Uitspraken

“1.6 Vertrek na reorganisatie buitendienst Verzekerings Unie 2010

Buitendienstadviseurs (…) kunnen (…) in aanmerking komen voor onderstaande

vertrekregeling (…). Deze medewerkers kunnen aanspraak maken op een eenmalige

ontslagvergoeding welke is gebaseerd op de kantonrechtersformule waarbij C=0,5 wordt

gehanteerd. (…). Ook kan aanspraak worden gemaakt op de ontslagvergoeding als

werknemer gebruik wenst te maken van de mogelijkheid om de portefeuille zoals die in

loondienst werd beheerd door werknemer, over te nemen van de Verzekerings Unie.

De Verzekerings Unie is bereid om voor de overname van de portefeuille een renteloze

lening te vertrekken (…).”

overleg gehad over een eventuele beëindiging van het tussen hen bestaande dienstverband.

Hoewel formeel niet op [appellant] van toepassing (de regeling was bedoeld voor

werknemers die na de reorganisatie boventallig geworden waren en tot die categorie

behoorde [appellant] niet) heeft de VU in dat kader aangeboden om de

arbeidsovereenkomst met [appellant] te beëindigen overeenkomstig art. 1.6 van het Sociaal

Plan. Partijen zijn toen niet tot overeenstemming gekomen, waarna het dienstverband is

voortgezet.

[appellant] beheerde portefeuille, resulterende in een bedrag van € 119.508,-- en een

berekening van de schadevergoeding volgens het Sociaal Plan, resulterende in een bedrag

van € 62.428,32 bruto, heeft de VU ter oplossing van het vermeende arbeidsconflict de

toenmalige gemachtigde van [appellant] (wederom) aangeboden de vertrekregeling uit het

Sociaal Plan aan [appellant] aan te bieden. In het tussen partijen op 17 januari 2011

gevoerde gesprek heeft de VU genoemd aanbod aangaande een vertrekregeling conform

het Sociaal Plan herhaald. Partijen zijn niet tot overeenstemming gekomen.

arbeidsovereenkomst met [appellant] op te mogen zeggen. Op 18 april 2011 heeft de VU de

gevraagde toestemming verkregen (volgens het UWVWERKbedrijf was de arbeidsrelatie

van partijen onherstelbaar verstoord), waarna zij bij brief van 19 april 2011 de

arbeidsovereenkomst met [appellant] (schadeplichtig) heeft opgezegd tegen 29 april 2011.

geen financiële compensatie geboden anders dan een vergoeding voor het schadeplichtig

opzeggen.

De vordering zoals door [appellant] ingesteld, beperkt zich in hoger beroep tot de vraag of de VU door daarbij geen financiële compensatie te bieden de arbeidsovereenkomst met [appellant] kennelijk onredelijk heeft opgezegd. [appellant] betoogt een en ander en grondt zijn vordering daarbij op art. 7:681, lid 2 aanhef en sub b BW (het gevolgen criterium).

[appellant] maakt aanspraak op een vergoeding als bedoeld in het eerste lid van genoemd artikel. De VU heeft de aanspraken van [appellant] gemotiveerd bestreden. Het hof overweegt met betrekking tot de voorliggende vraag als volgt.

Naar het oordeel van het hof is in dezen sprake van bijkomende factoren/bijzondere omstandigheden als hiervoor bedoeld, hetgeen tot het oordeel leidt dat het ontslag dat de VU [appellant] gegeven heeft als kennelijk onredelijk moet worden aangemerkt. De bijkomende factor(en)/bijzondere omstandigheid(-heden) als hiervoor bedoeld, betreft/betreffen met name het feit dat de VU op verschillende tijdstippen (medio 2010, november 2010, januari 2011) zelf, onverplicht, van de bereidheid blijk gegeven heeft [appellant] bij de beëindiging van de arbeidsovereenkomst een vergoeding (overeenkomstig art. 1.6 van het Sociaal Plan) te voldoen. Die ten toon gespreide bereidheid moet worden bezien tegen de achtergrond van factoren als de leeftijd van [appellant], de duur van het dienstverband met de VU, het eenzijdige arbeidsverleden van [appellant] en zijn mogelijkheden op de arbeidsmarkt en vindt naar het oordeel van het hof zijn grondslag in de op de VU rustende verplichting ex art. 7:611 BW (goed werkgeverschap). Deze verplichting uit goed werkgeverschap brengt met zich dat de VU, toen [appellant] op het voorstel niet wilde ingaan en de VU zich, twee weken nadat zij voor het laatst een regeling had aangeboden, tot UWVWERKbedrijf wendde om toestemming voor het opzeggen van de arbeidsovereenkomst met [appellant], de arbeidsovereenkomst met [appellant], na verkregen toestemming, niet kon opzeggen zonder daarbij enige financiële compensatie te bieden; tot die compensatie was zij immers steeds bereid geweest. De omstandigheden waaronder het aanbod als hiervoor bedoeld (steeds) was gedaan, waren niet gewijzigd. Het niet bieden van enige vorm van financiële genoegdoening maakt dat de VU haar verplichtingen uit goed werkgeverschap niet is nagekomen en dat daardoor het ontslag als kennelijk onredelijk moet worden aangemerkt in de zin van het “gevolgencriterium”.

