Uitspraken

GERECHTSHOF ’s-GRAVENHAGE

Sector handel

Zaaknummer: 200.038.514/01

Rolnummer Rechtbank: 80674 / KG ZA 09-96

1. [appellant sub 1],

wonende te [woonplaats],

2. [appellant sub 2],

wonende te [woonplaats],

appellanten,

nader te noemen: [appellanten],

advocaat: mr. L.R.T. Peeters te Dordrecht,

Rotterdamse Travel Alliantie R.T.A. B.V.,

gevestigd te Barendrecht,

geïntimeerde,

nader te noemen: RTA,

advocaat: mr. J.P.M. Borsboom te Barendrecht.

2.1 In zijn vonnis heeft de voorzieningenrechter onder 2.1 t/m 2.7 een aantal feiten als tussen partijen vaststaand aangemerkt. Tegen die vaststelling is in hoger beroep niet anders opgekomen dan dat in grief I wordt gesteld dat de voorzieningenrechter ten onrechte als vaststaand feit heeft aangenomen dat van de overdracht van de in de (hierna in rov 2.2 nader te noemen) overeenkomst van 24/25 maart 2009 bedoelde activa (het concurrentiebeding) mededeling is gedaan aan [appellanten].

Het hof gaat van de door de voorzieningenrechter vastgestelde feiten uit voorzover deze niet door grief I zijn betwist.

5.1.1 Zoals vermeld keert grief I zich tegen het als vaststaand feit aannemen dat van de overdracht van de in de overeenkomst van 24/25 maart 2009 bedoelde activa (het concurrentiebeding) mededeling is gedaan aan [appellanten].

5.1.2 Grief I faalt op de gronden weergegeven bij MvA onder 13. Onmiskenbaar is bij dagvaarding in eerste aanleg mededeling gedaan van (de nadere overeenkomst inhoudende) overdracht van de rechten voortvloeiend uit het concurrentiebeding. Voorzover nodig was daarmee de overdracht daarmee voltooid.

5.2.1 Grief II luidt: “Ten onrechte heeft de voorzieningenrechter geoordeeld dat [[appellanten]] het gestelde spoedeisend belang niet hebben weersproken.”

5.2.2 Deze grief slaagt evenmin. Terecht wijst RTA erop dat de aard van haar vordering het spoedeisend belang meebrengt.

5.2.3 Voorzover [appellanten] beoogd hebben in de toelichting op grief II nog een afzonderlijke grief te richten tegen de waardering van het concurrentiebeding door de curator en RTA op € 500,00 “terwijl de schade voor [[appellanten]] (…) vele malen groter is” faalt die. Uit het enkele feit dat [appellanten] wellicht bereid waren (geweest) meer te betalen voor (de afkoop van) de rechten voortvloeiend uit het concurrentiebeding dan RTA, volgt niet dat de overdracht ongeldig is wegens het ontbreken van goede trouw als bedoeld in artikel 3:11 BW.

5.3.1 Grief III luidt: “De voorzieningenrechter heeft ten onrechte geoordeeld dat niet gebleken zou zijn dat het vorderingsrecht uit het concurrentiebeding naar haar aard niet overdraagbaar zou zijn en dat [[appellanten]] hun stelling dat zij zich verbonden hebben jegens [X], met het oog specifiek op diens persoon, op geen enkele wijze zouden hebben toegelicht, weshalve de voorzieningenrechter ten onrechte aan dit verweer voorbij is gegaan.”

5.3.2 Terecht wijst de toelichting op deze grief erop dat volgens artikel 3:83 BW vorderingsrechten slechts overdraagbaar zijn als de aard van het recht zich daartegen niet verzet. Ter gelegenheid van de comparitie van partijen heeft de raadsman van [appellanten] gewezen op de losbladige Kluwer Vermogensrecht aantekening 26 (2.3) op artikel 3:83 BW, waaruit zou blijken dat het persoonlijk karakter van een concurrentiebeding aan overdracht in de weg staat. Het hof zie dat anders: “De vraag of een vordering naar haar aard onoverdraagbaar is, kan dus naar objectieve criteria worden beantwoord: een vordering is naar haar aard onoverdraagbaar, wanneer zij door overdracht een andere inhoud zou verkrijgen” aldus genoemde aantekening. [appellanten] hebben niets gesteld dat daarop zou kunnen duiden, waarbij het hof aantekent dat de stelling dat met [X] - het hof begrijpt: anders dan met RTA - geen discussie zou kunnen ontstaan over de strekking van het concurrentiebeding niet betekent dat het beding door de overdracht van inhoud veranderde. En wát zou maken dat een concurrentiebeding als het onderhavige is aangegaan met het oog op de persoonlijk eigenschappen van de schuldeiser ontgaat het hof. Van de door [appellanten] getrokken parallel met het "zwaarder gaan drukken" in het arbeidsrecht is evenmin sprake.

