Uitspraken

De Inspecteur heeft middels de onderhavige navorderingsaanslag het in 2008 door belanghebbende genoten belastbare inkomen uit werk en woning gecorrigeerd met € 16.716. De correctie houdt verband met het door de Inspecteur berekende inkomen dat belanghebbende heeft verkregen uit handel in drugs. De aanslag is opgelegd met omkering en verzwaring van de bewijslast, omdat belanghebbende, aldus de Inspecteur, niet de vereiste aangifte heeft gedaan. Belanghebbende stelt zich daarentegen op het standpunt dat de onderhavige navorderingsaanslag ten onrechte (met omkering en verzwaring van de bewijslast) is opgelegd. Belanghebbende voert in dit verband aan dat hij (in 2008) geen inkomen uit handel in drugs heeft genoten, het door de Inspecteur vastgestelde resultaat uit overige werkzaamheden louter berust op de theoretische berekening uit het rapport en van belanghebbende niet kan worden verlangd dat hij doet blijken dat hij geen inkomen heeft verworven.

In het kader van het strafrechtelijk onderzoek heeft de politie belanghebbende diverse malen geobserveerd. Gedurende de periode 21 augustus 2008 tot en met 8 oktober 2008 zijn tevens één of meerdere telefoons die bij belanghebbende in gebruik waren, afgetapt. Uit die tapgesprekken en observaties kan worden afgeleid dat belanghebbende handelde in drugs en daaruit inkomen verkreeg. Belanghebbende heeft tegenover de politie bekend dat hij sinds augustus 2008 heeft gehandeld in drugs. Diverse afnemers/gebruikers hebben bij de politie verklaard dat belanghebbende in drugs handelde en dat zij (al jarenlang) bij hem drugs kochten. Familieleden van belanghebbende hebben verklaard dat belanghebbende gedurende een periode van ongeveer twee jaren heeft gehandeld in drugs. Dit alles in samenhang bezien leidt naar het oordeel van het Hof tot de conclusie dat de Inspecteur aannemelijk heeft gemaakt dat belanghebbende gedurende de periode 1 januari 2008 tot en met 7 oktober 2008 heeft gehandeld in drugs en daaruit inkomen heeft genoten. Dat belanghebbende slechts sinds augustus 2008 heeft gehandeld in drugs acht het Hof, mede gelet op de andersluidende verklaringen van de diverse afnemers/gebruikers en familieleden van belanghebbende, niet aannemelijk.

Belanghebbende voert in dit verband verder aan dat een eventueel door het Hof vast te stellen bedrag ter zake van wederrechtelijk verkregen voordeel geen grondslag kan vormen voor de onderhavige navorderingsaanslag, nu het wederrechtelijk verkregen voordeel dient te worden terugbetaald. Het Hof kan belanghebbende niet volgen in zijn stelling. Inkomen dat wordt genoten uit handel in drugs kwalificeert immers als resultaat uit overige werkzaamheden in de zin van artikel 3.90 Wet IB 2001. Voldoening aan de Staat van een geldbedrag ter gehele of gedeeltelijke ontneming van wederrechtelijk verkregen voordelen is dan weer aftrekbaar ingevolge artikel 3.14, lid 4, onderdeel a, Wet IB 2001, maar gesteld noch gebleken is dat belanghebbende in 2008 enig bedrag heeft terugbetaald.

De Inspecteur heeft het in het onderhavige jaar door belanghebbende genoten resultaat uit overige werkzaamheden in verband met handel in drugs berekend op € 16.716. Aan de berekening van de Inspecteur ligt het rapport ten grondslag. In het rapport wordt het door belanghebbende gerealiseerde voordeel over de periode 21 augustus 2008 tot en met 7 oktober 2008, zoals volgt uit de afgetapte telefoongesprekken en de observaties door de politie, geëxtrapoleerd. Dat de Inspecteur voor een gedeelte van het jaar gebruik maakt van een theoretische omzetberekening brengt, anders dan belanghebbende stelt, niet automatisch met zich dat het door de Inspecteur berekende inkomen tot een te hoog bedrag is vastgesteld. De in het rapport gehanteerde ver- en inkoopprijzen, die zijn gebaseerd op het overzicht actuele drugsprijzen over 2008 van het Nationaal Drugsexpertisecentrum van de KLPD, acht het Hof van voldoende gewicht om de door de Inspecteur gehanteerde berekening te ondersteunen. Gelet op de verklaringen van de diverse afnemers/gebruikers over verkoopprijzen van belanghebbende zijn deze zeker niet te hoog. Gesteld noch gebleken is dat belanghebbende, buiten de inkoopprijs van de door hem verhandelde drugs, overige kosten heeft gemaakt. Bovendien berekent de Inspecteur, in het voordeel van belanghebbende, het door belanghebbende verkregen voordeel over een periode van 32 weken terwijl er, met inachtneming van vier weken vakantie, 36 weken zijn verstreken vanaf 1 januari 2008 tot 7 oktober 2008.

Gelet op het vorenoverwogene is het Hof van oordeel dat de Inspecteur het door belanghebbende ter zake van de handel in drugs genoten resultaat uit overige werkzaamheden en de hoogte daarvan op grond van de normale bewijslastverdeling voldoende aannemelijk heeft gemaakt. De vraag of de onderhavige navorderingsaanslag terecht met omkering en verzwaring van de bewijslast is opgelegd, behoeft derhalve geen beantwoording meer.

Gelet op hetgeen het Hof zojuist heeft overwogen ten aanzien van vraag I komt het Hof aan de beantwoording van de vragen II en III niet toe.

Onder opzet wordt mede verstaan voorwaardelijk opzet. Hiervan is sprake indien willens en wetens de aanmerkelijke kans wordt aanvaard dat een handelen of nalaten tot gevolg heeft dat te weinig belasting is geheven of kan worden geheven dan wel dat belasting niet of niet binnen de termijn is betaald. Aangezien belanghebbende het door hem gegenereerde inkomen in verband met de handel in drugs niet in de aangifte IB/PVV 2008 heeft opgenomen hoefde daarover geen belasting te worden betaald. Belanghebbende heeft hiermee willens en wetens de aanmerkelijke kans aanvaard dat te weinig belasting wordt geheven. Het Hof acht de door de Inspecteur opgelegde boete passend en geboden. Dat de Inspecteur de hoogte van de navorderingsaanslag, die tevens de grondslag voor de boete vormt, heeft vastgesteld met toepassing van omkering en verzwaring van de bewijslast vormt in dit geval geen aanleiding voor matiging van de boete (vgl. HR 17 februari 2012, nr. 11/02251 en 11/02252, ECLI:NL:HR:2012:BV5140). Zoals het Hof onder 4.2. tot en met 4.5. heeft overwogen heeft de Inspecteur immers ook op grond van de normale bewijslastverdeling (de hoogte van) het door belanghebbende verzwegen inkomen aannemelijk gemaakt. Overigens is niet gesteld noch gebleken dat de onderhavige vergrijpboete op andere gronden dient te worden gematigd.

Het hoger beroep richt zich volgens artikel 24a van de AWR mede tegen de heffingsrentebeschikking. Nu belanghebbende daartegen geen afzonderlijke klachten heeft aangevoerd, dient de in rekening gebrachte heffingsrente in stand te blijven.

De slotsom is dat het hoger beroep ongegrond is en dat de uitspraak van de Rechtbank dient te worden bevestigd.

Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de Inspecteur aan belanghebbende het door hem betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk vergoedt.

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.