Uitspraken

[minderjarige 1] en [minderjarige 2] zijn op grond van een daartoe strekkende machtiging sinds 5 juli 2013 uit huis geplaatst in een verblijf pleegouder 24-uurs.

Zij verblijven sedertdien in het huidige perspectief biedende pleeggezin.

De moeder voert in het beroepschrift, zoals aangevuld ter zitting – kort samengevat – het volgende aan.

De moeder stelt primair dat de schriftelijke aanwijzing (een besluit in de zin van de Awb) niet aan de (formele) vereisten van een zorgvuldige totstandkoming voldoet. De aanwijzing is niet deugdelijk gemotiveerd, hetgeen de rechtbank ook heeft erkend. De GI heeft voorts geen acht geslagen op de zienswijze van de moeder. Eerst ter zitting van de rechtbank heeft de moeder kunnen vernemen op welke gronden de schriftelijke aanwijzing berust, terwijl de GI voorafgaand aan de zitting voldoende in de gelegenheid is geweest dit op schriftelijke wijze kenbaar te maken. Subsidiair stelt de moeder dat de rechtbank de schriftelijke aanwijzing niet ongeclausuleerd in stand had mogen laten. De aanwijzing heeft een

onbeperkte duur en maakt geen gewag van een evaluatie over de effecten van de schriftelijke aanwijzing. In de besluitvorming is onvoldoende rekening gehouden met de belangen van de moeder.

De moeder stelt voorts dat de rechtbank op onjuiste gronden en onvoldoende gemotiveerd heeft overwogen dat de schriftelijke aanwijzing in stand moet blijven. Hoewel de moeder in het verleden niet in staat was de kinderen een stabiele thuissituatie te bieden, is hierin al geruime tijd verandering gekomen. De moeder heeft een nieuw gezin en wordt door Jeugdbescherming Noord in staat geacht om voor haar zoontje [minderjarige 3] te zorgen. De communicatie tussen de GI enerzijds en Jeugdbescherming Noord en de moeder anderzijds verloopt echter gebrekkig. Dit kan de moeder niet worden tegengeworpen. Bovendien werd in november 2014 nog gewerkt aan thuisplaatsing van de kinderen bij de moeder. De schriftelijke aanwijzing werkt contraproductief, gegeven dat doel.

De moeder werkt actief mee aan de omgang. Aangezien er een half jaar geen contact is geweest en de omgang plaatsvindt in een setting waarin over de schouder van de moeder wordt meegekeken, verloopt de omgang wat onwennig, maar overwegend positief. Het afscheid verloopt steeds vlot, waarbij de moeder de kinderen niet belast.

Het gedrag en de houding van de kinderen en de moeder tijdens de contactmomenten wordt vaak op een negatieve manier uitgelegd wanneer dit ook op een positieve manier zou kunnen gebeuren.

Een enkele keer is het contact niet doorgegaan omdat de treinen niet reden.

De kinderen reageren lichamelijk enige dagen na de omgang, maar pakken daarna de draad weer op. Zij ontwikkelen zich verder goed. De kortstondige reactie is niet van invloed op de ontwikkeling van de kinderen, aldus de moeder. De moeder verwacht niet dat het hervatten van de ruimere omgangsregeling effect zal hebben op de stabiliteit van de gewichtstoename van [minderjarige 2] . De moeder is ervan overtuigd dat, wanneer de omgang een bestendige plek krijgt in het leven van de kinderen, de kinderen hierop positief zullen reageren. Het zou ook zo kunnen zijn dat de kinderen de moeder missen en daarom zo heftig reageren rondom het contact en vermijden om over de moeder te praten. Dit is nimmer onderzocht.

Volgens de moeder mag tot slot niet worden vooruitgelopen op de beslissing van de rechtbank op het naar verwachting door de raad in te dienen verzoek om een verderstrekkende maatregel

De GI voert ter zitting - kort samengevat – het volgende aan.

De frequentie van de contacten is gekoppeld aan het perspectief van de kinderen en het verloop van de contactmomenten. De contacten veroorzaken bij de kinderen zo veel spanningen dat, toen zij nog geregeld contact hadden met de moeder, hun (fysieke) ontwikkeling stagneerde. De moeder toont hier geen begrip voor en heeft geen oog voor de problematiek van de kinderen. De GI begrijpt dat de beperking van het contact een gemis is voor de moeder. De moeder kan echter niet begrijpen dat het in het belang van de kinderen is dat een andere regeling wordt afgesproken en dus kan zij zich er niet bij neerleggen.

Het zou wenselijk zijn dat de GI samen met de moeder kan werken aan een andere rol van de moeder in het leven van de kinderen, waarbij zij op een zo prettig mogelijke manier contact met hen heeft en de kinderen niet worden belast. Als er duidelijkheid komt over het perspectief van de kinderen zal ook het contact minder spanningen met zich brengen.

De houding en de uitspraken van de moeder creëren bij de kinderen onrust. Zij ontlenen hier geen veiligheid aan, terwijl zij duidelijkheid nodig hebben over waar zij zullen opgroeien. Dit dient te worden gezien in de context waarin de kinderen in het verleden met de moeder veel hebben meegemaakt.

De pleegmoeder heeft ter zitting – kort samengevat – het volgende verklaard.

Aanvankelijk werd op een kalender bijgehouden wanneer de bezoekmomenten met de moeder zouden plaatsvinden. Dit wekte bij de kinderen echter veel spanningen op, met als gevolg buikpijn en diarree. Voorts kon [minderjarige 1] op schooldagen niet functioneren in de groep.

Zij liep achter in haar ontwikkeling. Op enig moment is ervoor gekozen voortaan op de dag zelf tegen de kinderen te zeggen dat zij naar de moeder gaan. Tussen de bezoekmomenten vragen de kinderen niet naar de moeder of een volgend bezoek.

Met behulp van het maken van tekeningen proberen de pleegouders de kinderen vooraf te laten nadenken over wat zij de moeder willen vertellen.

Tijdens de contactmomenten blijven de pleegouders op afstand, maar zorgen zij er wel voor dat de kinderen hen in het oog kunnen houden. [minderjarige 1] hecht erg aan de locatie. Zij vraagt of het weer zal plaatsvinden op dezelfde plaats als de vorige keren en of de pleegmoeder en de gezinsmanager erbij zullen zijn. Dat lijkt haar rust te geven. Het helpt beide kinderen om hen vooraf te vertellen hoe de dag zal verlopen.

Hoewel het gewicht van [minderjarige 1] toeneemt en volgens school en de kinderopvang de emotionele ontwikkeling van [minderjarige 1] een stijgende lijn laat zien, blijven de klachten rondom het contact met de moeder hetzelfde. [minderjarige 1] praat er niet over, maar zij zegt soms wel dat zij geen zin heeft in het bezoek. De pleegouders proberen de kinderen wel steeds voor het contact te motiveren.

De pleegmoeder weet niet wat nog meer zou kunnen worden gedaan om het contact voor [minderjarige 1] meer ontspannen te laten verlopen. Ondanks de spanningen kan zij wel echt van het contact met de moeder genieten.