Uitspraken

Belanghebbende betoogt in essentie dat de aanslag met het onder 2.3 genoemde bedrag van € 1.380 aan grafrecht ter zake van de begraving van het lijk van de heer [G] moet worden verminderd, gezien het overgangsrecht van artikel 10 van de Verordening 2015. De Heffingsambtenaar betoogt, eveneens in essentie, dat die begraving een nieuw belastbaar feit vormt ingevolge die verordening en dat het bedoelde overgangsrecht daaraan geen afbreuk doet. Partijen zijn eenparig van mening dat in het onderhavige geval het in 2008 verworven recht tot het doen begraven en begraven houden van een lijk een 2-diepgraf betrof.

Het Hof stelt voorop dat artikel 10 van de Verordening 2015 stricto sensu geen betrekking heeft op belastbare feiten die zich onder de Verordening 2008 hebben voorgedaan. Aangezien verordeningen van de gemeente [F] betreffende lijkbezorgingsrechten betreffende de tussen 2008 en 2015 gelegen belastingjaren vergelijkbare overgangsbepalingen bevatten, zal het Hof hierna van dezelfde overgangsnorm uitgaan. Die houdt in dat belastbare feiten die zich in het jaar 2008 hebben voorgedaan onderworpen zijn en blijven aan de Verordening 2008. Anderzijds is de Verordening 2015 van toepassing op feiten zich in het jaar 2015 hebben voorgedaan.

Het Hof is van oordeel dat de Verordening 2015, mede gezien artikel 2.1 van de Tarieventabel 2015, aldus moet worden uitgelegd dat ingevolge die Verordening éénmalig wordt geheven per grafruimte ter zake waarvan een belastingplichtige het recht verwerft voor het doen begraven en begraven houden van één of meerdere lijken. Indien het verworven recht een 1-diepgraf betreft, wordt ter gelegenheid van de verwerving van dat recht een bedrag van € 1.380 geheven. Indien het verworven recht een 2-diepgraf betreft, wordt ter zake van die verwerving een bedrag van € 2.760 geheven. De latere begraving van een tweede lijk in een 2-diepgraf leidt niet (nogmaals) tot heffing van enig bedrag aan grafrecht, aangezien de heffing van grafrecht ingevolge de Verordening 2015 aanknoopt bij het verwerven van het recht tot het doen begraven en begraven houden van één of meerdere lijken in een graf, opgevat als grafruimte die hetzij bestemd is voor één lijk, hetzij bestemd is voor twee lijken. Deze uitlegging stemt niet alleen overeen met de tekst van de Verordening 2015 en de Tarieventabel 2015, maar ook met de in die Tarieventabel vervatte tariefstelling en het vorenbedoelde overgangsrecht. De Heffingsambtenaar heeft zich ter zitting van het Hof met deze uitlegging van de Verordening 2015 verenigd.

Gezien de zojuist gegeven uitleg van de Verordening 2015 en de daarbij behorende tarieventabel, alsmede het vaststaande feit dat in het onderhavige geval in 2008 is verworven het recht op een 2-diepgraf, leidt de begraving van de heer [G] in hetzelfde dubbelgraf niet tot de verschuldigdheid van het in artikel 2.1.1.1 van de Tarieventabel 2015 genoemde grafrecht voor een 1-diepgraf. Er is immers in het jaar 2015 niet (opnieuw) een recht op een graf verworven in verband met die begraving. Ook overigens is in de Verordening 2015 en de daarbij behorende tarieventabel niet voorzien in een bepaling die tot heffing van grafrecht ter zake van die tweede begraving kan leiden.

Aan het voorgaande wordt geen afbreuk gedaan door het bepaalde in artikel 2.1.2 van de Tarieventabel 2015, waaruit volgt dat een tweede begraving in een 2-diepgraf terwijl de eerste begraving heeft plaatsgevonden vóór 1 januari 2013, leidt tot de heffing van een aanvullend grafrecht ter zake van de eerste begraving. Zoals de Heffingsambtenaar heeft uiteengezet, leidt die bepaling ertoe dat het totaalbedrag aan grafrecht ter zake van de eerste begraving een periode betreft van 20 jaar, gerekend vanaf de tweede begraving in een dubbelgraf. Het desbetreffende, tevens in de aanslag begrepen, bedrag wordt overigens door belanghebbende ook niet bestreden.

Gezien het voorgaande is het gelijk aan belanghebbende. De aanslag dient te worden verminderd met een bedrag van € 1.380.

Gezien het vorenoverwogene is het hoger beroep gegrond. De uitspraken van de Rechtbank en de Heffingsambtenaar kunnen niet in stand blijven. Het Hof zal de aanslag de aanslag verminderen naar een bedrag van € 1.022.

Aangezien het hoger beroep gegrond is, dient de Heffingsambtenaar aan belanghebbende te vergoeden de van hem ter zake van het beroep bij de Rechtbank en het hoger beroep bij het Hof geheven griffierechten ten bedrage van € 45 respectievelijk € 124.

Aangezien het hoger beroep gegrond is, acht het Hof termen aanwezig de Heffingsambtenaar te veroordelen tot betaling van een tegemoetkoming in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep bij de Rechtbank en het hoger beroep bij het Hof redelijkerwijs heeft moeten maken. Het Hof stelt deze tegemoetkoming, mede gelet op het bepaalde in het Besluit proceskosten bestuursrecht, als volgt vast:

- beroep: 2 (punten) x 1 (gewicht van de zaak) x € 495 (waarde per punt) = € 990,

- hoger beroep: 2 (punten) x 1 (gewicht van de zaak) x € 495 (waarde per punt) = € 990.

Aangezien gesteld noch gebleken is dat belanghebbende overige voor vergoeding in aanmerking komende kosten heeft gemaakt, stelt het Hof de onderhavige tegemoetkoming vast op een totaalbedrag van € 1.980.