Uitspraken

Het hof verwijst naar en volhardt bij de tussenarresten van 15 juli 2014 en 8 maart 2016.

Bij laatstgenoemd arrest heeft het hof geoordeeld dat:

• -

  van de vier gestelde tekortkomingen er twee waren komen vast te staan, een niet, en dat de vierde niet meer van belang was, en

• -

  dat het bij de twee vastgestelde tekortkomingen ging om cruciale tekortkomingen welke ontbinding van de overeenkomst rechtvaardigden.

De ontbinding leidt ertoe dat de vordering in reconventie – welke inhield: betaling van nog niet betaalde, doch wel uitgevoerde – werkzaamheden dient te worden afgewezen, ofwel omdat deze voortvloeiden uit de ontbonden overeenkomst, ofwel omdat deze betrekking hadden op vergeefse herstelpogingen.

Voorts leidt deze ontbinding tot de verplichting van [de Duitse vennootschap] om hetgeen [de vennootschap] op de overeenkomst reeds betaald had, terug te betalen.

Deels vond die bedoelde betaling eerst plaats na en als gevolg van het vonnis in eerste aanleg. Al hetgeen krachtens dat vonnis is betaald dient eveneens te worden terug betaald.

De vastgestelde tekortkoming leidt tot de verplichting om daardoor ontstane schade te vergoeden.

[de vennootschap] heeft vergoeding van schade, op te maken bij staat gevorderd. Het hof heeft, voorlopig oordelende dat gelet op het tijdsverloop er enig zicht moest bestaan op de omvang van de schade, een comparitie gelast. De comparitie is gehouden doch een schikking is niet tot stand gekomen, terwijl de gegevens niet van dien aard waren dat reeds aanstonds omtrent de schade zou kunnen worden beslist. Bovendien heeft ter zitting [de Duitse vennootschap] een aantal verweren gevoerd, welke nadere toetsing zouden behoeven: in het bijzonder het thans door haar gedane beroep op een exoneratieclausule, en het beroep op de omstandigheid dat de gestelde schade voor het overgrote deel niet [de vennootschap] , maar haar dochter Sunliner BV betreft.
Partijen gaven bij deze stand van zaken de voorkeur aan verwijzing naar de schadestaatprocedure.

Uit de inleidende dagvaarding, appeldagvaarding en memorie van grieven, in onderlinge samenhang gelezen, volgt dat [de vennootschap] de volgende vorderingen instelt:

1. vernietiging van het vonnis waarvan beroep (appeldagvaarding en mvg sub a);

2. afwijzing van de vorderingen in reconventie (idem sub c)

3. ontbinding van de overeenkomst (inleidende dagvaarding sub a);

4. veroordeling van [de Duitse vennootschap] tot vergoeding van schade, op te maken bij staat, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf 12 augustus 2011 tot de dag der voldoening (inleidende dagvaarding sub b) onder I en II);

5. veroordeling van [de Duitse vennootschap] tot betaling van een bedrag groot € 908,-- ter zake van buitengerechtelijke kosten (idem onder III);

6. veroordeling van [de Duitse vennootschap] tot terugbetaling van het reeds door [de vennootschap] ter zake van geleverde software betaalde bedrag, groot € 6.505,--, vermeerderd met de wettelijke handelsrente daarover vanaf 13 oktober 2011 (mvg sub e);

7. veroordeling tot terugbetaling van hetgeen [de vennootschap] ter uitvoering van het te vernietigen vonnis heeft betaald, vermeerderd met de wettelijke handelsrente vanaf de dag der betaling (door [de vennootschap] aan [de Duitse vennootschap] , zo begrijpt het hof) tot de dag der terugbetaling (mvg sub d);

8. veroordeling in de proceskosten (inleidende dagvaarding sub b) onder IV; appeldagvaarding sub e); mvg sub f).

Omtrent de buitengerechtelijke kosten zal in de schadestaatprocedure kunnen worden beslist. De overige vorderingen zijn toewijsbaar.