Uitspraken

Het hof verwijst naar het tussenarrest van 10 december 2019, waarvan de inhoud als hier herhaald en ingelast wordt beschouwd.

In rechtsoverweging 2.19 van dat arrest heeft het hof overwogen en beslist dat grief 1 slaagt en dat de primaire vordering sub 1 van Soba toewijsbaar is. Die vordering strekt ertoe voor recht te doen verklaren dat [geïntimeerde] toerekenbaar tekort is geschoten in zijn verplichtingen die volgen uit de tussen partijen gesloten arbeidsovereenkomst en dat [geïntimeerde] aansprakelijk is voor de als gevolg daarvan door Soba geleden schade.

Het hof heeft geoordeeld dat een verwijzing naar de schadestaat, zoals door Soba gevorderd, niet nodig is, maar dat de hoogte van de door Soba geleden schade in deze procedure moet kunnen worden begroot. Het hof heeft Soba in de gelegenheid gesteld om bij akte haar stellingen aan te passen, in die zin dat zij zich zo concreet en nauwkeurig mogelijk diende uit te laten over de omvang van de door haar geleden schade.

Soba heeft bij akte een overzicht gegeven van de facturen die [geïntimeerde] gedurende zijn dienstverband met Soba aan klanten van Soba, op naam van SBA, heeft verstuurd voor verrichte werkzaamheden. Het totaalbedrag van deze facturen bedraagt € 94.066,96 inclusief btw, € 77.741,29 exclusief 21% btw. Volgens Soba zouden de op die facturen vermelde werkzaamheden normaliter door haar zijn verricht, zodat het daarmee gemoeide bedrag gemiste inkomsten betreft.

Ook heeft Soba een factuur VMB security & solutions ten bedrage van € 2.420,00 inclusief btw in het geding gebracht ter zake van recherchekosten.

Ten slotte heeft Soba aangevoerd dat haar directeur veel tijd heeft moeten besteden aan de onderhavige zaak: het doen van aangifte, het onderzoeken van facturen, het contact daarover met klanten van Soba en het samenstellen van het dossier voor rechtsbijstand. Volgens Soba zijn hiermee 20 uur gemoeid geweest, waarmee een bedrag van € 5.000,00 correspondeert.

Soba stelt zich op het standpunt, zo volgt uit het bij haar akte gevoegde overzicht (productie 5), dat haar totale schade de som van de hiervoor genoemde bedragen beloopt, derhalve € 101.486,96 inclusief btw in totaal.

Omdat aan [geïntimeerde] nog een bedrag van € 11.884,49 toekomt ter zake van salaris, vakantiegeld en niet-genoten vakantiedagen, welk bedrag met de schade kan worden verrekend, is [geïntimeerde] nog € 88.602,47 aan haar verschuldigd, aldus Soba.

[geïntimeerde] betwist dat de factuur van VMB te maken heeft met zijn handelen. [geïntimeerde] betwist eveneens dat de directeur van Soba tijd heeft besteed aan de zaak, alsmede dat daarmee een bedrag van € 250,00 per uur zou zijn gemoeid.

Volgens [geïntimeerde] kan hij niet een bedrag van € 11.884,89 ter zake van salaris, vakantiegeld en niet-genoten vakantiedagen verrekenen met de schade van Soba, zoals Soba stelt, maar € 24.161,56.

 of en in hoeverre Soba de door [geïntimeerde] gegeven cursussen ook zelf had kunnen en willen verzorgen;

 of Soba, indien zij de cursussen had verzorgd, dezelfde bedragen in rekening zou hebben kunnen brengen als [geïntimeerde] heeft gefactureerd;

 hoeveel tijd er in dat geval door (een werknemer van) Soba zou zijn besteed aan die cursussen en welke personeelskosten Soba dan zou hebben gehad;

 welke andere kosten (reiskosten, lesmaterialen, huur van cursuslocaties, etc.) Soba zou hebben gehad indien zijzelf de cursussen had verzorgd.

Verder staat vast dat Soba via een verrekening van hetgeen zij aan [geïntimeerde] uit hoofde van de arbeidsovereenkomst verschuldigd was, reeds een bedrag aan schadevergoeding heeft geïnd. De hoogte van dat bedrag is in geschil. Soba heeft zich op het standpunt gesteld dat uit de afrekening in het kader van het einde van de arbeidsovereenkomst volgt dat aan [geïntimeerde] nog een - met de schade van Soba te verrekenen - bedrag van € 11.884,49 toekomt: € 2.975,51 ter zake van salaris over de maand maart (tot en met de 21e, de dag waarop [geïntimeerde] op staande voet is ontslagen) en € 8.908,98 als vergoeding voor 44,67 niet-genoten vakantiedagen.

Ter gelegenheid van de comparitie van partijen in eerste aanleg heeft [geïntimeerde] gemotiveerd betoogd dat zijn vakantiedagensaldo niet 44,67 maar 92,58 bedroeg, waarmee volgens [geïntimeerde] een bedrag van € 18.464,16 correspondeert. In alinea 4.6 van de memorie van antwoord heeft [geïntimeerde] herhaald dat hij een saldo had van 92,58 vakantiedagen. Soba heeft dit onbetwist gelaten. Ook in haar akte in hoger beroep is Soba hierop niet ingegaan. Het hof gaat er daarom van uit dat aan [geïntimeerde] in het kader van de afrekening nog een bedrag van € 21.439,67 (€ 2.975,51 + € 18.464,16) toekwam. Dat bedrag is door Soba ingehouden en [geïntimeerde] heeft zich daarbij neergelegd.

Tegen die achtergrond heeft wat betreft de door Soba gevorderde recherchekosten ad € 2.420,00 en kosten van haar directeur ad € 5.000,00 het volgende te gelden.

De factuur van VMB security & solutions heeft Soba in het geheel niet toegelicht, hoewel dat naar het oordeel van het hof wel van Soba had mogen verwacht, temeer omdat deze factuur - uit 2016 - niet eerder in het geding is gebracht. Onduidelijk is gebleven op welke werkzaamheden de factuur ziet en waarom de werkzaamheden noodzakelijk waren.

Ook de stelling van Soba dat haar directeur veel tijd heeft moeten besteden aan de zaak en/of dat Soba buitengerechtelijke incassokosten heeft moeten maken, is naar het oordeel van het hof onvoldoende toegelicht. Daarmee is nog niet zonder meer uit te sluiten dat Soba voor recherchewerk en extra werk voor haar directeur kosten heeft gemaakt, maar heeft wel te gelden dat de stellingen onvoldoende aanknopingspunten bieden om aan te nemen dat deze kosten (die als schadeposten zijn beschouwen) tezamen met de mogelijk door Soba gederfde winst hoger zijn dan het hiervoor bedoelde bedrag van € 21.439,67 dat Soba reeds ten titel van schadevergoeding heeft ingehouden.