Uitspraken

[appellante] heeft in eerste aanleg verzocht (samengevat) voor recht te verklaren dat het gegeven ontslag op staande voet nietig is, althans nietig wordt verklaard, dan wel wordt vernietigd en dat PPDS wordt veroordeeld om aan [appellante] het overeengekomen salaris te betalen, te vermeerderen met wettelijke verhoging en wettelijke rente. PPDS heeft zich verweerd en een tegenverzoek ingediend. PPDS heeft verzocht (samengevat) [appellante] te veroordelen tot betaling van een vergoeding van € 2.183,94, te vermeerderen met wettelijke rente, en [appellante] te veroordelen in de proceskosten.

Bij de bestreden beschikking heeft de kantonrechter kort gezegd geoordeeld dat het ontslag op staande voet terecht is gegeven. De verzoeken van [appellante] zijn afgewezen en zij is veroordeeld in de proceskosten. De kantonrechter heeft PPDS niet-ontvankelijk verklaard in haar tegenverzoek, omdat het buiten de vervaltermijn was ingediend, en PPDS veroordeeld in de proceskosten.

[appellante] is tijdig in hoger beroep gekomen. Zij heeft onder aanvoering van twaalf grieven geconcludeerd tot vernietiging van de bestreden beschikking en tot het alsnog toewijzen van haar in eerste aanleg gedane verzoeken met veroordeling van PPDS in de proceskosten van beide instanties.

Op vragen van het hof wat [appellante] bedoelt met dit verzoek gelet op het bepaalde in artikel 7:683 lid 3 BW waardoor het hof slechts de mogelijkheid heeft om te veroordelen tot herstel van de arbeidsovereenkomst of een billijke vergoeding toe te kennen, heeft mr. Voragen geantwoord dat het de bedoeling is dat het hof PPDS veroordeelt om de arbeidsovereenkomst te herstellen.

Op vragen van het hof wat [appellante] bedoelt met het niet nader gespecificeerde verzoek om PPDS te veroordelen tot betaling van het salaris heeft mr. Voragen geantwoord dat het de bedoeling is dat het hof PPDS veroordeelt om het loon te betalen vanaf 13 juli 2016.

Het hof zal zich eerst buigen over de vraag wat de reden is geweest voor het ontslag op staande voet. Volgens vaste rechtspraak moet het de werknemer aanstonds duidelijk zijn wat de ontslaggrond is.

Zoals hiervoor is vermeld, is aan [appellante] tijdens het gesprek op 13 juli 2016 een brief overhandigd waarin wordt gedreigd met ontslag op staande voet, wanneer zij die middag het (aangepaste) werk niet zou hervatten. In die brief wordt ook medegedeeld dat het van slecht werknemerschap getuigt dat [appellante] het werk niet al eerder heeft hervat en dat zij bij speeltuin [speeltuin] rugbelastende werkzaamheden verricht. De ontslagbrief die PPDS nadien, toen bleek dat [appellante] die middag niet had hervat, aan [appellante] heeft gestuurd, luidt als volgt:

“Tijdens onze afspraak van 13 juli 2016 om 9:00 uur heb ik u, in het bijzijn van uw advocaat mr. R.G.P. Voragen, [casemanager] (casemanager) en [betrokkene] , schriftelijk en mondeling medegedeeld dat u om uiterlijk 14:45 uur verwacht werd om uw werkinstructies in ontvangst te nemen, waarbij u is medegedeeld dat u bij gebreke daarvan op staande voet zult worden ontslagen en dat daarin geen enkele marge bestaat. Tevens heb ik u de gevolgen van een ontslag op staande voet uitgelegd. De brief welke ik uw advocaat heb overhandigd is tevens per e-mail en per aangetekende post aan u verzonden.

Ik constateer dat u op bovengenoemd tijdstip niet bent komen opdagen. Bij dezen deel ik dan ook mede dat u op staande voet bent ontslagen. Dit heb ik u reeds medegedeeld per e-mail op 13 juli 2016 om 14:47 uur. Ik bevestig dit nogmaals middels deze brief.”

