eindloonregeling bij HBG voor [appellant] veel gunstiger was dan het pensioen dat hij had opgebouwd bij het bedrijfspensioenfonds gedurende zijn dienstverband bij Limonadefabriek. HGB heeft het bestaan van een dergelijke toezegging ontkend. Het hof begrijpt het standpunt van [appellant] dat HGB hem zou hebben toegezegd dat hij alsnog 8,33 opbouwpensioenjaar zou krijgen toegekend als een nadere uitwerking van deze stelling; uit het dossier blijkt immers afdoende dat een toezegging in deze bewoordingen in 1991 niet kan zijn gedaan, omdat de 8,33 ontbrekende dienstjaren het resultaat is van de rekensom die eerst kon worden gemaakt nadat in 2003 duidelijk werd dat de waarde van het opgebouwde pensioen bij het bedrijfspensioen gelijkstond aan 3,58 pensioenjaren onder de eindloonpolis. Het verschil tussen de claim van (bijna) 12 opbouwjaren over de periode 1 februari 1979 tot 1 januari 1991 en deze opbouw van 3,58 pensioenjaren komt neer op 8,33 pensioenjaren.

Het hof overweegt dat zich in het dossier geen bewijsstukken voor het bestaan van deze pensioentoezegging uit 1991 bevinden noch blijkt daaruit dat de pensioentoezegging voordat in 2003 de waardeoverdrachtprocedure is begonnen, een punt van discussie is geweest tussen [appellant] en HGB. Dat [appellant] in zijn mail van 15 september 2004, hiervoor onder 3.7 aangehaald, aan de volgens hem in 1991 gemaakte afspraak refereert, is onvoldoende bewijs dat HGB een dergelijke toezegging in 1991 aan [appellant] heeft gedaan. Ook de stukken, gevoegd bij de het proces-verbaal van de comparitie van 22 november 2016, leveren naar 's hofs oordeel, anders dan [appellant] stelt, geen bewijs op voor het bestaan van de beweerdelijke afspraak. Dit betreft notities, e-mailcorrespondentie en aantekeningen over de waardeoverdracht van het pensioen van het bedrijfspensioenfonds en de overgang naar het middelloonpensioen van HGB, derhalve van ver na 1991. Uit die stukken blijkt niet dat [D] als toenmalig bestuurder namens HGB destijds heeft ingestemd met de wens van [appellant] tot het toekennen van pensioen op eindloonbasis vanaf 1979.

[appellant] heeft verder aangevoerd dat HGB alsnog zijn pensioenclaim zou hebben erkend bij mail van 15 maart 2011 van [E] . [appellant] heeft deze mailcorrespondentie bij memorie van grieven overgelegd. [appellant] vraagt op 14 maart 2011 aan [E] :

Het hof oordeelt, anders dan [appellant] , dat met deze mailwisseling niet is aangetoond dat HGB alsnog ingestemd heeft ingestemd met het standpunt van [appellant] over de pensioenbreuk, zulks tegen het licht van de getuigenverklaringen in eerste aanleg waaruit blijkt dat (middellijk) bestuurder [B] van HGB in februari 2008 in niet mis te verstane bewoordingen deze claim wederom van de hand heeft gewezen en dat [appellant] dat ook zo begrepen heeft. [E] is de inmiddels overleden vader van [B] en [appellant] heeft niet toegelicht hoe een mededeling van [E] , die in 2011 geen (middellijke) bestuursfunctie binnen HGB bekleedde, HGB zou binden, nog daargelaten dat de antwoordmail van [E] ook niet een duidelijke erkenning van de claim van [appellant] inhoudt, maar de - op zich juiste, gelet op rov. 3.6 - mededeling dat een backservice aan Delta Lloyd was betaald.

[appellant] heeft ten slotte aangevoerd dat HGB de op de beweerdelijke toezegging gebaseerde pensioenclaim zou hebben erkend in de procedure omtrent het kennelijk onredelijk ontslag. Het hof verwerpt ook die stelling. Een dergelijke erkenning kan het hof in de door [appellant] aangeduide passage in de conclusie van dupliek in conventie/repliek in reconventie in die procedure niet lezen.

Het hof acht dan ook op grond van de stukken noch aangetoond dat in 1991 HGB de pensioentoezegging als door [appellant] gesteld heeft gedaan, noch dat HGB een dergelijke toezegging op enig later moment heeft erkend.