Dat [appellant] het aanbod (telkenmale) niet heeft geaccepteerd ontslaat de VU niet, gegeven de (bijzondere) omstandigheden van het onderhavige geval, uit haar verplichtingen als hiervoor bedoeld.

Artikel 1.6 van het Sociaal Plan bevat twee, los van elkaar staande, elementen die met het oog op hetgeen hiervoor onder 9. is overwogen, nadere bespreking behoeven. Het gaat daarbij om de volgens het Sociaal Plan op basis van de kantonrechtersformule met C= 0,5 verschuldigde ontslagvergoeding (in het [appellant] voorgelegde aanbod komt het bedrag aan ontslagvergoeding uit op € 62.428,32 bruto; tussen partijen bestaat over (de berekening van) dit bedrag geen discussie en de prijs die betaald dient te worden bij/voor het overnemen van de portefeuille zoals deze door [appellant] werd beheerd. Deze elementen zijn [appellant] gezamenlijk aangeboden, maar de overname van de portefeuille speelt thans bij het bepalen van de omvang van de genoegdoening in het kader van het kennelijk onredelijke ontslag geen rol meer, nu [appellant] ten tijde van het voorstel, voor de overname geen belangstelling had vanwege de in zijn ogen te hoge koopsom. De omstandigheid dat [appellant] op een (veel) later tijdstip de portefeuille alsnog verkregen heeft voor een onder de marktwaarde liggende prijs (lager dan eerder aangeboden) blijft in deze buiten beschouwing, nu een dergelijke overname ten tijde van het beëindigen van de arbeidsovereenkomst van partijen niet te voorzien was.
Wel speelt in voormeld kader de ontslagvergoeding een rol. Blijkens genoemd art. 1.6 kon er immers los van de overname van de portefeuille aanspraak op die vergoeding gemaakt worden. De ontslagvergoeding enerzijds en de overname van de in loondienst beheerde portefeuille met verstrekking van een renteloze lening voor deze overname anderzijds, vormen immers zelfstandige, los van elkaar staande, elementen in de regeling van art. 1.6 van het Sociaal Plan. Tegen die achtergrond, maar wel in aanmerking genomen dat

[appellant] in het kader van een oplossing van de met de VU gerezen problemen het gesprek over enkel de betaling van de ontslagvergoeding niet is aangegaan en het aanbod ook niet gedeeltelijk heeft geaccepteerd voor wat betreft de ontslagvergoeding, over de berekening waarvan, uitgaande van de door de VU hierbij gehanteerde uitgangspunten, geen dispuut tussen partijen bestond, ziet het hof aanleiding, mede gelet op de leeftijd van [appellant], de duur van zijn dienstverband met de VU, het eenzijdige arbeidsverleden van [appellant] en zijn mogelijkheden op de arbeidsmarkt, de [appellant] toekomende vergoeding vast te stellen op € 50.000,-- bruto. Bij het vaststellen van genoemd bedrag speelt geen rol dat de VU in een andere procedure veroordeeld is tot betaling aan [appellant] van een bedrag groot € 9.000,--.

Het gaat daarbij om een procedure die geheel los staat van de onderhavige. Immers, bedoelde procedure heeft betrekking op de (ten tijde van de beëindiging van de arbeidsovereenkomst niet te voorziene) overname door [appellant] van zijn klantenportefeuille.