Uitspraken

[geïntimeerde 1] heeft een eigen website waarop naar het boek wordt verwezen en waarop de volgende passage is te lezen: “ [geïntimeerde 1] was als lief en zorgzaam meisje altijd op zoek naar bevestiging van haar bestaan omdat [ze] het gevoel had dat ze er niet bij hoorde.

Na 17 jaar huwelijk wordt ze verliefd op de liefde van haar leven en is haar zoektocht naar zichzelf voorbij... of toch niet? Haar mooie droom verandert in een nachtmerrie.

In [titel boek] beschrijft [geïntimeerde 1] hoe het kwam dat ze zo lang in deze verstikkende relatie bleef hangen. Ze spaart zichzelf niet om meer inzicht te geven in geweld achter de voordeur en om meer begrip te creëren voor andere mensen die dit is overkomen.

Maar vooral om te laten zien dat we altijd een keuze hebben.”

Verder is in de media aandacht besteed aan haar boek en geeft [geïntimeerde 1] lezingen over huiselijk geweld bij onder meer de politie, vrouwenopvang Kadera en de Hogeschool Arnhem-Nijmegen. Uit de berichtgevingen in de pers is duidelijk dat het verhaal zich in [plaats] afspeelt. Partijen hadden een zeer grote kennissen- en klantenkring uit hun werk in de regio, uit de sportwereld en uit de kerk.

[appellant] stelt dat, hoewel in het boek gefingeerde namen worden gebruikt, het duidelijk is dat het boek gaat over [appellant] , het huwelijk van [appellant] en [geïntimeerde 1] , de kinderen van [appellant] en de overige familie van [appellant] . Het boek is uitgegeven onder [geïntimeerde 1] ’ eigen naam en met haar eigen foto. [appellant] stelt dat hij in het boek onterecht wordt beschuldigd van huiselijk geweld en van narcisme. De problematiek rondom de echtscheiding tussen partijen en de kinderen van [appellant] komt aan bod. Op een kind heeft dat hoe dan ook een bijzonder grote impact en het is voorstelbaar dat de kinderen de privacygevoelige informatie niet met iedereen willen delen of hier achteraf moeite mee krijgen, aldus [appellant] .

Door het boek wordt daarmee volgens [appellant] niet alleen de persoonlijke levenssfeer van hem (en zijn kinderen) ernstig aangetast, maar het boek is ook evident in strijd met de waarheid; de beschuldigingen zijn ernstig, onjuist, onnodig grievend en ongefundeerd. Volgens [appellant] is nooit sprake geweest van huiselijk geweld. [appellant] is nooit strafrechtelijk veroordeeld voor welk misdrijf dan ook en nooit gediagnosticeerd met enige persoonlijkheidsstoornis (narcisme). Tot slot voert hij aan dat hem nimmer om toestemming is gevraagd om dit boek te publiceren en evenmin om een reactie op het boek (hoor en wederhoor).

Gezien de onderbouwende stukken die genoemd zijn hierboven onder 2.7 gaat het hof ervan uit dat sprake is geweest van huiselijk geweld, maar wat betreft de ernst en duur (de stelselmatigheid) zijn er geen objectiveerbare feiten (zoals een aangifte) en/of getuigenverklaringen aan ten grondslag gelegd en betreft het enkel het verhaal van [geïntimeerde 1] . Gezien deze feiten en omstandigheden is het de vraag of het belang van [geïntimeerde 1] om “geweld achter de voordeur” (zo staat op de achterkant van haar boek) op deze wijze publiekelijk aan de orde te stellen, waarbij [appellant] zo duidelijk herkenbaar is voor zijn sociale-/werk-/woonomgeving, de huidige uitgave van het boek rechtvaardigt en waarom de uitgave niet onder een pseudoniem had kunnen gebeuren zonder foto of waarbij er minder uitgebreid en in detail over [appellant] zou zijn geschreven. Immers het hof vermag niet in te zien dat het schrijven van [geïntimeerde 1] als “ervaringsdeskundige” aan kracht zou inboeten als zij minder uitgebreid en in detail over [appellant] zou hebben geschreven of als zij onder een andere naam zou publiceren en het brede publiek zo van haar ervaringen kon kennisnemen. Hetzelfde geldt voor de situatie als zij na afloop van lezingen over dit onderwerp haar boek verkoopt aan het publiek dat op die lezingen afkomt: zij blijft daarmee immers ervaringsdeskundige en kan haar boodschap overbrengen.

De beschrijvingen/citaten in het boek over narcisme zijn duidelijk herleidbaar tot [appellant] en kennelijk is dat de beleving van [geïntimeerde 1] over de persoonlijkheid/persoonlijkheidsstoornis van [appellant] . Deze persoonlijkheidsstoornis is verder niet op objectieve feiten (zoals een persoonlijkheidsonderzoek door een psycholoog/psychiater) gebaseerd. [geïntimeerde 1] heeft in deze procedure wel een stuk overgelegd van een praktijk voor psychologie en seksuologie waarin het begrip ‘narcistisch’ eenmalig is gebruikt tussen haakjes, maar dat is nog geen diagnosestelling. Wat hier verder ook van zij: de citaten van [geïntimeerde 1] over narcisme zijn voor de lezer te begrijpen als haar eigen beleving over (en diagnose van) de persoonlijkheid van [appellant] .3

