Uitspraken

Met grief 1 komt [appellant] op tegen de overweging van de kantonrechter dat [appellant] tijdens zijn ziekte de bedongen werkzaamheden niet structureel heeft uitgevoerd.

Volgens [appellant] hadden de monteurswerkzaamheden die hij tijdens zijn ziekteperiode verrichtte wel degelijk een structureel karakter. [appellant] wijst er daarbij op dat hij een groot aantal auto’s een APK en de daarbij behorende onderhoudsbeurt gegeven heeft en dat hij ook in het kader van een terugroepactie van Suzuki monteurswerkzaamheden heeft verricht.

Met de grieven 2 en 3 komt [appellant] op tegen de overwegingen van de kantonrechter dat niet kan worden gesteld dat Auto [Auto 1] bij het aanvragen van het ontslag prematuur heeft gehandeld of niet had mogen afgaan op de juistheid van de beslissing van het UWV, dat uit de stukken is gebleken dat een terugkeer van [appellant] in de functie van monteur binnen de gestelde termijn van 26 weken niet tot de reële mogelijkheden behoorde en dat geen rekening gehouden kan worden met de second opinion die [appellant] heeft laten uitvoeren.

Volgens [appellant] is het UWV in het deskundigenadvies tegenstrijdig en is duidelijk geweest dat [appellant] zich niet volledig met het advies kon verenigen. Daarnaast heeft [appellant] in het kader van een second opinion een onderzoek laten uitvoeren, dat zowel inhoudelijk als procedureel meer kwaliteit heeft dan de arbeidsongeschiktheidstoets van het UWV en waaruit is gebleken dat hij binnen 26 weken zijn werkzaamheden als monteur weer zou kunnen uitvoeren.

De grieven lenen zich voor gezamenlijke behandeling.

Met de grieven 2 en 3 betoogt [appellant] dat Auto [Auto 1], anders dan de kantonrechter heeft geoordeeld, niet had mogen afgaan op de juistheid van de beslissing van het UWV inzake de toekenning van een WIA-uitkering aan [appellant] (zie rechtsoverweging 3.1 sub d) en dat zij wel degelijk had moeten twijfelen aan de juistheid van de beslissing van het UWV, zodat zij daar geen gebruik van had mogen maken door de arbeidsovereenkomst op te zeggen, dan wel bij die opzegging te volharden. Het hof stelt echter vast dat het onderzoek door een arbeidskundige van 6 september 2012 (productie 2 bij de conclusie van antwoord) leerde dat geen reëel uitzicht bestond op een wijziging in die omstandigheid binnen
26 weken na haar onderzoek.

Het advies van 6 september 2012 vermeldt dat [appellant] naar verwachting binnen 26 weken gedeeltelijk zal herstellen en in staat zal zijn een aangepaste functie van manusje van alles uit te oefenen (de conclusie onder 9.1 van het advies). Voorts vermeldt het dat er geen onderbouwing is voor de claim van [appellant] dat hij binnen 26 weken geschikt zal zijn voor zijn eigen werk (7.1 van het advies). Aan [appellant] kan worden toegegeven dat elders (6.1, linker kolom en kruisje in rechter kolom van het advies) is opgenomen dat [appellant] mogelijk binnen 26 weken de bedongen (eigen) arbeid weer zou kunnen hervatten, maar dat spoort niet met de opmerking daarachter in de rechter kolom dat [appellant] binnen 26 weken in staat zal zijn een aangepaste functie van manusje van alles uit te oefenen. De conclusie van het rapport onder 9.1 luidt ook niet dat de mogelijkheid reëel is dat [appellant] binnen 26 weken weer in staat zal zijn de bedongen arbeid in volle omvang uit te oefenen.

