Uitspraken

De Korpsbeheerder heeft in hoger beroep zes grieven aangevoerd. De Korpsbeheerder heeft geconcludeerd tot vernietiging van het beroepen vonnis en tot het alsnog toewijzen van zijn vorderingen.

Hierna zal bij de bespreking van de grieven blijken in hoeverre de vorderingen van De Korpsbeheerder toewijsbaar zijn.

Het hof zal eerst de grieven 1 tot en met 3 gezamenlijk behandelen.

In grief 1 betoogt De Korpsbeheerder dat de kantonrechter ten onrechte heeft geoordeeld dat de vordering op 27 mei 2012 is verjaard op grond van artikel 3:309 BW.

Grief 2 is gericht tegen het oordeel van de kantonrechter dat het emailbericht van [geïntimeerde] van 26 mei 2007 een voorstel tot betaling bevatte.

In grief 3 stelt De Korpsbeheerder dat door de kantonrechter ten onrechte wordt voorbijgegaan aan het doel en de rechtvaardiging van het begrip verjaring en in dit kader de subjectieve termijn van artikel 3:309 BW.

In de toelichting op deze grieven stelt De Korpsbeheerder dat de betreffende mail van [geïntimeerde] redelijkerwijs opgevat dient te worden als een mededeling van een moment waarop er door [geïntimeerde] tot betaling kan worden overgegaan. Naar aanleiding van deze mededeling is besloten om pas in 2012 tot het innen van de onverschuldigde betaalde gelden over te gaan. De Korpsbeheerder stelt dat volledig voorbij gegaan wordt aan het doel en de rechtvaardiging van een beroep op verjaring nu [geïntimeerde] door zijn mededeling bedacht had moeten zijn op inning in 2012.

Het hof overweegt als volgt.

Het hof stelt voorop dat de Korpsbeheerder geen grief heeft gericht tegen de overweging van de kantonrechter waarbij is aangenomen dat de grondslag van de vordering onverschuldigde betaling is en dat artikel 3:324 BW in het onderhavige geval niet van toepassing is.

Vaststaat dat De Korpsbeheerder op 3 mei 2007 [geïntimeerde] heeft gesommeerd tot betaling van de onverschuldigd betaalde bezoldiging. Op deze sommatie heeft [geïntimeerde] door middel van een emailbericht d.d. 26 mei 2007 gereageerd en het volgende bericht: “Over vijf jaar juli 2012 ontvang ik pensioen kan ik maandelijks een deel betalen, nu is dat niet mogelijk.” De Korpsbeheerder heeft erkend dat hij deze mail heeft ontvangen. Hij heeft tevens erkend dat na deze mail geen stuitingshandelingen zijn verricht aan de zijde van De Korpsbeheerder.

Op grond van het vorenstaande neemt het hof als uitgangspunt dat, nu in het onderhavige geval sprake is van onverschuldigde betaling in de zin van artikel 6:203 BW, een dergelijke vordering op grond van artikel 3:309 BW verjaart na verloop van vijf jaar. De termijn van vijf jaren begint te lopen na aanvang van de dag, volgende op die waarop de schuldeiser zowel met het bestaan van zijn vordering als met de persoon van de ontvanger is bekend geworden.

Het hof is met de kantonrechter van oordeel dat de inhoud van het emailbericht van 26 mei 2007 van [geïntimeerde] aan De Korpsbeheerder gezien moet worden als een stuitingshandeling in de zin van artikel 3:318 BW. De Korpsbeheerder stelt weliswaar dat het slechts een mededeling betreft van een moment waarop er door [geïntimeerde] tot betaling kan worden overgegaan en dat dit geen aanbod tot betaling inhield, echter uit deze mededeling moet redelijkerwijs worden afgeleid dat [geïntimeerde] de vordering erkende, maar dat hij op dat moment niet in staat was om de vordering te voldoen. Dit heeft tot gevolg dat de verjaring is gestuit en vanaf 27 mei 2007 een nieuwe verjaringsperiode van vijf jaar is gaan lopen. Daaraan doet niet af dat deze mededeling kennelijk voor De Korpsbeheerder aanleiding heeft gevormd om vooralsnog zijn pogingen om de vordering te innen op te schorten. Een betalingsregeling kan in de betreffende e-mail ook niet worden gelezen. Nu De Korpsbeheerder heeft erkend dat hij nadien geen nadere stuitingshandelingen heeft verricht kan het hof niet anders oordelen dan dat de vordering van De Korpsbeheerder is verjaard op 27 mei 2012. De grieven falen.

