Uitspraken

2.1

In de appeldagvaarding is appellante aangeduid als Deurwaarderskantoor [appellante] B.V., terwijl de dagvaarding strekt tot vernietiging van het vonnis gewezen tussen [geïntimeerde] en Deurwaarderskantoor B.E. [appellante] B.V. [geïntimeerde] heeft niet geklaagd over onduidelijkheid omtrent de identiteit van appellante. Het hof neemt aan dat sprake is van een kennelijke vergissing en dat in de appeldagvaarding met Deurwaarderskantoor [appellante] B.V. Deurwaarderskantoor B.E. [appellante] B.V. is bedoeld.

2.2

De volgende voor dit geschil van belang zijnde feiten zijn tussen partijen niet in geschil:

a. [geïntimeerde] is gehuwd geweest, welk huwelijk is ontbonden op 25 januari 2005. Bij beslissing na echtscheiding van de rechtbank Utrecht van 16 februari 2005 is bepaald dat de ex-echtgenoot van [geïntimeerde] een onderhoudsbijdrage ten behoeve van zijn kinderen aan [geïntimeerde] dient te voldoen.

b. [geïntimeerde] heeft ten behoeve van de inning van achterstallige onderhoudsbijdragen bij haar ex-echtgenoot het Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen (hierna: het LBIO) ingeschakeld. Het LBIO heeft op haar beurt [appellante] opdracht gegeven tot executie van voornoemde beschikking betreffende de kinderalimentatie.

c. Bij gefaxte brief van 8 juli 2009 heeft de advocaat van [geïntimeerde] , mr. Van Andel, onder meer het volgende aan [appellante] geschreven:

d. Op 9 juli 2009 antwoordde [appellante] voor zover thans van belang:

e. Bij gefaxte brief van 30 juli 2009 heeft mr. Van Andel als volgt gereageerd:

f. Bij fax van 10 augustus 2009 schrijft mr. Van Andel vervolgens:

h. Bij faxberichten van 7 september 2009 en 16 oktober 2009 heeft mr. Van Andel opnieuw gevraagd om het resultaat van de sub c bedoelde beslaglegging.

g. Bij brieven van 30 juli 2009, 8 september 2009, 16 oktober 2009 en 28 oktober 2009 heeft [appellante] de advocaat van [geïntimeerde] wederom verwezen naar het LBIO.

h. Bij fax van 28 oktober 2009 schrijft mr. Van Andel dan aan [appellante] :

i. Op 29 oktober 2009 antwoordt [appellante] als volgt:

j. Bij fax van 30 oktober 2009 schrijft mr. Van Andel:

k. Diezelfde dag antwoordt [appellante] :

l. Bij faxbericht van 30 oktober 2009 heeft mr. Van Andel [appellante] aansprakelijk gesteld voor de schade die [geïntimeerde] lijdt en heeft geleden “vanwege uw handelen c.q. non-handelen”.

m. Bij vonnis van 15 december 2010 heeft de rechtbank ’s-Gravenhage op vordering van [geïntimeerde] , nadat tegen [appellante] akte niet-dienen was verleend omdat zij niet tijdig op de vordering had geantwoord, voor recht verklaard dat [appellante] een beroepsfout heeft gemaakt doordat [appellante] de aan haar verstrekte opdracht niet heeft uitgevoerd en [appellante] veroordeeld om aan [geïntimeerde] alle daarmee verband houdende schade te vergoeden, nader op te maken bij staat. Verder is [appellante] in de kosten van de procedure veroordeeld.

2.3

[appellante] heeft in hoger beroep alsnog verweer gevoerd tegen de vordering van [geïntimeerde] . In haar vier grieven – die zich lenen voor gezamenlijke behandeling, omdat zij alle de strekking hebben het geschil in volle omvang aan het hof voor te leggen – vraagt zij om het vonnis waarvan beroep te vernietigen, de vordering van [geïntimeerde] alsnog af te wijzen en [geïntimeerde] te veroordelen in de kosten van de beide instanties.

2.4

[appellante] heeft daartoe aangevoerd dat zij geen beroepsfout heeft gemaakt, omdat zij niet in enige verbintenisrechtelijke relatie tot [geïntimeerde] of haar advocaat staat. [appellante] heeft namelijk op geen enkel moment een opdracht van [geïntimeerde] aanvaard en dat ook meegedeeld aan haar advocaat. [geïntimeerde] kon [appellante] ook geen opdracht verstrekken zolang sprake was van een opdracht van haar van dezelfde strekking aan het LBIO. Voorts betoogt [appellante] dat zij niet op grond van enige wettelijke bepaling gehouden was te voldoen aan het verzoek van [geïntimeerde] of haar advocaat om ambtelijke handelingen te verrichten.