Ten tijde van de effectuering van het ontslag, op 1 februari 2013, had de heer
[arts bij Argonaut Advies B.V.], arts bij Argonaut Advies B.V., inmiddels een nader onderzoek uitgevoerd naar de arbeidsgeschiktheid van [appellant]. Zijn rapport dateert van 16 januari 2013 (productie 12 bij de inleidende dagvaarding). [appellant] heeft echter pas bij brief van woensdag 23 januari 2013 aan Auto [Auto 1] (productie 13 bij de inleidende dagvaarding) een beroep gedaan op dat onderzoek. Bij genoemde brief is het rapport van het second opinion-onderzoek niet overgelegd, maar is slechts medegedeeld dat [appellant] bereid was de bedrijfsarts of een andere door Auto [Auto 1] aangewezen arts inzage te geven in het rapport dat van het second opinion-onderzoek is opgemaakt. Het hof merkt op dat Auto [Auto 1] dus geen inzage heeft gekregen in het rapport. Gesteld noch gebleken is dat de heer [arts bij Argonaut Advies B.V.] Auto [Auto 1] bij zijn onderzoek heeft betrokken. Dat is ook niet aannemelijk, omdat [appellant] zelf bij memorie van grieven aanvoert dat de heer [arts bij Argonaut Advies B.V.] zijn rapport heeft geschreven op grond van een dossierstudie en onderzoek van [appellant]. De heer [arts bij Argonaut Advies B.V.] heeft in dit onderzoek dus niet bij Auto [Auto 1] als werkgeefster geverifieerd of de door [appellant] aangeleverde informatie compleet en correct was. Auto [Auto 1] is niet op de hoogte gesteld van het feit dat een second opinion zou worden gevraagd en is aldus ook niet in staat gesteld om zelf contact op te nemen met de deskundige om één en ander te verifiëren. [appellant] heeft overigens in het rapport van de heer [arts bij Argonaut Advies B.V.] geen aanleiding gezien om de WIA-beschikking te laten herzien.

Auto [Auto 1] kan de brief van de gemachtigde van [appellant] niet eerder hebben ontvangen dan op donderdag 24 januari 2013. Gelet op de datum waarop de arbeidsovereenkomst zou eindigen (vrijdag 1 februari 2013) had Auto [Auto 1] slechts een periode van zes werkdagen om kennis te nemen van de contra-expertise, daarover overleg te plegen met de bedrijfsarts en zich nader te beraden over de ontslagaanzegging. Gedurende die periode zou ook nog tijd verloren gaan met het verkrijgen van een kopie van het rapport van de contra-expertise en een mogelijke nadere vraagstelling door Auto [Auto 1] aan de heer [arts bij Argonaut Advies B.V.].

Het hof is van oordeel dat de omstandigheid dat de second opinion buiten medeweten van Auto [Auto 1] en zonder verificatie van gegevens bij haar is opgesteld er toe moet leiden dat het rapport van de heer [arts bij Argonaut Advies B.V.] niet kan dienen ter weerlegging van het rapport van de arbeidsdeskundige van 6 september 2012. Buiten het rapport bestaat er geen grond aan te nemen dat er, anders dan vastgesteld in september 2012, ten tijde van het ontslag een reëel vooruitzicht bestond dat [appellant] binnen 26 weken de bedongen arbeid weer in volle omvang zou kunnen uitvoeren. Voorts is het hof van oordeel dat onder de hiervoor geschetste omstandigheden [appellant] in redelijkheid aan Auto [Auto 1] niet kan tegenwerpen dat zij, zo zulks al rechtens mogelijk is, op grond van de second opinion vóór 1 februari 2013 terug had moeten komen op haar ontslagaanzegging. Feiten of omstandigheden op grond waarvan zou kunnen worden geoordeeld dat het [appellant] niet kan worden aangerekend dat de second opinion pas in een zo laat stadium is uitgevoerd, zijn niet gesteld of gebleken.

De slotsom is dat de grieven 2 en 3 falen.

Met de grieven 4, 5, 6 en 7 komt [appellant] op tegen het oordeel van de kantonrechter dat geen sprake is van een kennelijk onredelijke opzegging van de arbeidsovereenkomst als bedoeld in artikel 7:681 lid 2 sub b BW.

Daarbij stelt [appellant] onder meer dat de kantonrechter zijn oordeel ten onrechte mede heeft gebaseerd op wat Auto [Auto 1] tijdens de terechtzitting heeft gezegd, nu er van de terechtzitting geen proces-verbaal is opgemaakt.

De grieven lenen zich voor gezamenlijke behandeling.

