Uitspraken

De ouders hebben samen het gezag. Op grond van artikel 1:253a van het Burgerlijk Wetboek (BW) kan de rechter op verzoek van de ouders of een van hen een regeling vaststellen inzake de uitoefening van het ouderlijk gezag. Deze regeling kan - voor zover hier van belang - een toedeling aan ieder der ouders van de zorg- en opvoedingstaken omvatten.

De rechter neemt een zodanige beslissing als hem in het belang van het kind wenselijk voorkomt. De rechter dient bij zijn beslissing alle omstandigheden van het geval in acht te nemen, wat er in een voorkomend geval toe kan leiden dat andere belangen zwaarder wegen dan het belang van het kind, hoezeer ook dat belang een overweging van de eerste orde dient te zijn bij de afweging van belangen.

Het hof is van oordeel dat de door de moeder voorgestelde vakantie- en feestdagenregeling niet meer adequaat is, nu de rechtbank bij voormelde beschikking van 5 oktober 2018 een co-ouderschapsregeling in het kader van de verdeling van de zorg- en opvoedingstaken heeft vastgesteld. De ouders hebben zelf tijdens de mondelinge behandeling in hoger beroep verklaard dat zij het niet wenselijk vinden dat het zou kunnen voorkomen dat [Kind] door de co-ouderschapsregeling in combinatie met de uitvoering van de vakantieregeling bijvoorbeeld tijdens de herfstvakantie in totaal drie weken bij één en dezelfde ouder zal verblijven.

De vertegenwoordiger van de raad heeft tijdens de mondelinge behandeling bevestigd dat dat niet wenselijk is. [Kind] heeft twee ouders die voor haar zorgen en daarom zal zij zich bij beiden veilig voelen. Het maakt voor haar daarom niet veel uit bij welke ouder zij verblijft. Voor [Kind] is het, gelet op haar leeftijd, alleen van belang dat zij geen te druk programma heeft en niet te lang aaneengesloten bij de ene ouder verblijft en de andere ouder dan niet ziet. Een verblijf voor een aaneengesloten periode van twee weken is het maximale dat [Kind] aankan. Dat is een wezenlijke beperking totdat zij vijf jaar oud is. De ouders staan op de wachtlijst voor ouderschapsbemiddeling bij Youké en zij zullen daar stappen met elkaar moeten gaan zetten. Zij hebben verschillende opvoedstijlen, waartoe [Kind] zich zal leren te verhouden. In verband met die verschillende opvoedstijlen is het begrijpelijk dat de ene ouder meer behoefte heeft aan structuur dan de andere ouder, maar eigenlijk maakt het niet zoveel uit, aldus de vertegenwoordiger van de raad.

Op grond van het vorenstaande slaagt de grief van de moeder gedeeltelijk. Het hof zal mede in verband met het feit dat de rechtbank na de bestreden beschikking een gewijzigde zorgregeling heeft vastgesteld, de verzoeken van de moeder onder A, B, C, en D afwijzen, en bepalen dat [Kind] in aanvulling op de door de rechtbank vastgestelde co-ouderschapsregeling eenmaal per jaar een aaneengesloten vakantieperiode van maximaal twee weken en vanaf het moment dat [Kind] vijf jaar oud is maximaal drie weken, bij iedere ouder zal verblijven, in onderling overleg door de ouders nader af te spreken.

Tijdens de mondelinge behandeling in hoger beroep hebben de ouders afgesproken dat de moeder het paspoort van [Kind] bewaart en dat de vader daarnaast een identiteitskaart voor [Kind] onder zich kan hebben. Het hof zal het verzoek van de moeder op dit punt onder E daarom afwijzen.

De moeder heeft het hof verzocht te bepalen dat de ouders geen nadere toestemming nodig hebben om met [Kind] op vakantie naar het buitenland te gaan. Zij stelt dat de toestemmingsverklaring voor reizen naar het buitenland geen vormvereisten heeft. Het formulier dat daarvoor is ontwikkeld is niet verplicht maar zorgt voor snellere grenscontrole. Omdat overleg tussen partijen vaak tot discussies leidt is de moeder bevreesd dat haar verzoeken om met [Kind] naar het buitenland te kunnen reizen tot onenigheid tussen de ouders zal leiden en dat de vader de van hem benodigde toestemming zal gaan inzetten als een machtsmiddel.

De vader voert verweer en stelt dat voor de uitvoering van het gezamenlijk gezag overleg tussen de ouders is vereist en dat dit ook geldt voor het reizen naar het buitenland. In uiterste gevallen, als de ouders niet tot consensus kunnen komen over de opvoeding en verzorging van [Kind] , kunnen zij de rechter vragen hun geschil te beslechten. Tot nu toe is dat niet nodig geweest en volgens de vader is ook niet te verwachten dat dit zal gaan gebeuren.

Het hof is van oordeel dat het primaire, subsidiaire en meer subsidiaire verzoek van de moeder niet voor toewijzing vatbaar is. De wetgever hanteert als uitgangspunt dat de ouders na een echtscheiding of na hun uiteengaan het gezamenlijk gezag over hun kinderen voortzetten. Beoogd wordt dat de ouders beiden een wezenlijk aandeel in de opvoeding en verzorging van de kinderen houden, dat zij aangelegenheden in het kader van de opvoeding en verzorging van hun kinderen met elkaar afstemmen dan wel elkaar tijdig informeren en dat zij belangrijke besluiten over hun kinderen in onderling overleg nemen. In dat licht bezien, dienen de ouders voor iedere reis naar het buitenland die zij met [Kind] willen ondernemen, met elkaar in overleg te treden en tot consensus te komen. Of dat door middel van een toestemmingsverklaring moet, is voor de beoordeling van het onderhavige verzoek niet zozeer van belang. Toewijzing van het verzoek van de moeder, waardoor het benodigde ouderlijke overleg voorafgaand aan een eventuele reis naar het buitenland niet meer noodzakelijk zou zijn, stemt niet overeen met hetgeen de wetgever heeft bedoeld. Daarom is het hof van oordeel dat de tweede grief van de moeder faalt en zal het hof de bestreden beschikking op dit punt bekrachtigen.

Zoals hiervoor reeds overwogen, dienen partijen voor iedere vakantie naar het buitenland in overleg met elkaar te treden. Indien zij een vakantie willen ondernemen op dagen waarop zij niet de zorg voor [Kind] hebben in het kader van de co-ouderschapsregeling, is het noodzakelijk dat zij daarover in onderling overleg afspraken (kunnen) maken. In dit kader overweegt het hof dat beide ouders hebben aangegeven dat het overleg over de verzorging en opvoeding van [Kind] zeer moeilijk verloopt. Daarbij is gebleken dat de vader zich onvoldoende serieus genomen voelt door de moeder in zijn rol als opvoeder en dat de moeder de vader onvoldoende vertrouwt. Het is daarom prijzenswaardig dat zij toch in staat blijken te zijn om de co-ouderschapsregeling uit te voeren, ook al wordt daarbij uitsluitend afgestemd over het hoogst noodzakelijke. Het hof hoopt en verwacht dat de ouders tijdens de ouderschapsbemiddeling bij Youké, die op korte termijn zal worden gestart, leren om afstand te nemen van elkaar als ex-partner en leren hun rol als ouder van [Kind] voorop te stellen. Het hof acht hen daartoe in staat. Een verbetering op dit punt is noodzakelijk om een stabiele en evenwichtige situatie voor [Kind] te creëren waarin [Kind] ongestoord nauwe banden met beide ouders kan onderhouden.