Uitspraken

De vorderingen van OTIB en SFM liggen elk beneden de appelgrens, zodat Yami in haar hoger beroep tegen elk van hen niet ontvankelijk zal worden verklaard.

Door PMT is onweersproken gesteld dat haar vordering over de periode na laatstgenoemde datum - in dit geval betrekking hebbend op [werknemer X] - neerkomt op € 6.804,25 (excl. rente en boete). Dat gedeelte van de vordering van PMT zal daarom worden toegewezen.

Voor wat betreft het beroep op dwaling heeft PMT - hoewel daartoe in het tussenarrest uitdrukkelijk in de gelegenheid gesteld - geen wezenlijk nieuwe argumenten aangevoerd dan zij reeds voordien had gedaan. Met name is op geen enkele wijze concreet onderbouwd dat en waarom de naderhand gebleken gegevens niet reeds uit het van de kant van PMT verrichte onderzoek naar voren hadden kunnen komen. Immers, Yami heeft haar loonadministratie in kopie aan PMT verstrekt en PMT voert niet aan dat daarin niet reeds de naderhand op verzoek van PMT verstrekte gegevens waren opgenomen. PMT vermeldt ook niet op grond waarvan zij (de boekhouder van) Yami medio 2009 nadere informatie heeft gevraagd. Niet uit te sluiten valt dat de in het kader van het eerder onderzoek door PMT door Yami verstrekte kopie van haar loonadministratie daartoe (alsnog) de aanleiding vormde.

Het gaat hier om een specifiek geval, waarin er naar aanleiding van diverse premienota's discussie is ontstaan omtrent de door Yami verschuldigde premiebedragen, er uitvoerig onderzoek van de kant van PMT heeft plaatsgevonden en daartoe ook door Yami haar loonadminstratie in kopie aan PMT is verstrekt en PMT ruimschoots de tijd heeft gehad om tot aanpassing van haar in rekening gebrachte bedragen te komen, waarna bij/na een gesprek bij de door PMT ingeschakelde deurwaarder tot een finale kwijting afspraak is gekomen. Zoals Yami heeft aangevoerd, gaat het daarbij om een vaststellingsovereenkomst, die zoals in het tussenarrest (zie aldaar sub 8.) reeds is overwogen betrekking heeft op de hele periode waarop de nota's betrekking hebben. Naar het oordeel van het hof heeft PMT onvoldoende gesteld om te oordelen dat het voor Yami zo duidelijk was dat de thans alsnog over die periode gevorderde bedragen - met betrekking tot [werknemer X] en twee andere werknemers - ontbraken of de bij de vaststellingsovereenkomst afgesproken bedragen te laag waren dat zij PMT daarop had moeten wijzen. Daarbij is in aanmerking genomen dat Yami onweersproken heeft gesteld dat PMT geen gevolg heeft willen geven aan haar verzoek om een overzicht met per werknemer uitgesplitste premiebedragen, teneinde het controleren van de juistheid van de uiteindelijk in rekening gebrachte premiebedragen te vergemakkelijken. Evenmin hebben PMT voldoende gesteld om te oordelen dat Yami er niet op mocht vertrouwen dat met de betaling van het overeengekomen bedrag "het boek definitief werd gesloten" (voor zover betrekking hebbend op de periode t/m 30 september 2008). Als PMT zich meer vrijheid ter zake had willen behouden had zij daaromtrent een (duidelijk) voorbehoud moeten maken, hetgeen zij - zoals in het tussenarrest reeds is overwogen - niet heeft gedaan. Het beroep op dwaling faalt derhalve.

Door Yami zijn de verschuldigdheid van de door PMT gevorderde boete ad 10%, de wettelijke rente vanaf 30 dagen na de factuur, die onweersproken dateert van 6 november 2009, alsmede de gevorderde uitvoerbaarheid bij voorraad, als zodanig niet weersproken, zodat ook deze toewijsbaar zijn.