2.5

[geïntimeerde] heeft van haar kant aangevoerd dat zij per fax van 8 juli 2009 aan [appellante] heeft verzocht om beslag te leggen op alle goederen aanwezig in de winkel van de man en dat [appellante] op grond van artikel 11 van de Gerechtsdeurwaarderswet gehouden was deze ambtshandeling te verrichten. Daarnaast heeft [appellante] , aldus [geïntimeerde] , op 30 juli 2009 aan de advocaat van [geïntimeerde] toegezegd dat er op 4 augustus 2009 beslag zou worden gelegd, nadat hem het exploit van betekening en een kopie van de toevoeging was toegezonden. Tot slot betoogt [geïntimeerde] dat [appellante] haar steeds in de waan heeft gelaten dat beslag was gelegd, althans niet heeft laten weten dat het beslag niet was gelegd. Volgens [geïntimeerde] leveren genoemde omstandigheden verwijtbare (beroeps)fouten van [appellante] op, die te kwalificeren zijn als wanprestatie dan wel onrechtmatige daad.

2.6

In het op deze zaak toepasselijke artikel 11 Gerechtsdeurwaarderswet is bepaald dat de gerechtsdeurwaarder te allen tijde verplicht is in het gehele arrondissement waarin zijn plaats van vestiging is gelegen de ambtshandelingen waartoe hij bevoegd is te verrichten, wanneer hierom wordt verzocht. Tussen partijen is niet in geschil dat [appellante] is gevestigd in Den Haag, terwijl [geïntimeerde] [appellante] heeft verzocht ambtshandelingen te verrichten in Amsterdam, een ander arrondissement dan het arrondissement van de plaats van vestiging van [appellante] . Er was dus geen sprake van ministerieplicht op grond van artikel 11 Gerechtsdeurwaarderswet. [appellante] was daarom op grond van de Gerechtsdeurwaarderswet niet gehouden het door [geïntimeerde] gewenste beslag te leggen.

2.7

Vervolgens dient de vraag te worden beantwoord of [appellante] zich jegens [geïntimeerde] contractueel heeft verbonden executoriaal beslag te (doen) leggen. Een overeenkomst daartoe zou tot stand gekomen zijn, als [appellante] de opdracht van de advocaat van [geïntimeerde] tot beslaglegging heeft aanvaard, waarbij deze aanvaarding in iedere vorm kan geschieden en in één of meer gedragingen besloten kan liggen. Daarbij komt het aan op de zin die iemand onder de gegeven omstandigheden mag toekennen aan eens anders verklaring of gedraging.

2.8

2.9

2.10

Tot slot heeft [geïntimeerde] voor haar stelling dat [appellante] jegens haar onrechtmatig heeft gehandeld, doordat [appellante] onvoldoende informatie heeft gegeven over (het uitblijven van) de door [geïntimeerde] gewenste beslaglegging, onvoldoende gesteld, reeds omdat tussen partijen vast staat dat [appellante] de advocaat van [geïntimeerde] keer op keer heeft verwezen naar het LBIO, ook voor informatie omtrent de genoemde beslaglegging.

2.11

Het voorgaande leidt tot de slotsom dat de grieven slagen. Door niet te voldoen aan de opdracht van de advocaat van [geïntimeerde] , heeft [appellante] geen beroepsfout gemaakt. [appellante] was noch op grond van de wet, noch op grond van een overeenkomst gehouden die opdracht uit te voeren. Het hof gaat voorbij aan de bewijsaanbiedingen van [geïntimeerde] , nu geen gespecificeerd bewijs is aangeboden van feiten die, indien bewezen, kunnen leiden tot een andere beslissing. Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd en de vordering van [geïntimeerde] zal alsnog worden afgewezen. [geïntimeerde] zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten van de beide instanties.

- vernietigt het tussen partijen gewezen vonnis van de rechtbank ’s-Gravenhage, sector civiel recht, van 15 december 2010;

en opnieuw rechtdoende:

• -

  wijst af het gevorderde;

• -

  veroordeelt [geïntimeerde] in de kosten van het geding in eerste aanleg, aan de zijde van [appellante] tot op 15 december 2010 begroot op € 263,-- aan verschotten en nihil aan salaris advocaat;

- veroordeelt [geïntimeerde] in de kosten van het geding in hoger beroep, aan de zijde van [appellante] tot op heden begroot op € 725,31 aan verschotten en € 1.341,-- aan salaris advocaat;

- verklaart dit arrest uitvoerbaar bij voorraad voor zover het de veroordelingen in de proceskosten betreft.