Uitspraken

Het hof oordeelt als volgt.

Veronderstellenderwijs ervan uitgaande dat [geïntimeerde] als bestuurder van GP&C B.V, moet worden aangemerkt geldt het volgende. Volgens vaste rechtspraak is naast aansprakelijkheid van de vennootschap mogelijk ook, afhankelijk van de omstandigheden van het concrete geval, grond voor aansprakelijkheid van degene die als bestuurder heeft bewerkstelligd of toegelaten dat de vennootschap haar wettelijke of contractuele verplichtingen niet nakomt. In het algemeen mag alleen dan worden aangenomen dat de bestuurder jegens de schuldeiser van de vennootschap onrechtmatig heeft gehandeld waar hem, mede gelet op zijn verplichting tot een behoorlijke taakuitoefening als bedoeld in artikel 2:9 BW, een voldoende ernstig verwijt kan worden gemaakt. De betrokken bestuurder kan voor schade van de schuldeiser aansprakelijk worden gehouden indien zijn handelen of nalaten als bestuurder ten opzichte van de schuldeiser in de gegeven omstandigheden zodanig onzorgvuldig is dat hem daarvan persoonlijk een ernstig verwijt kan worden gemaakt. Van een dergelijk ernstig verwijt zal in ieder geval sprake kunnen zijn als komt vast te staan dat de bestuurder wist of redelijkerwijze had behoren te begrijpen dat de door hem bewerkstelligde of toegelaten handelwijze van de vennootschap tot gevolg zou hebben dat deze haar verplichtingen niet zou nakomen. Er kunnen zich echter ook andere omstandigheden voordoen op grond waarvan een ernstig persoonlijk verwijt kan worden aangenomen (ECLI:NL:HR:2006:AZ0758).

Het is in beginsel aan [appellant] om te stellen (en zo nodig te bewijzen) dat aan de vereisten voor aansprakelijkheid van [geïntimeerde] als bestuurder zoals hiervoor bedoeld is voldaan.

De hiervoor vermelde stellingen van [appellant] zijn naar het oordeel van het hof alle onvoldoende feitelijk onderbouwd en/of leiden niet tot de conclusie dat sprake is van een ernstig verwijt aan [geïntimeerde] persoonlijk. Meer specifiek geldt het volgende.

Het gestelde besluit van [geïntimeerde] om de salarisbetaling aan [appellant] door andere bv’s te laten verrichten (b.) levert, indien al juist, niet de conclusie op dat [geïntimeerde] persoonlijk een ernstig verwijt treft; onduidelijk is daarbij om welk verwijt het hier gaat.

Het doorsluizen van revenuen naar [J. B.V.] (c.) is niet onderbouwd. Dat het e-mailverkeer via de extensie “[e-mailadres]” verliep, zegt op zichzelf niets. Onduidelijk is daarbij gebleven of [appellant] laatstgenoemde bv bedoelt of [J. The Netherlands B.V.]

Zonder nadere toelichting valt niet in te zien dat de ontbinding van GP&C B.V. (d.) een ernstig persoonlijk verwijt aan [geïntimeerde] inhoudt. Datzelfde geldt voor de stelling dat [geïntimeerde] heeft nagelaten het dienstverband met [appellant] correct te beëindigen (h.).

De gestelde valse toezeggingen van [geïntimeerde] (f.) zijn niet onderbouwd. Uit de als productie 2 bij inleidende dagvaarding overgelegde e-mailcorrespondentie uit 2010, 2011 en begin 2012 blijkt weliswaar dat de salarisbetaling moeizaam verloopt, dat GP&C B.V. geen geld heeft en dat er een oplopende achterstand is, maar daaruit blijkt tevens dat - zij met mondjesmaat - betalingen worden gedaan en dat [geïntimeerde] zich inspant om verdere betalingen te (laten) doen.

Stelling g. lijkt te duiden op een toezegging van [geïntimeerde] om zelf, uit eigen vermogen, de salarisbetalingen te doen. Deze stelling is evenwel niet onderbouwd; uit het e-mailbericht van 26 mei 2010 (11:28 uur) van [geïntimeerde] aan [appellant] kan alleen worden geconcludeerd dat [geïntimeerde] kennelijk van plan is geweest om een salarisbetaling voor te schieten aan GP&C B.V. Daar kan [appellant] geen rechten aan ontlenen. Bedoelde stelling ziet overigens niet op de bestuurdersaansprakelijkheid, die aan de vordering van [appellant] ten grondslag is gelegd.

De conclusie luidt dat onvoldoende onderbouwd is gesteld dat sprake is van zodanig onzorgvuldig handelen van [geïntimeerde] als bestuurder, dat hem daarvan persoonlijk een ernstig verwijt kan worden gemaakt. Onvoldoende is gesteld of gebleken dat sprake is van een door [geïntimeerde] bewerkstelligde of toegelaten handelwijze van de vennootschap, ten aanzien waarvan [geïntimeerde] redelijkerwijs had behoren te begrijpen dat deze tot gevolg zou hebben dat GP& C B.V. haar verplichting tot salarisbetaling aan [appellant] niet zou nakomen. Andere omstandigheden die tot die conclusie, dat sprake is van een ernstig persoonlijk verwijt aan [geïntimeerde], zouden moeten leiden zijn evenmin voldoende onderbouwd gesteld of gebleken.

Aan het - ongespecificeerde - bewijsaanbod van [appellant] komt het hof niet toe.

Grief I van [appellant] faalt.