Uitspraken

3.1.

In hoger beroep kan worden uitgegaan van de volgende vaststaande feiten.

a. a) [geïntimeerde] is van 16 augustus 2010 tot en met 15 maart 2012 in dienst geweest van Rinette Zorg B.V., aanvankelijk als zorgmanager en met ingang van 1 januari 2011 als operationeel directeur. Rinette Zorg B.V. is gericht op het verschaffen van thuiszorg.

b) [appellant] is enig bestuurder en enig aandeelhouder van Rinette Holding B.V., welke vennootschap op haar beurt enig bestuurder en enig aandeelhouder is van Rinette Zorg B.V.

c) De bedoeling van Rinette Zorg B.V. en [geïntimeerde] was dat [geïntimeerde] op termijn [appellant] als bestuurder zou vervangen. In het najaar van 2011 ontstonden problemen in de arbeidsrelatie en medio januari 2012 is [geïntimeerde] door Rinette Zorg B.V. op non-actief gesteld. Bij beschikking van de kantonrechter te Tilburg van 28 februari 2012 is de arbeidsovereenkomst ontbonden, onder toekenning aan [geïntimeerde] van een vergoeding van

€ 25.000,--. In de beschikking is onder meer overwogen:
“(…) Rinette heeft (…) naar het oordeel van de kantonrechter bewust aangekoerst op een vertrouwensbreuk. Echter, ook [geïntimeerde] gaat voor wat betreft de ontstane vertrouwensbreuk niet vrijuit. Het mag volstrekt duidelijk zijn dat het geven door [geïntimeerde] van weinig flatteuze bijnamen aan zijn directeur [appellant] en aan de directeur Zorg in e-mails aan zijn echtgenote, enkele misprijzende opmerkingen daarin over hen en het doorsturen van bedrijfsgegevens naar zijn echtgenote het vertrouwen in de samenwerking met hem (verder) hebben aangetast.(…)”

d) In de zomer van 2011 had [geïntimeerde] zijn LinkedIn account gekoppeld aan zijn e-mailadres op zijn werk te weten: [e-mailadres] . Op 20 februari 2012 merkte [geïntimeerde] dat hij zijn LinkedIn account niet meer kon benaderen vanaf zijn privé e-mailadres. LinkedIn deelde mee dat het wachtwoord was gewijzigd. [geïntimeerde] had dit wachtwoord niet zelf gewijzigd. Hij heeft vervolgens een nieuw LinkedIn account aangemaakt.

e) [appellant] was systeembeheerder c.q. netbeheerder van Rinette Zorg B.V.

f) Op 16 april 2012 merkte [geïntimeerde] dat zijn oorspronkelijke aan zijn werkmail gekoppelde LinkedIn account op twee punten was aangepast: onder de naam van [geïntimeerde] was het woord “Nonvaleur” geplaatst en onder het kopje “Ervaring” was toegevoegd de ontslagdatum van [geïntimeerde] bij Rinette Zorg B.V. en een reden voor het ontslag “but i was fired due to incompetence at Rinette Zorg”.

g) Op 18 april 2012 heeft [geïntimeerde] bij de politie te [woonplaats 2] aangifte gedaan van belediging, smaadschrift en computerbreuk. De aangifte is wegens capaciteitsgebrek door de politie niet verder in behandeling genomen.

h) [geïntimeerde] heeft tegen de beslissing van de politie op grond van artikel 12 Sv. beklag gedaan bij dit hof. Het klaagschrift is op 20 november 2012 in raadkamer van het hof in aanwezigheid van [geïntimeerde] en zijn advocaat behandeld. Bij tussenbeschikking van 18 december 2012 heeft het hof bepaald dat [appellant] werd opgeroepen om op het beklag te worden gehoord, hetgeen op 5 februari 2013 is gebeurd. Bij beschikking van 5 maart 2013 heeft het hof het beklag afgewezen omdat, kort samengevat, een succesvolle strafvervolging niet te verwachten was.

