Uitspraken

14. De kantonrechter heeft voorshands geoordeeld dat het bewijs van de dringende reden was geleverd en [werknemer] in de gelegenheid gesteld tegenbewijs te leveren. Daartegen keren zich de grieven III, V en VI. Omdat in dit hoger beroep de vraag of [werkgever] geslaagd is in het bewijs ten volle aan de orde komt is er geen belang bij om te beoordelen of de kantonrechter terecht tot zijn voorshands oordeel is gekomen en hoe de mogelijkheid van tegenbewijs is geformuleerd. Het hof zal wat met deze grieven is aangevoerd betrekken bij het oordeel over de bewijslevering, als volgt.

14. Het standpunt van [werknemer] over de bewijslevering komt neer op het volgende.

16. Naar het oordeel van het hof is het bewijs van het voorval geleverd, om de volgende redenen, in onderlinge samenhang bezien.

16. Het gaat om de essentie van het voorval: het tonen van het geslachtsdeel van ‘de jongeman’ aan de vrouw, met het verzoek aan haar om dit vast te houden. Hierover heeft de vrouw steeds consequent hetzelfde en op authentieke wijze verklaard, als volgt.

Als gezegd (r.o. 5.4) is in het proces-verbaal van aangifte van 15 maart 2021 onder meer het volgende opgenomen:

"[…] Ik zag dat er een kleine witte bestelauto met benaming: "[bedrijfsnaam]" stil stond in de buurt van een parkeervak. […]Ik zag dat het raam aan de bestuurszijde openstond. Ik zag een jonge manspersoon in de auto zitten aan de bestuurszijde. Ik hoorde dat de jonge man vanuit de bestelauto tegen mij sprak. Omdat ik op een afstand langsliep kon ik de man niet verstaan. Ik ben naar de auto van de jonge man gelopen. Ik stond op dat moment als het ware naast de auto van de jonge man die in de auto zal. Ik zag dat de jonge man een ontbloot onderlichaam had. Ik hoorde dat de jonge man tegen mij zei; "dag lieverd, wil je mijn piemel vasthouden ". Ik zag dat de jongeman zijn stijve geslachtsdeel had. Ik zag dat de jongeman zijn geslachtsdeel in één van zijn handen vasthield. Ik schrok enorm hiervan en had niet verwacht dit te zien.”

In een proces-verbaal van verhoor bij de politie van 17 maart 2021 is als verklaring van de vrouw onder meer vermeld:

"U vraagt mij op welke afstand ik was verwijderd van de verdachte op het moment dat hij me aanriep. Tevens vraagt u mij de juiste rijrichting van de verdachte na het incident. Nu u mij de aangifte nogmaals voorlees, merk ik op dat er een aantal dingen niet helemaal juist zijn vermeld:

[…]

Ik zag daar die kleine witte bestelauto geparkeerd staan, in een van de

eerste vakken. Ik zag dat de neus van deze bestelauto geparkeerd stond in de richting van de Lijsterlaan. De jonge man, de bestuurder van deze bestelauto, had zijn bestelauto met twee wielen op het trottoir geparkeerd en stond dus niet netjes. De bestuurder keek met zijn gezicht dus in mijn richting. De afstand tussen hem en mij was denk ik een stap of 2 a 3, misschien een meter of twee zeg maar. Ik zag dat de raam van de bestuurdersportier open stond en zo kon ik dus horen dat hij wat riep naar mij, waarna ik naar hem toe ben gelopen. […]

Ik ben nog steeds ontdaan van het incident dat heeft plaatsgevonden, ondanks het feit dat het toch al even geleden is. Ik ben blij dat u de zaak oppakt. Ik wil graag dat u mij op de hoogte houdt van het onderzoek. "

In een proces-verbaal van verhoor bij de politie van 21 mei 2021 is als verklaring van de vrouw onder meer vermeld:

“Ik ben naar huis gegaan en heb, doordat ik op de zijkant van de auto van de verdachte ‘[bedrijfsnaam]' zag staan, op het internet gezocht naar een telefoonnummer van dit bedrijf. Ik heb met een werknemer van dit bedrijf gesproken en ik heb hem verteld wat mij zojuist was overkomen. Hij vertelde mij dat ik zo teruggebeld zou worden.

