Uitspraken

Op grond van artikel 1:448 lid 2 BW wordt een bewindvoerder ontslag verleend hetzij op eigen verzoek hetzij wegens gewichtige redenen of omdat de bewindvoerder niet meer voldoet aan de eisen om bewindvoerder te kunnen worden, zulks op verzoek van een medebewindvoerder of degene die gerechtigd is onderbewindstelling te verzoeken als bedoeld in artikel 432, eerste en tweede lid, dan wel ambtshalve. In dit hoger beroep is de vraag aan de orde of er gewichtige redenen zijn om de ouders (ambtshalve) ontslag te verlenen.

In de jurisprudentie worden als voorbeelden van gewichtige redenen voor het ontslag van een bewindvoerder genoemd: het voeren van een slecht bewind en onbeleefd optreden, nalatigheid waardoor het vermogen van de rechthebbende negatief wordt geraakt, nalatigheid bij het insturen van de rekening en verantwoording of het informeren van de kantonrechter en het niet informeren van de rechthebbende.

De ouders hebben de vereiste rekening en verantwoording over 2017 na een daartoe strekkend verzoek en nadien tweemaal een schriftelijk rappel van de zijde van de kantonrechter, niet ingediend. De ouders zijn vervolgens bij brief van 1 oktober 2018 uitgenodigd voor een gesprek met medewerkers van de rechtbank op 30 oktober 2018, -in welke brief stond vermeld dat de kantonrechter de ouders zou kunnen ontslaan bij niet verschijnen-, maar zijn daar niet verschenen. De ouders hebben aangevoerd dat zij deze laatste brief niet hebben ontvangen, hetgeen het hof wil aannemen. Ondanks dat heeft de kantonrechter, naar het oordeel van het hof, de ouders bij deze stand van zaken terecht wegens gewichtige redenen kunnen ontslaan. Anders dan de ouders aanvoeren, heeft de kantonrechter hen daaraan voorafgaand niet nogmaals aangetekend hoeven aan te schrijven of hun benoeming eerst alleen te schorsen. In zoverre faalt het hoger beroep van de ouders dan ook. Gelet op hetgeen echter hierna wordt overwogen zal het hof deze beschikking evenwel niet in stand laten.

Het hof ziet geen reden overigens te twijfelen aan de capaciteiten van de ouders om de financiële belangen van hun zoon goed te behartigen. Zij hebben zoals overwogen, de uitkering voor hun zoon geregeld. De rekening en verantwoording van 2017 alsmede 2018 zijn inmiddels door de ouders alsnog bij de kantonrechter ingediend. Niet is gebleken dat die rekening en verantwoording inhoudelijk niet juist zouden zijn. De ouders hebben er in het beroepschrift nog op gewezen dat ook de rechthebbende liever wil dat zij zijn financiën regelen in plaats van een derde, en het beroepschrift is mede namens hem ingediend. Ter zitting van het hof hebben zij daaraan toegevoegd dat zij beter dan een derde zicht hebben op rechthebbende en zijn situatie, mede omdat zij hem meermalen per week bezoeken en hem beter kunnen begeleiden in het adequaat omgaan met zijn financiële middelen. Dit alles tezamen pleit naar het oordeel van het hof thans voor instandhouding van de benoeming van de ouders als bewindvoerders.

Het voorgaande leidt ertoe dat het hof de bestreden beschikking van de kantonrechter voor zover daarbij de ouders als bewindvoerders zijn ontslagen en [de bewindvoerder] B.V. tot opvolgend bewindvoerder is benoemd dan ook zal vernietigen. Daardoor herleeft de oorspronkelijke benoeming van de ouders. Het hof wijst er daarbij op dat op grond van het bepaalde in artikel 1:448 lid 4 BW juncto artikel 1:384 BW de taak van de [de bewindvoerder] B.V. echter pas daags na deze uitspraak een einde neemt, alsook de daarbij behorende vergoeding die de kantonrechter in zijn beschikking heeft vastgesteld.