i. i) In een artikel over Rinette Zorg B.V. in het Eindhovens Dagblad van 8 februari 2013 is onder meer opgenomen:
“(…) Een zorgmanager was de manier waarop het bedrijf met hem en het personeel omging beu. Dat leidde tot een conflict, uitmondend in een aantal rechtszaken. De man haalde zijn recht door achterstallige betalingen op te eisen. Ook probeert hij via de rechtbank een directeur vervolgd te krijgen omdat die zijn zakelijke LinkedIn- account ‘aangepast’ zou hebben. “De directeur had toegang tot het hele mailsysteem, las én beantwoordde mails van zijn medewerkers. Aan mijn LinkedIn-account heeft hij toegevoegd dat ik een ‘non-valeur’, een nietsnut, ben.” ”Kortom,, zo verwoordt een van de betrokkenen de situatie bij Rinette Zorg, “geen baas waar je graag voor werkt.(…)”

j) De in voormeld krantenartikel geciteerde persoon is [geïntimeerde] . Noch de naam van [geïntimeerde] , noch de naam van [appellant] wordt in het artikel genoemd.

3.2.

[appellant] heeft [geïntimeerde] in rechte betrokken en gevorderd:

3.3.

[geïntimeerde] heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Onder meer heeft hij aangevoerd dat hij het onder 3.1.i. weergegeven citaat tegen de journalist van het Eindhovens Dagblad heeft geuit als vermoeden en dat hij niet verantwoordelijk is voor de woordkeuze van de journalist in het artikel.

3.4.

De rechtbank heeft bij het vonnis waarvan beroep vordering 1) toegewezen. De rechtbank overwoog daartoe dat op het tijdstip van de publicatie geenszins vast stond dat [appellant] zich had gedragen overeenkomstig de vermoedens van [geïntimeerde] , dat zulks ook niet later is komen vast te staan en dat [geïntimeerde] zich bewust had dienen te zijn van de mogelijke gevolgen van het publiceren van dergelijke vermoedens. Voorts overwoog de rechtbank dat het onrechtmatig handelen aan [geïntimeerde] kan worden toegerekend. Vordering 2) wees de rechtbank af omdat niet was komen vast te staan dat eventuele schade van [appellant] veroorzaakt was door de uitlatingen van [geïntimeerde] . De proceskosten heeft de rechtbank gecompenseerd in die zin dat iedere partij de eigen kosten diende te dragen.

3.5.

[appellant] heeft in hoger beroep zijn vordering 2) gewijzigd in die zin dat hij thans primair een bedrag van € 5.000,-- aan schadevergoeding wegens immateriële schade vordert en subsidiair een door het hof in goede justitie te bepalen bedrag.

3.6.

[appellant] voert in principaal hoger beroep drie grieven aan tegen de afwijzing van zijn vordering 2) en tegen de compensatie van de proceskosten. In incidenteel hoger beroep voert [geïntimeerde] twee grieven aan tegen de toewijzing van vordering 1).

3.7.

Het hof zal allereerst de grieven in incidenteel hoger beroep behandelen. In de toelichting betoogt [geïntimeerde] dat de door hem gedane uitlatingen niet onrechtmatig zijn jegens [appellant] . Voorts betoogt [geïntimeerde] dat [appellant] de gestelde immateriële schade niet voldoende heeft onderbouwd.

3.8.

Gelet op hetgeen in incidenteel hoger beroep is overwogen en beslist falen de grieven van [appellant] in principaal hoger beroep. Uit het voorgaande blijkt dat de vordering van [appellant] tot betaling van schadevergoeding terecht door de rechtbank is afgewezen. Ook het in hoger beroep bij wege van wijziging van de eis door [appellant] gevorderde zal worden afgewezen. [appellant] is ook in principaal appel de in het ongelijk gestelde partij. Hij zal in de proceskosten worden veroordeeld.

3.9.

Op verzoek van [geïntimeerde] zal dit arrest uitvoerbaar bij voorraad worden verklaard.