[geïntimeerde 1] heeft ook de kinderen van [appellant] in het boek benoemd (en haar eigen kinderen), die weliswaar onder gefingeerde namen zijn opgevoerd, maar wat voor [appellant] geldt, geldt ook voor zijn kinderen: zij zijn in hun sociale-/werk-/woonomgeving herkenbaar gemaakt door het boek. De problemen in het gezin worden uitvoerig beschreven en een brief van Jeugdzorg uit 2013 wordt letterlijk geciteerd (althans die indruk wordt door het cursiveren van de tekst en het taalgebruik sterk bevestigd) in het boek (pag. 368): “(…) Wij maken ons zorgen om jou en je broers, omdat jij hebt bevestigd dat er sprake is van lichamelijke mishandeling door jouw vader bij jou. Alleen ontkennen jouw vader en broers dat. In het verleden zijn er drie eerdere AMK-onderzoeken geweest waarin ook zorgen van lichamelijke mishandeling zijn gemeld. In deze onderzoeken zijn de zorgen niet bevestigd. (…)” Kennelijk heeft de betreffende zoon van [appellant] tegen de publicatie van het boek geen bezwaar (prod. 1 bij brief van 12 maart 2019) maar een van de andere kinderen van [appellant] wel (prod. 9 “wat doet het boek met mij?”). De kinderen van [appellant] hebben part noch deel gehad aan de escalaties tussen partijen en in ieder geval één kind van [appellant] wordt tegen wil en dank hierin betrokken door openbaarmaking van het privéleven van zijn vader, [appellant] , hetgeen ook zijn weerslag heeft op zijn privéleven. Niet ter zake doet dat een ander kind van [appellant] geen bezwaar heeft tegen de uitgave van het boek; van de mening van het derde kind is niets bekend in deze procedure. [appellant] mag als ouder tevens opkomen voor de belangen van zijn kinderen, die zijn privéleven raken en daarvan onderdeel uitmaken, ook al zijn deze inmiddels volwassen geworden; daarvoor behoeven zij geen eisers te zijn in deze procedure.

[appellant] is geen ‘bekende Nederlander’ en woont nog steeds in [plaats] . Ongeacht zijn maatschappelijke positie aldaar (volgens [geïntimeerde 1] is hij “in de maatschappelijke marge geraakt”), heeft [appellant] recht op bescherming van zijn privéleven dat nu echter in het boek openbaar is gemaakt.

De vordering van [appellant] onder I: “ [geïntimeerde 1] en uitgever te veroordelen om binnen 48 uren na betekening van het in deze te wijzen arrest het drukken, vermenigvuldigen en op welke wijze dan ook verspreiden van het boek per direct te staken en gestaakt te houden, alsook (een deel van) de inhoud van het boek op andere wijze kenbaar te maken, onder meer door alle verkooppunten van het boek, te verzoeken de verkoop van het boek per direct te staken, zulks onder toezending van een afschrift van dit vonnis en onder toezending van een kopie van deze brief aan de advocaat van [appellant] , een en ander op verbeurte van een dwangsom van € 1.000,00 per dag of gedeelte daarvan dat [geïntimeerde 1] en/of uitgever in gebreke mocht blijven aan deze veroordeling te voldoen” is toewijsbaar, zij het dat het hof de dwangsom zal vaststellen op € 100,- per dag en met een maximum van € 10.000,-. De vordering onder III is ook toewijsbaar wat betreft de veroordeling van [geïntimeerde 1] en de uitgever om binnen 48 uur na betekening van het arrest de nog aanwezige handelsvoorraden terug te halen en te (doen) vernietigen, een en ander met een controle/bevestiging van bijvoorbeeld een deurwaarder of een notaris. De vordering onder IV om de reeds uitgeleverde exemplaren terug te halen en te (doen) vernietigen wijst het hof niet toe, nu het voorshands nagenoeg onmogelijk lijkt om hieraan te kunnen voldoen. De vordering onder V: “ [geïntimeerde 1] en uitgever te veroordelen om binnen 48 uren na betekening van het in deze te wijzen arrest promotie van het boek, op welke wijze dan ook, en via welk medium dan ook, waaronder, doch niet beperkt tot, facebook en de websites www. [website 1] .nl en www. [website 2] .nl, te staken en gestaakt te houden en per direct te verwijderen en verwijderd te houden van internet, zulks op verbeurte van een dwangsom van € 1.000,00 per dag of gedeelte daarvan dat [geïntimeerde 1] en/of uitgever in gebreke mocht blijven aan deze veroordeling te voldoen” is toewijsbaar, zij het dat het hof de dwangsom zal vaststellen op € 100,- per dag en met een maximum van

€ 10.000,-. De vordering onder VI die ziet op een rectificatie op de Facebookpagina en de website van [geïntimeerde 1] wijst het hof af; voldoende is dat het boek zoals het er nu ligt (niet anoniem en met eigen foto van [geïntimeerde 1] ) uit de handel wordt gehaald en niet meer wordt verkocht. De vordering onder VIII: “ [geïntimeerde 1] te gebieden zich verder te onthouden, op welke wijze dan ook, en via welk medium dan ook, van uitspraken omtrent de persoon van [appellant] , dan wel die indirect tot zijn persoon herleidbaar zijn, die verband houden met huiselijk geweld en/of

psychische stoornissen, in de ruimste zin van het woord, zulks op verbeurte van een dwangsom van € 1.000,00 per dag of gedeelte daarvan dat [geïntimeerde 1] in gebreke mocht blijven aan deze veroordeling te voldoen” wijst het hof af, nu een dergelijk gebod/verbod breder is dan het verbod tot de publicatie van het boek in de huidige vorm. De vorderingen onder II (overzicht totaal aantal vervaardigde boeken) en onder VII (voorschot schadevergoeding) hebben geen spoedeisend belang en daarom wijst het hof die vorderingen af.