Uitspraken

a. tot betaling van transitievergoeding van € 22.040,48 bruto, dan wel het betalen van

een gelijkwaardige voorziening aan [Geïntimeerde] ten laste van Bidfood;

b. tot vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten;

c. tot betaling van de wettelijke rente over het onder sub a. bedoelde bedrag vanaf een

d. tot het verstrekken van een deugdelijke bruto/netto specificatie, waarin het bedrag en

e. in de proceskosten;

f. tot betaling van de nakosten van € 100,-, te vermeerderen, indien betekening van

De kantonrechter heeft geoordeeld dat [Geïntimeerde] aanspraak heeft op de wettelijke transitievergoeding op de voet van artikel 7:673 lid 1 aanhef en onder a BW en heeft het primair verzochte bedrag aan transitievergoeding toegewezen, vermeerderd met de wettelijke rente. De buitengerechtelijke incassokosten zijn toegewezen tot een bedrag van € 432,96. De kantonrechter heeft daarnaast de vordering onder d. toegewezen (zonder oplegging van een dwangsom) en Bidfood veroordeeld in de kosten van de procedure.

[Geïntimeerde] voert aan dat Bidfood niet-ontvankelijk is in haar hoger beroep, omdat het beroepschrift geen duidelijke omschrijving van de gronden bevat waarop Bidfood haar beroep baseert. Dit verweer wordt verworpen. In het beroepschrift voert Bidfood drie grieven aan tegen de bestreden beschikking en in die grieven en de toelichting daarop staat op voldoende duidelijke wijze omschreven dat en om welke redenen Bidfood het met de bestreden beschikking niet eens is. [Geïntimeerde] heeft zich daartegen in zijn verweerschrift ook inhoudelijk verweerd. Dit betekent dat Bidfood ontvankelijk is in haar hoger beroep.

Het hof stelt voorop dat beoordeling van de vraag of een verklaring van de werkgever die door de werknemer als opzegging is opgevat, wel of niet als zodanig kwalificeert moet geschieden aan de hand van de maatstaf van de artikelen 3:33 en 3:35 BW. Dat betekent dat als de werkgever stelt dat het niet ging om een opzegging beoordeeld dient te worden of de werknemer die verklaring niettemin als zodanig heeft mogen opvatten. Daarbij moet worden gelet op alle omstandigheden van het geval (HR 10 juni 2005, ECLI:NL:HR:2005:AS8387).

Daarnaast stelt het hof het volgende voorop. In de brief van 11 oktober 2017 wordt verwezen naar, en wordt toepassing gegeven aan, het sociaal plan. Bidfood stelt (met recht) dat de brief daarom gelezen moet worden in de context van het sociaal plan. Als het gaat om de uitleg van het sociaal plan, bij de totstandkoming waarvan [Geïntimeerde] niet betrokken is geweest, geldt de zogenoemde cao-norm. Deze houdt in dat aan een bepaling van een cao een uitleg naar objectieve maatstaven moet worden gegeven, waarbij in beginsel de bewoordingen van die bepaling, gelezen in het licht van de gehele tekst van de cao, van doorslaggevende betekenis zijn, zodat het niet aankomt op de bedoelingen van de partijen die de cao tot stand hebben gebracht, voor zover deze niet uit de daarin opgenomen bepalingen kenbaar zijn, maar op de betekenis die naar objectieve maatstaven volgt uit de bewoordingen waarin de cao is gesteld. Bij deze uitleg kan onder meer acht worden geslagen op de elders in de cao gebruikte formuleringen en op de aannemelijkheid van de rechtsgevolgen waartoe de onderscheiden, op zichzelf mogelijke tekstinterpretaties zouden leiden. (Zie onder meer HR 25 november 2016, ECLI:NL:HR:2016:2687(FNV/Condor) en HR 20 februari 2004, ECLI:NL:HR:2004:AO1427, NJ 2005/493 (DSM/Fox)). Het sociaal plan kent geen aparte toelichting, zodat het in deze zaak aankomt op de bewoordingen van de bepalingen daarvan, gelezen in de context van het hele sociaal plan.

Voor beantwoording van de vraag of de brief van 11 oktober 2017 als een opzegging, dan wel als een aanbod tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst heeft te gelden, zijn naar het oordeel van het hof de volgende omstandigheden van belang. Bidfood heeft het initiatief tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst genomen in verband met een door haar beoogde reorganisatie. In de brief wordt vermeld dat de functie van [Geïntimeerde] komt te vervallen per 1 januari 2018, dat [Geïntimeerde] extern wordt herplaatst in de functie van chauffeur bij Cornelissen en dat het dienstverband met Bidfood met ingang van 1 januari 2018 eindigt. Deze bewoordingen duiden op een opzegging, en niet op een aanbod tot beëindiging van het dienstverband met wederzijds goedvinden. De woorden aan het einde van de brief “We vertrouwen erop je hiermee een passend aanbod te hebben gedaan. Wij verzoeken je binnen 14 dagen na dagtekening bij wijze van acceptatie een getekend exemplaar van de nieuwe arbeidsovereenkomst te retourneren en het antwoordformulier vakantie- en TVT-uren” maken dat niet anders. Uit die passage blijkt immers niet dat Bidfood instemming vraagt met beëindiging van het dienstverband met wederzijds goedvinden. Dit betekent dat [Geïntimeerde] de brief heeft mogen opvatten als een opzegging van de arbeidsovereenkomst.

