Uitspraken

Ingevolge artikel 225, eerste lid, aanhef en onder a, van de Gemeentewet kan in het kader van de parkeerregulering een belasting worden geheven ter zake van het parkeren van een voertuig op een bij de belastingverordening dan wel krachtens de belastingverordening in de daarin aangewezen gevallen door het college te bepalen plaats, tijdstip en wijze.

Ingevolge art. 233 van de Gemeentewet kan een gemeentelijke belasting, zoals de parkeerbelasting, worden geheven bij wege van voldoening op aangifte.

Ingevolge artikel 234, tweede lid, aanhef en onder a, van de Gemeentewet wordt als voldoening van parkeerbelasting - voor zover van belang - uitsluitend aangemerkt het bij aanvang van het parkeren in werking stellen van een parkeermeter of een parkeerautomaat op de daartoe bestemde wijze en met inachtneming van de door het college gestelde voorschriften.

Ingevolge artikel 20, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) - dat op grond van de artikelen 230, 231, 234 en 236 van de Gemeentewet van toepassing is - kan de te weinig geheven belasting worden nageheven indien de belasting die op aangifte behoort te worden voldaan geheel of gedeeltelijk niet is betaald.

Ingevolge artikel 234, derde lid, van de Gemeentewet wordt ingeval een naheffingsaanslag wordt opgelegd, deze berekend over een parkeerduur van een uur, tenzij aannemelijk is dat het voertuig langer dan een uur zonder betaling geparkeerd heeft gestaan.

Ter zake van het opleggen van een naheffingsaanslag worden ingevolge artikel 234, vijfde lid, van de Gemeentewet kosten in rekening gebracht. Deze kosten maken onderdeel uit van de naheffingsaanslag en worden afzonderlijk op het aanslagbiljet vermeld. Ingevolge artikel 3 van het Besluit gemeentelijke parkeerbelasting (tekst voor het jaar 2013) bedraagt het bedrag dat door gemeenten maximaal aan kosten die rechtstreeks voortvloeien uit de inning van niet betaalde parkeerbelasting in rekening mag worden gebracht: € 56.

Belanghebbende betoogt dat met de inworp in de parkeermeter van een bedrag van € 6 het, voor drie uur parkeertijd, (maximale) bedrag aan parkeerbelasting is voldaan en reeds om die reden geen naheffingsaanslag kan worden opgelegd.

De Heffingsambtenaar betoogt dat de Hoge Raad in zijn arrest van 15 maart 2000, nr. 35 201, ECLI:NL:HR:2000:AA5139, heeft bepaald dat daar waar een parkeerduur beperkt is tot een uur belanghebbende slechts voor ten hoogste die tijdsduur parkeerbelasting op aangifte kan voldoen. Het feit dat belanghebbende meer heeft voldaan dan het voor die plek geldende tarief brengt niet mee dat het meerdere geacht kan worden te zijn voldaan voor parkeertijd na afloop van dat uur. Het karakter van de parkeerbelasting met het oog op parkeerregulering, ter plaatse nader ingevuld met parkeerduurbeperking, staat daaraan in de weg. Dat betekent dat belanghebbende na het verstrijken van een uur opnieuw belasting op aangifte had kunnen en moeten voldoen. Door dit na te laten heeft belanghebbende op het moment van constateren daarvan om 20:35 de verschuldigde parkeerbelasting niet voldaan. Door in strijd met de parkeerduurbeperking de auto langer dan een uur te parkeren in de Geerstraat te Heerlen heeft belanghebbende, aldus nog steeds de Heffingsambtenaar (onder verwijzing naar Rechtbank Amsterdam 31 augustus 2010, nr. AWB 09/3113 en Rechtbank Amsterdam 14 februari 2008, nrs. AWB 07/2610, 07/1325 en 07/1320), zichzelf in een positie gebracht dat hij weliswaar parkeerbelasting verschuldigd was omdat het parkeren niet was beëindigd, doch hij deze niet meer kon voldoen.

Belanghebbende leidt in zijn conclusie van repliek in hoger beroep uit de conclusie of constatering in het betoog van de Heffingsambtenaar “dat betekent dat belanghebbende na het verstrijken van een uur opnieuw belasting op aangifte had kunnen en moeten voldoen”, af dat parkeerregulering ter plaatse in het geheel niet van belang is en dat er enkel een korte parkeertijd wordt gehanteerd, om op die wijze zoveel mogelijk naheffingsaanslagen danwel beschikkingen uit te vaardigen. Uit hetgeen de Heffingsambtenaar stelt, dient volgens belanghebbende immers te worden geconcludeerd dat na het verstrijken van de parkeertijd opnieuw aangifte mag en kan worden voldaan, hetgeen alsdan in strijd is met de parkeerregulering, alsmede het karakter van de parkeerbelasting.