Iets later werd ik teruggebeld door, als ik mij niet vergis, de directeur van het bedrijf, meneer [A]. Hij is te bereiken onder telefoonnummer […], ik ken deze meneer niet en heb hem verder nooit eerder gesproken. Ik heb hem verteld wat er gebeurd was. De directeur vroeg mij: "Kunt u aangifte gaan doen?" Ik heb hem toen verteld dat ik daar helemaal nog niet over na had gedacht. Ik heb hem toen verteld dat ik het even met mijn dochter zou overleggen, die is namelijk Juriste Strafrecht en is daar meer in thuis. Ik heb hierna mijn dochter gebeld. Zij vertelde mij: "Nou mama dat ik inderdaad beter om aangifte te doen, die jongen heeft hulp nodig en zo kan hij die krijgen!" Ik dacht toen, ja je hebt gelijk en heb diezelfde avond van 4 maart 2021 zo rond een uur of 7

de politie gebeld. […] Ik ben op die maandag 15 maart 2021

gebeld door de politie en heb de aangifte telefonisch gedaan. Ik ben een dag later naar politiebureau Noord geweest om de aangifte te tekenen en fysiek in ontvangst te nemen.”

De vrouw heeft bij de kantonrechter als getuige onder ede verklaard:

“U leest mij het proces-verbaal van aangifte voor dat als productie 3 aan het verweerschrift is gehecht.[hof: het proces-verbaal van 15 maart 2021] De in het proces-verbaal opgenomen verklaring is inderdaad mijn verklaring. Ik sta daar nog volledig achter, maar wil het aanvullen op de volgende punten.

Toen ik naar de auto liep waarin de jonge man zich bevond, was het raam van de auto nog gesloten. Ik liep naar de auto omdat ik hem niet goed verstond. Op het moment dat ik bij de auto stond draaide de jongeman het raam open. […] Ik kan u nogmaals bevestigen dat de jongeman in de auto met ontbloot onderlichaam zat. Ik heb geen onderkleding of schoenen gezien. Om zijn bovenlichaam bevond zich wel kleding. In het proces-verbaal is het gesprek dat ik met de jongeman heb gevoerd correct weergegeven. Ik blijf daarbij. […]

Ik kwam uit de richting van het dorp. Ik zag een auto staan maar niet in het parkeervak. Het ging om een bedrijfsauto. Ik zag iemand iets zeggen. Die draaide het raam open. Ik liep naar de auto toe. De jongeman zie lieverd wil je mijn piemel vasthouden. Ik zag dat hij stijver dan stijf was. Ik zeg ga maar gauw naar je werk toe. Het was heel dom van hem want het was een bedrijfsauto. Ik ging naar daarna naar huis.[…]

Ik bevond me ongeveer op een afstand van 2 meter van de auto voordat ik er naar toe liep. Ik ben tot aan het portier gelopen. De jongeman had het raam helemaal opengedraaid zodat ik naar binnen kon kijken. Toen ik keek is mij verder niets specifieks opgevallen, behalve dat hij zijn geslachtsdeel vasthield.[…]

Dat komt omdat ik geopereerd moet worden aan staar. […] Ik heb van een en ander al een paar maanden last. Ik twijfel echter niet aan wat ik heb gezien in de auto. Ik gebruik geen medicijnen die mijn waarnemingsvermogen beïnvloeden. Ik mag auto rijden. Ik heb geen psychische klachten.”

18. Deze verklaringen van de vrouw zijn overtuigend. Het feit dat zij op detailniveau soms wisselend heeft verklaard over bijvoorbeeld de exacte locatie en het precieze tijdstip, en het feit dat zij de moedervlek van [werknemer] niet heeft gezien, doen er niet aan af dat de vrouw over het voorval zelf, waarvan mag worden aangenomen dat zij daarvan ernstig onder de indruk was, duidelijk en overtuigend heeft verklaard. Deze impact van het voorval verklaart ook dat zij vrijwel direct contact heeft gezocht met [werkgever], waarvan zij de bedrijfsnaam op de auto had zien staan. Dat zij zich daarbij zou hebben vergist en de auto zou hebben verwisseld met een andere daar op hetzelfde moment aanwezige auto, acht het hof in dat licht niet aannemelijk.

18. Er is geen reden of aanwijzing om aan te nemen dat de vrouw enig belang had om in strijd met de waarheid te verklaren. [werknemer] heeft ook niet aangevoerd dat de vrouw en [werkgever] vóór dit voorval ooit contact hebben gehad of dat zij indirect – bijvoorbeeld via derden – is bewogen een dergelijke verklaring af te leggen. Dat de vrouw heeft verklaard dat zij “voorafgaand aan dit getuigenverhoor geen contact [heeft] gehad met de heer [A] of iemand anders van [werkgever]”, terwijl [werkgever] in het verweerschrift in hoger beroep onder 106 en 107 stelt dat de heer [A] op 21 mei 2021 bij haar thuis is geweest, werpt geen ander licht op de zaak. Kennelijk – en dat ligt ook voor de hand – bedoelde de vrouw te zeggen dat zij in de voorbereiding op het getuigenverhoor geen contact heeft gehad met iemand van [werkgever]. [werkgever] heeft in dit verband toegelicht dat de vrouw op 21 mei 2021 aan [A] heeft geweigerd een schriftelijke verklaring op te stellen, zij verwees naar het proces-verbaal van aangifte en er is toen een foto gemaakt van dat proces-verbaal. Er is geen aanwijzing dat deze toelichting van [werkgever] niet klopt.