Dit geldt evenzeer als de brief wordt beschouwd in de context van het sociaal plan, waarnaar in de brief uitdrukkelijk wordt verwezen. In dit geval is artikel 5.2 toegepast, betreffende de externe herplaatsing. In artikel 5.2 is niet geregeld op welke wijze de arbeidsovereenkomst met Bidfood eindigt in geval van externe herplaatsing. In artikel 5.2.3 wordt weliswaar benoemd hoe het aanbod voor een passende functie buiten Bidfood door Bidfood wordt gedaan, te weten door aanbieding van een arbeidsovereenkomst bij de nieuwe werkgever en dat dit aanbod door de werknemer binnen 14 dagen schriftelijk geaccepteerd dient te worden, maar uit die bewoordingen volgt niet (voldoende kenbaar) dat de werknemer daarmee (vrijwillig) instemt met beëindiging van de arbeidsovereenkomst met Bidfood. Datzelfde geldt als deze bepaling wordt gelezen in de context van het gehele sociaal plan. Het sociaal plan voorziet in artikel 7 in een beëindiging van het dienstverband voor het geval interne en externe herplaatsing niet mogelijk is, waarbij de voorkeur wordt benoemd om die beëindiging te bewerkstelligen met wederzijds goedvinden via een vaststellingsovereenkomst (met toekenning van een transitievergoeding). Uit deze systematiek volgt echter niet zonder meer (en in elk geval niet voldoende duidelijk) dat als de weg van externe herplaatsing van artikel 5.2 wordt bewandeld de beëindiging van het dienstverband met Bidfood niet door opzegging, maar door een overeenkomst met wederzijds goedvinden plaatsvindt. Toepassing van de compensatieregeling van artikel 5.2.2 van het sociaal plan, waarnaar in de brief ook wordt verwezen, gelezen in samenhang met artikel 5.2.3, maakt dit niet anders. In artikel 5.2.3 wordt bepaald dat de boventallige medewerker die extern wordt geplaatst geen aanspraken meer heeft op “de financiële regelingen en andere voorzieningen van het Sociaal plan behoudens het gestelde in de bepalingen hiervoor”. Daarin is niet het (wettelijk) recht op een transitievergoeding uitgezonderd. Dat uitzondering van de transitievergoeding in de situatie van externe herplaatsing wel de bedoeling is geweest van Bidfood (en mogelijk ook van de CNV) kan niet meewegen bij de beoordeling, omdat deze bedoeling naar objectieve maatstaven niet uit de tekst van het sociaal plan blijkt.

Nu [Geïntimeerde] de brief van 11 oktober 2017 heeft mogen begrijpen als een opzegging van de arbeidsovereenkomst, kan de omstandigheid dat de chauffeurs, onder wie [Geïntimeerde] , in december 2017 de arbeidsovereenkomsten met Cornelissen hebben ondertekend en in de richting van Bidfood schriftelijk hebben gereageerd op de brief van Bidfood van 4 december 2017 (3.9), er niet toe leiden dat daardoor (alsnog) een beëindigingsovereenkomst is gesloten. Deze schriftelijke reactie, waarop door Bidfood werd aangedrongen, kwalificeert als een berusting in de opzegging. Ook de brief van Bidfood van 27 december 2017 (3.8), waarin de mogelijkheid van interne herplaatsing wordt geopperd, maakt het voorgaande niet anders, nu in die brief de eerdere opzegging van 11 oktober 2017 niet is herroepen en die brief, zeker gelet op het tijdstip van verzending daarvan (te weten enkele dagen voor de beoogde indiensttreding bij Cornelissen) niet tot effect had dat [Geïntimeerde] een reële keuze had om alsnog bij Bidfood in een passende functie herplaatst te worden.

Het voorgaande brengt mee dat grief 1 faalt.

In grief 2 betoogt Bidfood subsidiair dat de arbeidsovereenkomst met [Geïntimeerde] niet is geëindigd, maar dat sprake is van een slapend dienstverband. Het hof verwerpt deze stelling. Hiervoor is immers geoordeeld dat Bidfood de arbeidsovereenkomst heeft opgezegd en dat [Geïntimeerde] in die opzegging heeft berust. Daarmee is de arbeidsovereenkomst geëindigd.

Grief 3, die zich richt tegen de toekenning van de transitievergoeding, mist zelfstandige betekenis en hoeft daarom niet apart beoordeeld te worden.