Het hof acht echter evenmin het standpunt van [appellant] juist dat de affinanciering van de pensioentoezegging eerst op de ontslagdatum door HGB zou moeten zijn geregeld en opeisbaar werd, dan wel op 1 januari 2010, zijnde het einde van de overgangstermijn bij de invoering van artikel 7a PSW, en dat verjaringstermijn eerst op een van die twee data zou zijn aangevangen. [appellant] verliest uit het oog dat in het door hem overgelegde pensioenreglement van februari 2001 in artikel 4 is opgenomen dat ter waarborging van de aanspraken die voor de deelnemers uit dat reglement voortvloeien, door de werkgever bij de verzekeraar op het leven van de deelnemers pensioenverzekeringen worden gesloten tegen betaling van jaarlijkse gelijkblijvende premies, verschuldigd vanaf de datum waarop de aanspraken zijn ontstaan respectievelijk verhoogd, tot de pensioendatum. Dit betekent dat in ieder geval bij de inwerkingtreding van dit gewijzigde reglement in februari 2001 de verplichting tot het storten van de premie voor de pensioentoezegging uit 1991 opeisbaar was. Ook als vervolgens aan het onder 3.7 aangehaalde mailbericht van 15 september 2004 stuitende werking wordt toegekend, geldt dat daarna een nieuwe verjaringstermijn van vijf jaar is gaan lopen, zodat het hof moet nagaan of [appellant] voor 15 september 2009 opnieuw de verjaring heeft gestuit. Een dergelijke stuitingshandeling is door [appellant] niet aangevoerd. [appellant] heeft zich nog wel beroepen op verlenging van de verjaringstermijn op grond van artikel 3:320 BW in samenhang met artikel 3:321sub f BW, maar het hof oordeelt dat van opzettelijk verborgen houden van het bestaan van de een schuld als bedoeld in laatstgenoemde wetsbepaling geen sprake is. Het hof betrekt hierbij ook het in rov. 5.8 genoemde gesprek dat in februari/maart 2008 tussen [appellant] en [B] heeft plaatsgevonden waarover partijen in eerste aanleg getuigenverklaringen hebben afgelegd. In dat gesprek heeft [B] verdere aanspraken van [appellant] over pensioenaanspraken immers nogmaals uitdrukkelijk van de hand gewezen nadat dit eerder ook al in 2005 was gebeurd.

Derhalve oordeelt het hof dat de aanspraak van [appellant] op nakoming van de affinanciering door HGB van de beweerdelijk in 1991 aan hem gedane pensioentoezegging in ieder geval op 15 december 2009 was verjaard. Het hof passeert gelet daarop het bewijsaanbod betreffende het bestaan van de pensioentoezegging uit 1991 als niet meer ter zake doend.

[appellant] is in dat gesprek van februari 2008 met een van de gedane voorstellen voor een aanzienlijke loonstijging akkoord gegaan. Hij is na 2008 tot zijn ontslagdatum niet meer tegenover (de bestuurders van) HGB over de pensioentoezegging begonnen, terwijl hij wist dat de middelloonregeling werd toegepast en geen verdere stortingen voor backservice plaatsvonden. Het hof heeft hiervoor al aangegeven dat de mail aan [E] uit 2011 niet aangemerkt kan worden als een bericht waaruit blijkt dat [appellant] tegenover HGB nog immer aan zijn claim vasthield. [appellant] heeft zelf in appel toegeven dat hij na 2008 niet zodanig door HGB onder druk is gezet dat hij niet meer over zijn pensioenaanspraak durfde te beginnen. Zijn stelling dat hij na 2008 in de veronderstelling mocht verkeren dat HGB zijn pensioenclaim alsnog zou hebben gehonoreerd omdat HGB een backservicebetaling had verricht, kan het hof niet volgen. Immers de enige backservicebetaling waarvan in de stukken sprake is, is de betaling van september 2005, genoemd in rov 3.6, waarvan [appellant] in het gesprek van februari 2008 stelde dat die ontoereikend was.

Door zijn claim op een hogere pensioenopbouw na februari 2008 tot zijn ontslagdatum te laten rusten en hem gedane salarisvoorstellen te accepteren heeft [appellant] het vertrouwen gewekt dat de pensioenkwestie was afgedaan waardoor HGB niet meer de mogelijkheid had om de claim op een hoger pensioen te verwerken in het salarisbeleid. Het hof onderschrijft dan ook de redenering van kantonrechter dat [appellant] zijn rechten tot verdere nakoming van de pensioenopbouw op eindloonbasis heeft verwerkt.

Aangezien de vorderingen tot nakoming van de gestelde pensioentoezeggingen niet afstuiten op blijvende onmogelijkheid maar op verjaring dan wel rechtsverwerking, komt het hof niet toe aan de vorderingen gebaseerd vervangende schadevergoeding.

De grieven gericht tegen het eindvonnis treffen geen doel. Bij verdergaande bespreking van de grieven gericht tegen de tussenvonnissen heeft [appellant] geen belang. De verdere bewijsaanbiedingen van [appellant] passeert het hof dan ook als niet relevant. Het hof zal de vonnissen bekrachtigen en [appellant] , als de in het ongelijk te stellen partij, in de kosten van de procedure in hoger beroep veroordelen, voor wat het geliquideerd salaris van de advocaat betreft te begroten op één punt naar tarief III. Het hof zal ook de gevorderde nakosten en wettelijke rente over de proceskosten toewijzen.