Voor zover PPDS heeft bedoeld aan te voeren dat ook het verrichten van rugbelastende werkzaamheden bij speeltuin ’ [speeltuin] een reden is om [appellante] op staande voet te ontslaan, gaat het hof daaraan voorbij. Immers, in deze brief wordt op geen enkele wijze duidelijk gemaakt dat ook het verrichten van die werkzaamheden een reden is om [appellante] op staande voet te ontslaan. Dat of waarom dit [appellante] wel duidelijk moest zijn, heeft PPDS niet gesteld, althans daarin is zij onvoldoende concreet geweest. Uit de ontslagbrief leidt het hof af dat aan het ontslag op staande voet geen andere reden ten grondslag ligt dan het niet hervatten in aangepaste werkzaamheden in de namiddag van 13 juli 2016, waarmee [appellante] opnieuw niet voldeed aan de op haar rustende re-integratieverplichtingen.

Blijkens de wetsgeschiedenis is een verdergaande sanctie in de regel niet nodig.

Volgens de Memorie van Toelichting bij de Wet uitbreiding loondoorbetalingsplicht bij ziekte (TK 1995-1996, 24 439, nr. 3, p. 60) is de sanctie op overtreding van de voorschriften van het derde lid van artikel 7:629 BW, dat de werknemer zijn recht op loondoorbetaling verliest. Deze sanctie is voldoende afschrikwekkend om te waarborgen dat de werknemer zijn eigen re-integratie serieus oppakt. Verdergaande sancties zijn niet nodig. In het bijzonder laat het wetsvoorstel niet toe dat de werkgever de werknemer die andere passende arbeid dan de bedongen arbeid weigert, op staande voet ontslaat.

Volgens de Memorie van Toelichting bij de Wet Poortwachter (EK 2001-2002, 27 678, nr. 37a, p. 31) ligt het, gegeven het instrumentarium dat de werkgever ter beschikking staat – en dan met name de mogelijkheid tot inhouding van het loon – en de materie die het hier betreft (wel/niet passende arbeid), niet erg voor de hand, dat een werkgever het dienstverband met een werknemer rechtsgeldig onverwijld kan opzeggen als deze bij herhaling weigert in te gaan op een opdracht elders in het bedrijf of bij een andere werkgever lager gekwalificeerd werk te verrichten. Door de mogelijkheid tot inhouding van het loon, is er voor de werkgever geen dringende reden om in een situatie als deze het dienstverband onverwijld op te zeggen. Hij lijdt in dat opzicht geen schade en kan zich – als hij het dienstverband wil beëindigen – wenden tot de RDA, die dan (op advies van het UWV) ook een oordeel kan uitspreken over de vraag of de aangeboden arbeid inderdaad passend is.

3.16.Uit het voorgaande volgt dat het hof van oordeel is dat PPDS terecht de loonbetaling heeft gestaakt. Zoals hiervoor al is overwogen luidde het deskundigenoordeel van het UWV dat [appellante] in staat moest worden geacht tot het verrichten van de door PPDS aangeboden passende werkzaamheden. Kennelijk was dat enige tijd (rond 1 juni 2016) niet mogelijk vanwege een longontsteking, maar nergens uit blijkt dat [appellante] ook op en na 13 juli 2016 nog niet in staat was de aangepaste werkzaamheden te verrichten. [appellante] heeft niet aangevoerd waarom het oordeel van het UWV niet juist was, althans zij is daarin onvoldoende concreet geweest. Er was geen reden waarom PPDS het door [appellante] gedane tegenvoorstel moest accepteren dat mr. Voragen na afloop van de op 13 juli 2016 gehouden bespreking aan PPDS heeft toegestuurd. Uit dat tegenvoorstel valt slechts af te leiden dat [appellante] zich onverminderd arbeidsongeschikt achtte en dat zij zich vrij achtte om afhankelijk van haar inschatting van de situatie al dan niet te werken. Hiermee is onvoldoende komen vast te staan dat zij feitelijk beschikbaar was voor de aangepaste arbeid. Anders gezegd, [appellante] stelde (ten onrechte) voorwaarden aan haar beschikbaarheid voor het verrichten van arbeid die door het UWV als passend was beoordeeld.