Het hof overweegt dienaangaande het volgende. [appellant] heeft zijn vorderingen in hoger beroep alleen nog gebaseerd op het zogenaamde gevolgencriterium (artikel 7:681, tweede lid, sub b BW).

Het hof stelt voorop dat bij de beoordeling of een opzegging van een arbeidsovereenkomst als kennelijk onredelijk moet worden aangemerkt vanwege het zogenaamde gevolgencriterium maatstaf is of, mede in aanmerking genomen de voor de werknemer getroffen voorzieningen en de voor de werknemer bestaande mogelijkheden om ander passend werk te vinden, de gevolgen van de opzegging voor de werknemer te ernstig zijn in vergelijking met het belang van de werkgever bij de opzegging. Daarbij dienen alle omstandigheden, zoals deze zich niet later dan op het tijdstip van ingang van het ontslag voordeden, in aanmerking te worden genomen en in onderling verband en samenhang te worden bezien.

Het hof acht de volgende omstandigheden relevant.

Ten tijde van het ontslag was [appellant] 13 jaar in dienst van Auto [Auto 1]. Hij was ten tijde van het ontslag 60 jaar, had fysieke beperkingen en zou (naar verwachting) moeilijk weer aan een baan komen.

Het feit dat er van een terechtzitting geen proces-verbaal is opgemaakt, maakt – anders dan [appellant] meent – niet dat wat er tijdens de terechtzitting is gezegd niet door de rechter aan zijn oordeel ten grondslag gelegd kan worden. Overigens heeft [appellant] geen belang bij deze grief, aangezien Auto [Auto 1] in hoger beroep opnieuw heeft betoogd dat het bedrijf in een zorgelijke financiële positie verkeert. Deze stelling heeft zij onderbouwd met een brief van de accountant (productie 5 bij de conclusie van antwoord) en heeft zij ter terechtzitting van het hof nader mondeling toegelicht. In het licht hiervan heeft [appellant] zijn betwisting van de stelling van Auto [Auto 1] onvoldoende onderbouwd.

Ten tijde van het ontslag ontving [appellant] een loongerelateerde WGA-uitkering (productie 15 bij de inleidende dagvaarding). [appellant] heeft, zoals overwogen, in het rapport van de heer [arts bij Argonaut Advies B.V.] geen aanleiding gezien om de WIA-beschikking te laten herzien. Het hof weegt mee dat [appellant] ter terechtzitting van het hof heeft erkend dat hij een uitkering van een door Auto [Auto 1] afgesloten verzekering in het vooruitzicht heeft en [appellant] heeft verder geen inzicht gegeven in zijn financiële situatie.

Niet is komen vast te staan dat [appellant] ten tijde van zijn ontslag zijn werk als monteur had kunnen hervatten. Het hof verwijst naar hetgeen is overwogen in rechtsoverweging 3.6.4.

Ter terechtzitting van het hof heeft [appellant] nog betoogd dat na zijn auto-ongeluk op 9 juli 2012 er een nieuwe wachttijd van 104 weken had moeten volgen met loondoorbetaling en een opzegverbod. Naar het oordeel van het hof is echter niet komen vast te staan dat sprake is van een nieuwe ziekteoorzaak met geheel eigen klachten.

Gelet op al deze feiten en omstandigheden, in onderlinge samenhang bezien, is het hof van oordeel dat de gevolgen van de opzegging voor [appellant] niet te ernstig zijn in vergelijking met het belang van Auto [Auto 1] bij de opzegging. Het ontslag is niet kennelijk onredelijk.

Grieven 4, 5, 6 en 7 falen.

Het hof overweegt dienaangaande het volgende. De kantonrechter heeft de vorderingen van [appellant] afgewezen en hem in de kosten van de procedure veroordeeld, waarbij de kantonrechter het salaris van de gemachtigde van werkneemster heeft begroot op € 1.200,-. Het bedrag van € 1.200,- komt overeen met het toepasselijke liquidatietarief kanton. Door [appellant] is niet gesteld waarom in dit geval niet van het toepasselijke liquidatietarief uitgegaan zou moeten worden. Nu alle overige grieven falen, is er verder ook geen aanleiding te komen tot een andere proceskostenveroordeling in eerste aanleg.

Grief 9 faalt.