Uitspraken

4.1

In het incident vorderen Hop c.s. primair schorsing van de tenuitvoerlegging van het bestreden eindvonnis en subsidiair dat aan de uitvoerbaarverklaring bij voorraad van dat vonnis de voorwaarde wordt verbonden dat [geïntimeerde] zekerheid moet stellen in de vorm van een bankgarantie van € 93.000,-.

4.2

Hop c.s. hebben aangevoerd dat zij niet in staat zijn om te voldoen aan de veroordelingen, omdat er onvoldoende liquide middelen zijn. Door executiemaatregelen, zoals beslag op bankrekeningen, onroerende zaken en inboedel, ontstaat een onomkeerbare situatie. [appellant3] en zijn gezin zullen hun huis uitgezet worden en goederen met een emotionele waarde worden verkocht. Dat lijdt tot een noodtoestand en ernstige emotionele en psychische schade bij [appellant3] en zijn gezin. En aangezien [geïntimeerde] al jaren in grote financiële moeilijkheden verkeert, lopen Hop c.s. een aanmerkelijk restitutierisico. Zo is onder Hop c.s. ten laste van [geïntimeerde] beslag gelegd door de belastingdienst en biedt [geïntimeerde] zelf geen verhaal, omdat hij geen goederen bezit. Verder zijn Hop c.s. van mening dat de door de rechtbank uitgesproken veroordelingen lichtvaardig tot stand zijn gekomen en het oordeel onvoldoende is gemotiveerd.

4.3

[geïntimeerde] heeft geconcludeerd tot afwijzing van de incidentele vorderingen.

4.4

Het hof zal de argumenten van Hop c.s. beoordelen aan de hand van de criteria die de Hoge Raad heeft gegeven in het arrest van 20 december 2019 (ECLI:NL:HR:2019:2026). In essentie houden deze criteria in dat moet worden nagegaan wiens belangen zwaarder wegen: van degene die de veroordeling verkreeg of van degene die veroordeeld is. Hierbij geldt dat moet worden uitgegaan van de beslissingen in de ten uitvoer te leggen uitspraak en van de daaraan ten grondslag liggende vaststellingen en oordelen. De kans van slagen van het hoger beroep blijft buiten beschouwing. Wel kan de rechter in zijn oordeelsvorming betrekken of de ten uitvoer te leggen beslissing berust op een kennelijke misslag.

4.5

Anders dan Hop c.s. hebben aangevoerd, oordeelt het hof dat bij de beslissingen van de rechtbank geen sprake is van een of meer (juridische of feitelijke) misslag(en). Dat is pas aan de orde wanneer het overduidelijk is dat de bestreden beslissingen van de rechtbank op vergissingen berusten. Daarvan is nog geen sprake wanneer ook andere beslissingen mogelijk waren geweest.

4.6

Voor zover Hop c.s. met de verwijzing naar hun grieven aanvoeren dat zij ten onrechte door de rechtbank zijn veroordeeld, stuiten die argumenten erop af dat de kans van slagen van het hoger beroep in dit incident buiten beschouwing blijft. In de stellingen van Hop c.s. ziet het hof geen aanleiding om af te wijken van dat uitgangspunt.

4.7

Bij een veroordeling tot betaling van een geldsom is het belang van de schuldeiser ( [geïntimeerde] ) bij handhaving van de uitvoerbaarverklaring bij voorraad in beginsel gegeven (HR 20 maart 2015, ECLI:NL:HR:2015:688). Bij de belangenafweging is verder een belangrijk gezichtspunt dat de rechtbank de vordering heeft toegewezen en dat moet worden voorkomen dat het instellen van hoger beroep wordt gebruikt als middel om uitstel van executie te verkrijgen. Het uitgangspunt is dus dat een veroordeling hangende hoger beroep uitvoerbaar dient te zijn en zonder de voorwaarde van zekerheidstelling ten uitvoer kan worden gelegd. Afwijking van dit uitgangspunt kan worden gerechtvaardigd door omstandigheden die meebrengen dat de belangen van de veroordeelde bij behoud van de bestaande toestand zolang niet op het door hem ingestelde rechtsmiddel is beslist, zwaarder wegen dan de belangen van degene die de veroordeling heeft verkregen. Of door omstandigheden die meebrengen dat het belang van de veroordeelde bij zekerheidstelling zwaarder weegt dan het belang van degene die de veroordeling heeft verkregen zonder dat daaraan de voorwaarde van zekerheidstelling wordt verbonden.

4.8

Hop c.s. hebben weliswaar aangevoerd dat er geen geld is om de vordering van [geïntimeerde] te voldoen, maar zij hebben dat op geen enkele manier onderbouwd. Hop c.s. lijken zich bij die stelling ook te beperken tot het privévermogen van [appellant3] . Dit terwijl de rechtbank een hoofdelijke veroordeling heeft uitgesproken van Hop Vastgoed, Hop Holding en [appellant3] . Nog daargelaten of een beroep op betalingsonmacht tot schorsing van de executie zou kunnen leiden, Hop c.s. hebben verder niet gesteld (laat staan onderbouwd) dat de vordering door executiemaatregelen niet kan worden voldaan. Hop c.s. stellen verder wel dat executie - indien deze uiteindelijk slechts [appellant3] in privé zou treffen - tot onomkeerbare gevolgen zal leiden voor het privéleven van Hop, maar iedere onderbouwing van die stelling ontbreekt. Alles bij elkaar ziet het hof onvoldoende aanleiding om over te gaan tot een schorsing van de tenuitvoerlegging van het bestreden vonnis.

4.9

Het restitutierisico aan de zijde van [geïntimeerde] is door Hop c.s. voldoende aannemelijk gemaakt. Wat [geïntimeerde] daar tegenover stelt, overtuigt niet bij gebrek aan onderbouwing. Dit leidt ertoe dat de belangenafweging ten aanzien van de subsidiaire vordering uitvalt in het voordeel van Hop c.s., met dien verstande dat [geïntimeerde] alleen een bankgarantie moet stellen voor zover hij zijn vordering op [appellant3] (in privé) verhaalt, en wel voor hetzelfde bedrag als waarvoor het verhaal slaagt. Het hof zal bepalen dat de bankgarantie een looptijd van tenminste twee jaar heeft. Er is geen aanleiding om aan het verhalen van de vordering van [geïntimeerde] op Hop Vastgoed en Hop Holding dezelfde voorwaarde te verbinden, aangezien Hop c.s. niet hebben onderbouwd waarom die vennootschappen beschermd zouden moeten worden tegen een restitutierisico aan de zijde van [geïntimeerde] .

4.10

De beslissing omtrent de kosten van het incident zal worden gereserveerd tot de einduitspraak. De hoofdzaak zal naar de rol worden verwezen om voort te procederen.