Het hof is van oordeel dat De Korpsbeheerder onvoldoende omstandigheden heeft aangevoerd waaruit blijkt dat het door [geïntimeerde] gedane beroep op verjaring naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is. Het hof neemt hierbij in aanmerking dat gesteld noch gebleken is dat De Korpsbeheerder aan [geïntimeerde] heeft medegedeeld dat hij tot aan het pensioen van [geïntimeerde] niet zou incasseren noch dat hij heeft aangedrongen op een nadere concretisering van een eventuele afspraak daartoe. Hij heeft helemaal niet gereageerd op het verzoek van [geïntimeerde]. [geïntimeerde] wist derhalve al die jaren niet wanneer en of de vordering geïncasseerd zou gaan worden en of er een betalingsregeling afgesproken zou kunnen worden.

Daarnaast had De Korpsbeheerder de verjaring eenvoudig kunnen stuiten, wat hij echter niet heeft gedaan. Daar komt bij dat De Korpsbeheerder pas op 30 september 2013, dus ruim één jaar nadat [geïntimeerde] pensioengelden zou ontvangen, [geïntimeerde] heeft gedagvaard en betaling heeft gevorderd

Het niet (eerder) geldend maken van de onderhavige vordering vloeit naar het oordeel van het hof dan ook niet voort uit omstandigheden die aan [geïntimeerde] moeten worden toegerekend. Op grond van het bovenstaande is het hof dan ook van oordeel dat grief 4 faalt.

Het hof is van oordeel dat ook deze grief faalt en verwijst hiertoe naar r.o. 3.11. Het had op de weg gelegen van De Korpsbeheerder dat hij de verjaring zou stuiten dan wel dat hij met [geïntimeerde] direct na het emailbericht van 26 mei 2007 een vaststellingsovereenkomst zou opstellen met een betalingsregeling dan wel in ieder geval voor 27 mei 2012 [geïntimeerde] over het incasseren van de vordering zou berichten.

Het hof neemt hierbij tevens in aanmerking dat De Korpsbeheerder - anders dan in hoger beroep - in eerste aanleg had aangevoerd dat de reden voor het niet eerder innen lag in de omstandigheid dat er geen executieverdrag met Roemenië bestond, terwijl hij thans aanvoert dat hij bewust geen verdere actie had ondernomen in afwachting tot 2012. Het hof overweegt dat beide stellingen er niet aan in de weg staan om De Korpsbeheerder een stuitingshandeling te laten verrichten.

Het hof overweegt dat het feit dat De Korpsbeheerder er mogelijkerwijs op vertrouwd heeft dat [geïntimeerde] zich niet op verjaring zou beroepen niet afdoet aan het recht dat [geïntimeerde] heeft om een beroep te doen op verjaring indien De Korpsbeheerder feitelijk wenste over te gaan tot incasso van de vordering. Uit het emailbericht van [geïntimeerde] aan De Korpsbeheerder blijkt dat [geïntimeerde] de verschuldigdheid van het gevorderde bedrag erkent, maar uit dit bericht kan niet worden opgemaakt dat [geïntimeerde] zich bewust was van de bevoegdheid om zich op verjaring van de vordering te beroepen en dat hij hiervan afstand heeft gedaan. De enkele erkenning van het bestaan van de schuld kan immers niet zonder meer worden beschouwd als afstand van een recht om zich eventueel op verjaring te beroepen. Niet gesteld noch gebleken is dat [geïntimeerde] ook afstand heeft gedaan van een beroep op verjaring.

Het hof is dan ook van oordeel dat De Korpsbeheerder, gelet op de inhoud van het emailbericht er niet gerechtvaardigd op mocht vertrouwen dat [geïntimeerde] zich niet op verjaring zou beroepen. Grief 6 faalt derhalve.