Uitspraken

Rolnummer rechtbank : 359908/03-14939

arrest van de negende civiele kamer d.d. 2 februari 2010

inzake

tegen

Het geding (vervolg)

Bij tussenarrest van 16 juni 2009 zijn partijen in de gelegenheid gesteld om zich bij akte uit te laten over de consequenties van de leer van de exclusiviteit van de ontbindingsbeschikking (de zogenaamde Baijingsleer: zie recent HR 11 juli 2008, LJN: BD 0896) op het onderdeel van de (reconventionele) vordering van [de werknemer] tot schadevergoeding van € 105.000,--, gegrond op artikel 7:611 BW en berekend aan de hand van de zogenaamde kantonrechtersformule (met een correctiefactor van 1,5). Partijen hebben zich bij akte uitgelaten, de stukken gefourneerd en arrest gevraagd.

Beoordeling van het hoger beroep (vervolg)

1. [de werknemer] heeft gesteld dat SPS met betrekking tot de perikelen omtrent de (vermeende) overgang van onderneming jegens hem in strijd met de normen van goed werkgeverschap heeft gehandeld, waardoor SPS jegens hem schadeplichtig is geworden. Hij mocht er op vertrouwen dat de overgang van onderneming hem niet raakte. Toen hij zich bij SPS heeft gemeld, heeft zij hem met de sterke arm laten verwijderen. Hij heeft toen zes uren in een politiecel doorgebracht. Het aanbod van SPS van februari 2003 tot wederindiensttreding hield als onredelijke voorwaarde in dat hij zijn eerder opgebouwde anciënniteit niet zou behouden. Gebleken is dat SPS koste wat het kost van hem af wilde. De onzekerheid omtrent zijn rechtspositie bleef bestaan. De gehele gang van zaken heeft tot zijn arbeidsongeschiktheid geleid. Hij lijdt aan werkgerelateerde psychische klachten. De re-integratie is door verwijtbaar toedoen van SPS niet gelukt. [de werknemer] verwijst voor nadere onderbouwing van zijn vordering naar hetgeen hij in de (ontbindings) procedure ex artikel 7:685 BW in zijn verweerschrift naar voren heeft gebracht. Er is gezien het voorgaande aanleiding een schadevergoeding naar billijkheid toe te kennen van € 105.000,-- bruto wegens geleden en nog te lijden materiële en immateriële schade, aldus nog steeds [de werknemer].

2.2 Het voorgaande neemt niet weg dat [de werknemer] in de onderhavige procedure een (afzonderlijke) vordering op basis van artikel 7:611 BW aan de orde kan stellen, namelijk voor zover de vordering van [de werknemer] een aanspraak betreft die is ontstaan tijdens de dienstbetrekking, die betrekking heeft op de periode van vóór de beëindiging van de arbeidsovereenkomst en die geen verband houdt met de (wijze van) beëindiging van de arbeidsovereenkomst en de gevolgen van de beëindiging (HR 1 maart 2002, LJN: AD7342, r.o. 3.11, 2e alinea).

2.3 Tussen partijen hebben verschillende geschilpunten gespeeld rond de aanspraken van [de werknemer] verband houdende met de reorganisatie en de overname van de kentekenactiviteiten. Echter, het feit dat SPS daarbij op diverse punten door de rechter in het ongelijk is gesteld, leidt er niet zonder meer toe dat zij heeft gehandeld in strijd met artikel 7:611 BW, reeds omdat gesteld noch gebleken is dat SPS in dat verband een niet verdedigbaar standpunt heeft ingenomen.

2.4 Gelet op het bovenstaande heeft [de werknemer] naar het oordeel van het hof onvoldoende gesteld om te oordelen dat zijn op artikel 7:611 BW gebaseerde (afzonderlijke) vordering toewijsbaar is.

3. De door [de werknemer] gevorderde verklaring voor recht met betrekking tot het niet op 15 december 2002 beëindigd zijn van de arbeidsovereenkomst, is toewijsbaar als hierna vermeld.

4. [de werknemer] heeft gevorderd dat SPS zal worden veroordeeld het door hem in eerste aanleg betaalde bedrag aan proceskosten ad € 1.607,16 aan hem terug te betalen. Dat er door [de werknemer] is betaald is door SPS betwist. [de werknemer] heeft geen bewijsstukken van de betaling in het geding gebracht. Gezien het voorgaande is genoemde vordering niet toewijsbaar. Overigens, mocht de betaling door [de werknemer] wel hebben plaatsgevonden, dan heeft hij recht op terugbetaling.

5. Het bestreden vonnis zal worden vernietigd. De conventionele vorderingen van SPS zullen alsnog worden afgewezen. SPS zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van de conventionele procedure in eerste aanleg. De reconventionele vorderingen van [de werknemer] in eerste aanleg (voor zover in hoger beroep gehandhaafd) zijn niet - alsnog - toewijsbaar, zodat [de werknemer] als de in het ongelijk gestelde partij zal worden veroordeeld in de kosten van de reconventionele procedure in eerste aanleg. Nu partijen in hoger beroep ieder op wezenlijke punten in het ongelijk zijn gesteld zullen de kosten in hoger beroep worden gecompenseerd. Dit arrest zal als gevorderd uitvoerbaar bij voorraad worden verklaard.

Beslissing

Het hof:

Dit arrest is gewezen door mrs. R.S. van Coevorden, M.H. van Coeverden en V. Disselkoen en is uitgesproken ter openbare terechtzitting van 2 februari 2010 in aanwezigheid van de griffier.