Uitspraken

Op grond van artikel 20, tweede lid, van de Wet op de vennootschapsbelasting 1969 (Wet Vpb) zoals deze bepaling luidde tot 1 januari 2007, werd een verlies verrekend met de belastbare winsten van de drie voorafgaande jaren en de volgende jaren.

Met ingang van 1 januari 2007 zijn de termijnen van verticale verliesverrekening beperkt, in die zin dat sindsdien een verlies wordt verrekend met de belastbare winsten van het voorafgaande jaar en de negen volgende jaren (artikel 20, tweede lid, Wet Vpb).

Bij wijze van overgangsmaatregel in verband met de beperking van de termijnen van verliesverrekening met ingang van 1 januari 2007, bepaalt artikel VIII, zesde lid, van de Wet werken aan winst (Stb. 2006, 631) dat verliezen geleden in het jaar 2002 of eerder nog voorwaarts kunnen worden verrekend tot en met boekjaren die aanvangen in het kalenderjaar 2011.

Ingevolge artikel 20, zevende lid, Wet Vpb, geschiedt de verliesverrekening in de volgorde waarin de verliezen zijn ontstaan en de belastbare winsten zijn gemaakt.

De Inspecteur heeft met het in 3.4 vermelde overzicht, de daarbij gegeven toelichting en de bijlagen 1 tot en met 2d bij de conclusie van dupliek in eerste aanleg, aannemelijk gemaakt dat de in de jaren 1999 tot en met 2013 toegepaste verliesverrekening is geschied overeenkomstig de voor het desbetreffende jaar geldende regelgeving. Voor het onderhavige geschil komt dit er in de kern op neer dat het verlies van 2001 ten bedrage van € 8.292 voor een gedeelte van € 2.042 onverrekend is gebleven en dat het verlies van 2002 ten bedrage van € 11.781 geheel onverrekend is gebleven. Als gevolg van de in 7.1.2 vermelde verliesverrekeningsbeperking en het in 7.1.3 hiervoor getroffen overgangsrecht zijn deze verliezen verdampt. Belanghebbende ziet daaraan blijkens de bij de aangiften vennootschapsbelasting 2012 en 2013 gevoegde “specificaties berekening belastbaar bedrag” ten onrechte voorbij. Het hoger beroep is in zoverre ongegrond.

Subsidiair stelt belanghebbende zich op het standpunt dat hij aan de mededeling op het aanslagbiljet vennootschapsbelasting 2012 het vertrouwen kon ontlenen dat er in 2013 nog € 15.253 aan verrekenbare verliezen openstond. Door het vermelden van het bedrag van de verrekenbare verliezen op het aanslagbiljet wekt de Belastingdienst het in rechte te beschermen vertrouwen dat zij de stand van de verrekenbare verliezen inhoudelijk heeft beoordeeld en de hoogte daarvan heeft vastgesteld, aldus belanghebbende. De Inspecteur heeft gemotiveerd bestreden dat vertrouwen is gewekt.

Vooropgesteld moet worden dat de mededeling van de Inspecteur op het aanslagbiljet vennootschapsbelasting 2012 betreffende het totaalbedrag van nog verrekenbare verliezen slechts dan een te honoreren verwachting als door belanghebbende bedoeld kon opwekken indien deze mededeling de ondubbelzinnige uiting was van een besluit van de Inspecteur waarmee deze onmiskenbaar had beoogd zonder voorbehoud zich te willen binden aan de verrekening van het genoemde bedrag aan nog verrekenbare verliezen (vgl. HR 7 maart 1979, nr. 18.977, ECLI:NL:HR:1979:AX2999, BNB 1979/139).

Niet aannemelijk is geworden dat zich in het onderhavige geval een situatie als in 7.4 bedoeld voordoet. De mededeling op het aanslagbiljet vormt geen besluit dan wel beschikking waarbij de Inspecteur zich onmiskenbaar zonder voorbehoud heeft willen binden. De aanslag is geautomatiseerd vastgesteld en derhalve niet inhoudelijk beoordeeld. Het totaalbedrag van de in de mededeling vermelde nog verrekenbare verliezen komt overeen met de som van alle verliezen die niet zijn aangewend, inclusief verliezen die verdampt zijn. De Inspecteur heeft - onbestreden - gesteld dat de achtergrond hiervan is dat bij een eventuele navorderingsaanslag over een eerder jaar nog rekening kan worden gehouden met verliezen die inmiddels zijn verdampt en die over het eerdere jaar alsnog voor verrekening in aanmerking komen. Gesteld noch gebleken is dat de Inspecteur aan belanghebbende heeft meegedeeld dat de verliezen van belanghebbende langer dan negen volgende jaren verrekenbaar zouden zijn dan wel dat hij anderszins een toezegging of bewuste standpuntbepaling contra legem omtrent de verrekenbaarheid van de verliezen van 2001 en 2002 jegens belanghebbende heeft gedaan of ingenomen.

Gelet op het hiervoor overwogene is het hoger beroep ongegrond.