Belanghebbende stelt onder verwijzing naar de arresten van de Hoge Raad van 8 januari 1997, nr. 31 657, ECLI:NL:HR:1997:AA3200, en van 11 januari 2008, nr. 41 262, ECLI:NL:HR:2008:BC1593, dat van belang is of de verschuldigde belasting is betaald en niet of op de voorgeschreven wijze aangifte is gedaan. Gelet op het onder 4.2.4 vermelde arrest van de Hoge Raad 15 maart 2000, nr. 35 201, ECLI:NL:HR:2000:AA5139 kan het bedrag van € 4 dat door belanghebbende is betaald op 3 juli 2013 om 18:06 bovenop de € 2 niet worden beschouwd als een betaling van de verschuldigde belasting voor de tijd na het eerste uur van parkeren.

Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat op basis van het geconstateerde feit geen naheffingsaanslag opgelegd had mogen worden omdat het geconstateerde feit (feitcode R409b) een feitcode is uit het “Feitenboekje Lijst van feiten betreffende misdrijven, overtredingen en Muldergedragingen 2013”. Aan belanghebbende had (alsdan) in plaats van een naheffingsaanslag parkeerbelasting een zogenoemde Mulderbeschikking (met een andere rechtsgang) moeten worden opgelegd.

De Heffingsambtenaar betoogt gemotiveerd dat de naheffingsaanslag in overeenstemming is met de geldende regelgeving.

Het Hof is van oordeel dat ingevolge artikel 20, eerste lid, AWR - dat op grond van de Gemeentewet van toepassing is (zie hiervoor onder 4.1.4) - kan worden nageheven indien een parkeerbelasting die op aangifte behoort te worden voldaan geheel of gedeeltelijk niet is betaald. Dat op de naheffingsaanslag een belastbaar feit met feitcode R409b is vermeld maakt niet dat het geschrift niet meer als een naheffingsaanslag zou kunnen worden aangemerkt, terwijl belanghebbende niet heeft gesteld noch is gebleken dat hij door die vermelding niet heeft begrepen dat het ging om een naheffingsaanslag parkeerbelasting. Van een Mulder-beschikking als sanctie op het niet betalen van verschuldigde parkeerbelasting kan overigens reeds geen sprake zijn, nu de auto geparkeerd stond op een plek waar dat is toegestaan en belanghebbende geen verkeersregel heeft geschonden.

Deze vraag hangt samen met de samenstelling van de naheffingsaanslag. Belanghebbende betoogt dat de Heffingsambtenaar in strijd met de wet meer dan één uur parkeerbelasting heeft nageheven door € 2 aan parkeerbelasting in rekening te brengen en € 56 aan naheffing (parkeerbelasting), waardoor in totaal € 58 aan belasting is nageheven. Dat er geen kosten zijn berekend, laat dit onverlet.

Uit het aan belanghebbende met datum 26 juli 2013 toegezonden duplicaat van de naheffingsaanslag blijkt dat de naheffingsaanslag bestaat uit de kosten van de naheffingsaanslag ten bedrage van € 56, verhoogd met het tarief van € 2 voor één uur parkeren.

Met de op (het duplicaat van) de naheffingsaanslag gespecificeerde bedragen is (aldus) geen (wettelijk) voorschrift geschonden. Zie in dit verband tevens artikel 234, vijfde lid, van de Gemeentewet, artikel 3 van het Besluit gemeentelijke parkeerbelasting, artikel 9 van de Verordening parkeerbelastingen 2013 en onderdeel I van de bij deze verordening behorende tarieventabel.

Belanghebbende heeft nog betoogd dat het door hem betaalde bedrag van € 6 in mindering had moeten worden gebracht op het bedrag van de naheffingsaanslag. Dit standpunt is onjuist. Het betaalde bedrag heeft voor € 2 betrekking op het tijdvak van een uur waarvoor aangifte is gedaan. Het restant van het bedrag (€ 4) kan zoals hiervoor (onder 4.2.4) vermeld niet worden geacht betrekking te hebben op een tijdvak waarvoor geen aangifte is gedaan. Voor zover dit laatste bedrag onverschuldigd is betaald zal belanghebbende zich tot de burgerlijke rechter moeten wenden.

Belanghebbende betoogt of suggereert dat het vertrouwen is opgewekt dat langer dan een uur kon worden geparkeerd, omdat, zo begrijpt het Hof, de parkeerapparatuur ter plaatse het mogelijk maakt een hoger bedrag dan € 2 (het tarief voor één uur) te voldoen. Het Hof kan belanghebbende hierin niet volgen. De maximale parkeerduur van een uur is ter plaatse duidelijk aangegeven. Bovendien is op het parkeerticket duidelijk een vertrektijd na ommekomst van een uur vermeld. Van enig in rechte te honoreren opgewekt vertrouwen kan dan ook geen sprake zijn.

Uit het voorgaande volgt dat de naheffingsaanslag terecht en tot het juiste bedrag is opgelegd.