Uitspraken

De aan belanghebbende voor de bestelauto verleende vrijstelling van belasting is gegrond op artikel 13a van de Wet BPM, dat, voor zover hier van belang, het volgende bepaalt:

2. (…)

3. Indien tijdens de eerste vijf jaren na het tijdstip waarop de bestelauto is ingeschreven in het register, bedoeld in artikel 1, tweede lid, niet of niet langer wordt voldaan aan de voorwaarden en beperkingen voor de vrijstelling, wordt vanaf dat moment het bedrag waarvan vrijstelling is verleend, nadat dit is verminderd met overeenkomstig toepassing van artikel 10, zesde lid, als belasting verschuldigd. (…) De verschuldigd geworden belasting wordt door de ondernemer, bedoeld in het eerste lid, op aangifte voldaan binnen een maand na het tijdstip waarop niet of niet langer aan de voorwaarden en beperkingen voor de vrijstelling wordt voldaan.

4. Indien bij wijziging van de tenaamstelling van de bestelauto overigens voldaan blijft worden aan de voorwaarden en beperkingen van de vrijstelling blijft, onder bij algemene maatregel van bestuur te stellen voorwaarden en beperkingen, het derde lid buiten toepassing. Alsdan treedt degene op wiens naam het kenteken wordt gesteld, vanaf het moment van de wijziging van de tenaamstelling voor de toepassing van dit artikel in de plaats van degene op wiens naam het kenteken daarvoor was gesteld.

5. (…)”.

De ingevolge het vierde lid van artikel 13a van de Wet BPM genoemde voorwaarden en beperkingen zijn gesteld in artikel 1a van het Uitvoeringsbesluit belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992 (hierna: het Uitvoeringsbesluit). Dat artikel bepaalt:

1. het kenteken van een bestelauto waarvoor ingevolge artikel 13a van de wet vrijstelling van belasting is verleend, binnen vijf jaren na het tijdstip waarop de bestelauto is ingeschreven in het register, bedoeld in artikel 1, tweede lid, van de wet, op naam wordt gesteld van een ondernemer die voldoet aan de voorwaarden genoemd in artikel 13a, eerste en tweede lid, van de wet, en

2. in de administratie van de ondernemer op wiens naam het kenteken daarvoor was gesteld een verklaring is opgenomen waarin deze ondernemer en de in onderdeel a bedoelde ondernemer ten aanzien van de bestelauto verklaren, dat de in onderdeel a bedoelde ondernemer voor de toepassing van artikel 13a in de plaats treedt van de ondernemer op wiens naam het kenteken daarvoor was gesteld.”.

Niet in geschil is dat belanghebbende het sloopbedrijf, waaronder de bestelauto, per 1 juli 2012 heeft overgedragen aan de heer [G]. Ter zitting bij de Rechtbank heeft de Inspecteur verklaard, dat hij wel wil geloven dat de heer [G] de bestelauto vanaf 1 juli 2012 in gebruik heeft gehad. Evenmin is in geschil dat de bestelauto binnen vijf jaren, nadat deze is ingeschreven in het register als bedoeld in artikel 1, lid 2, van de Wet BPM, op naam is gesteld van de heer [G]: een ondernemer die voldoet aan de voorwaarden van artikel 13a, leden 1 en 2, van de Wet BPM.

De Rechtbank heeft het geloofwaardig geacht dat belanghebbende en de heer [G] een verklaring als bedoeld in artikel 1a van het Uitvoeringsbesluit hebben opgemaakt. Ter zitting bij de Rechtbank heeft de Inspecteur verklaard dat hij de verklaringen van belanghebbende en zijn bijstand [Hof: de heren [B] en [G]] geloofwaardig acht. Ter zitting bij het Hof heeft de Inspecteur desgevraagd geantwoord dat hij, alhoewel hij geen verklaring heeft gezien, niet betwist dat er een verklaring als bedoeld in artikel 1a van het Uitvoeringsbesluit is. Het vorenstaande in acht nemende acht het Hof aannemelijk dat belanghebbende beschikt over een doorschuifverklaring in de zin van artikel 1a, onderdeel b, van het Uitvoeringsbesluit.

Belanghebbende heeft ter zitting van het Hof geloofwaardig verklaard dat hij alles in het werk heeft gesteld om het leasecontract tijdig, dat wil zeggen per 1 juli 2012, op naam van de heer [G] te doen overschrijven en dat het aan [F] heeft gelegen dat dit niet is gelukt. Voorts heeft belanghebbende geloofwaardig verklaard, dat de bestelauto steeds bedrijfsmatig is gebruikt. Het Hof acht aannemelijk dat de per 1 juli 2012 aan de heer [G] overgedragen bestelauto per 1 juli 2012 aansluitend in de onderneming van de heer [G] is gebruikt.

Naar het oordeel van het Hof strekt het bepaalde in artikel 13a, lid 4, van de Wet BPM ertoe dat indien een voor de vrijstelling van artikel 13a van de Wet BPM kwalificerende ondernemer een bestelauto overdraagt aan een eveneens voor die vrijstelling kwalificerende ondernemer, en die laatste ondernemer in de plaats treedt van de eerste ondernemer, de vrijstelling intact blijft. Behoudens de kennelijke voorwaarde dat de tenaamstelling van het kenteken dient te wijzigen op het tijdstip dat belanghebbende ophoudt ondernemer te zijn, is in het hier aan de orde zijnde geval voldaan aan de voorwaarden voor toepassing van de doorschuiffaciliteit van artikel 13a, lid 4, van de Wet BPM, en in samenhang daarmee aan de voorwaarden gesteld in artikel 1a, onderdelen a en b, van het Uitvoeringsbesluit. Dát het kenteken niet tijdig te naam is gesteld van de heer [G] is naar het oordeel van het Hof niet aan belanghebbende toe te rekenen. Het Hof acht in dat verband aannemelijk dat belanghebbende al hetgeen heeft gedaan dat van hem verwacht mocht worden om het kenteken tijdig op naam van de heer [G] te krijgen; dat het aan [F] te wijten is dat het kenteken niet tijdig is overgeschreven en dat belanghebbende niet in staat is geweest om invloed uit te oefenen op de handelwijze van [F]. Gegeven de bijzonderheid van het geval en met inachtneming van doel en strekking van de doorschuiffaciliteit, waarbij de heer [G] materieel in de plaats is getreden van belanghebbende, oordeelt het Hof dat de opgelegde naheffingsaanslag en de gegeven boetebeschikking niet in stand kunnen blijven en zal het Hof de naheffingsaanslag en de boetebeschikking vernietigen.

De slotsom is dat het hoger beroep gegrond is. De uitspraak van de Rechtbank, de uitspraken van de Inspecteur en de naheffingsaanslag en boetebeschikking zullen door het Hof worden vernietigd.

Nu de uitspraak van de Rechtbank wordt vernietigd, dient de Inspecteur aan belanghebbende het door hem ter zake van de behandeling van het beroep bij de Rechtbank en het hoger beroep bij het Hof betaalde griffierecht ten bedrage van € 160 respectievelijk € 246 te vergoeden.

Het Hof ziet geen aanleiding de Inspecteur te veroordelen tot betaling van een tegemoetkoming in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht. Belanghebbende heeft niet verzocht om een proceskostenvergoeding, en het Hof is ook ambtshalve niet gebleken, dat hij voor vergoeding in aanmerking komende kosten heeft gemaakt als bedoeld in artikel 1 van het Besluit proceskosten bestuursrecht.