5.4.1 Volgens grief IV heeft de voorzieningenrechter ten onrechte geoordeeld dat [appellanten] niet, althans onvoldoende gemotiveerd, weersproken zouden hebben dat het vorderingsrecht uit het concurrentiebeding rechtsgeldig aan RTA is geleverd.

5.4.2 De toelichting op deze grief gaat er ten onrechte vanuit dat voor de levering van de rechten voortvloeiend uit het concurrentiebeding medewerking van [appellanten] nodig was. Zulks is niet het geval; er is geen sprake van overdracht van aan [appellanten] toekomende rechten maar van tegen hen uit te oefenen rechten. Er is dus geen sprake van contractsoverneming in de zin van artikel 6:159 BW. De opmerking in de toelichting op grief VI dat [appellanten] bij contractsoverneming in de zin van artikel 6:159 BW zouden hebben kunnen bedingen dat de arbeidsovereenkomsten met hen gecontinueerd zouden worden mist dus juridische grond. Voor hetgeen overigens in de toelichting op de grief is gesteld verwijst het hof naar hetgeen hiervoor in rov. 5.1.2 en 5.3.2 is overwogen. Ook deze grief treft geen doel.

5.5.1 Volgens grief V heeft de voorzieningenrechter ten onrechte geoordeeld dat [appellanten] hun stelling dat het in de akte van 16 december 2005 opgenomen concurrentiebeding onlosmakelijk verbonden is met het aangaan van een arbeidsovereenkomst onvoldoende feitelijk onderbouwd hebben.

Volgens de toelichting blijkt uit het als prod. I bij CvA in eerste aanleg gevoegde memo dat het aangaan van arbeidsovereenkomsten tussen [X] en [appellanten] een van de essentialia voor de koopovereenkomst was, waarmee het onlosmakelijk verband vaststaat. Het was voor partijen duidelijk dat de onderneming niet voor de overeengekomen lage prijs van de hand werd gedaan zonder de arbeidscontracten. Door de overeengekomen verkoop¬prijs konden [appellanten] zelfs de op de onderneming rustende schuld niet geheel betalen. Deze schuld zijn zij nog steeds aan het afbetalen.

5.5.2 Het voorgaande leidt evenmin tot vernietiging van het vonnis van de voorzieningenrechter. RTA wijst er bij MvA sub 34 terecht op dat een arbeidsovereenkomst geen levensverzekering is, dat nergens de garantie staat dat de arbeidsovereenkomsten zullen duren tot Sint-Juttemis of de pensioengerechtigde leeftijd en dat niet is opgenomen dat het concurrentiebeding eindigt bij het eindigen van de arbeidsovereenkomsten. Ter gelegenheid van de comparitie van partijen is dit punt door de raadheer-commissaris uitdrukkelijk aan de orde gesteld, in welk kader [appellanten] nog een beroep op artikel 6:248 BW hebben gedaan. Het hof stelt vast dat (de raadsman van) [appellanten], hoewel aanvullende en beperkende werking van de redelijkheid en billijkheid niet strikt te scheiden zijn, daarbij niet heeft aangegeven waarop het beroep op artikel 6:248 BW precies ziet. Voorzover bedoeld zou zijn dat RTA volgens [appellanten] geen beroep toekomt op het concurrentiebeding vanwege de derogerende werking van redelijkheid en billijkheid, overweegt het hof dat [appellanten] in dit kort geding onvoldoende hebben onderbouwd dat in de omstandigheden van dit geval dat beroep van RTA naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is. Zonder bijkomende omstandigheden, die door [appellanten] niet zijn gesteld, valt niet in te zien dat RTA gehouden was na het faillissement van [X] de door de curator ontslagen [appellanten] ieder een arbeidsovereenkomst aan te bieden. Ook de overdracht van de rechten uit het concurrentiebeding leidde daartoe niet. Ook voor een beroep op de aanvullende werking van redelijkheid en billijkheid hebben [appellanten] onvoldoende gesteld. Zo hebben zij nagelaten duidelijk te maken wát er precies door de aanvullende werking van redelijkheid en billijkheid zou moeten worden ingevuld en waartoe dat in de optiek van [appellanten] zou moeten leiden.

5.6.1 Grief VI luidt: “Ten onrechte heeft de voorzieningenrechter geoordeeld dat uit de stellingen van [[appellanten]] zou volgen dat zij iedere rechtsopvolger van [X] concurrentie zouden mogen aandoen.”

5.6.2 (De toelichting op) deze grief bevat geen gronden die niet reeds in het voorgaande terzijdegesteld zijn. Daarmee deelt deze grief het lot van de overige grieven.

Beslissing

Het hof:

- bekrachtigt het vonnis van 18 juni 2009 van de voorzieningenrechter in de rechtbank Dordrecht, sector civiel recht, gewezen tussen partijen;

- veroordeelt [appellanten] in de kosten van het hoger beroep, tot op deze uitspraak aan de zijde van RTA be-groot op € 2.995,-- (waarvan € 313,-- voor griffierecht en € 2.682,-- voor salaris advocaat);

- verklaart deze proceskostenveroordeling uitvoerbaar bij voorraad.