18. Verder is er ook niets gebleken op grond waarvan kan worden aangenomen dat de waarneming van de vrouw toen is beïnvloed door medische omstandigheden of door het gebruik van medicijnen, alcohol of drugs. Het enkele last hebben van staar is van onvoldoende betekenis. De vrouw heeft niet alleen duidelijk verklaard over wat zij heeft gezien, maar ook over wat de jongeman tegen haar heeft gezegd, welke beide waarnemingen op elkaar aansluiten.

18. [werknemer] voert nog aan dat hij niet aan het door de vrouw gegeven signalement van ‘de jongeman’ voldoet omdat hij geen donker, maar blond haar heeft. Het hof gaat hier niet in mee. Tijdens de mondelinge behandeling in hoger beroep was waarneembaar voor het hof dat [werknemer] donker(blond) haar heeft. Aannemelijk is dat hij dat destijds ook had.

18. Niet in geschil is dat [werknemer] omstreeks 16.00 uur op 4 maart 2021 met de bedrijfsauto van [werkgever] in Bleiswijk is geweest, onder meer op of bij de Peppeldreef. Voor de aanwezigheid van een andere persoon in een bedrijfsauto van [werkgever] bestaat geen aanwijzing. Er is ook geen aanwijzing dat de vrouw zich heeft vergist, in die zin dat het om een auto van een ander bedrijf gaat. [werknemer] heeft op deze punten ook niets aangevoerd. De verklaring onder ede die [werknemer] zelf heeft afgelegd, waarin hij ontkent dat hij de jongeman is geweest waarover de vrouw spreekt, acht het hof in het licht van het bovenstaande onvoldoende overtuigend. Dat geldt ook voor zijn verklaring dat hij zijn auto had geparkeerd op een andere plaats dan die de vrouw aanwijst, kennelijk om te betogen dat de vrouw hem helemaal niet gezien kan hebben. Als dit laatste juist zou zijn, dan zou dat betekenen dat de vrouw het hele voorval verzonnen zou hebben, wat het hof onaannemelijk voorkomt. Hiervoor is geen enkele aanwijzing, en het laat zich bovendien moeilijk rijmen met het feit dat de vrouw direct na het voorval [werkgever] heeft gebeld om het te melden.

18. Het kan zijn dat [werknemer] de betreffende dag ook in Bleiswijk bezig is geweest met het voeren van karpers, met als doel deze te lokken voor het op een later tijdstip vangen van deze vissen. Maar dat sluit het plaatsvinden van bedoeld voorval niet uit en maakt het ook niet minder aannemelijk. Dit alles brengt mee dat ook het hof van oordeel is dat [werkgever] geslaagd is in het bewijs dat het door de vrouw geschetste voorval op 4 maart 2021 daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. De grieven die zich richten tegen de bewijswaardering worden daarmee verworpen.

18. Met grief VIII betoogt [werknemer] dat het voorval in de omstandigheden van het geval geen dringende reden voor ontslag vormt. Daarbij wijst hij er op dat het voorval buiten werktijd plaatsvonden dat de goede naam van [werkgever] niet in het geding is. [werknemer] voert met grief IX aan dat hij ziek en arbeidsongeschikt was en – zo begrijpt het hof – deze omstandigheid aan het geven van ontslag op staande voet in de weg staat.

18. Ook deze grieven falen, omdat er sprake is van een dringende reden. Voor dit oordeel bestaan de volgende gronden, in onderlinge samenhang bezien.

Het hof ziet in de gestelde arbeidsongeschiktheid van [werknemer] geen reden om anders te oordelen over het ontslag op staande voet. [werkgever] heeft er op gewezen dat onduidelijk is of deze arbeidsongeschiktheid voortduurt en dat de arbeidsmarktperspectieven voor werknemers in de techniek – zoals [werknemer] – goed zijn. Dit is door [werknemer] onvoldoende gemotiveerd weersproken.

Bewijsaanbod

Slotsom