Uitspraken

3.1.

In dit hoger beroep kan worden uitgegaan van de volgende feiten.

a. Attent v.o.f., met als vennoten [geïntimeerde] en zijn echtgenote [echtgenote van geintimeerde] , heeft bij overeenkomst van 17 april 2012 aan [Adviesgroep] Brabant per 1 mei 2012 haar assurantieportefeuilles “schade” en “leven” verkocht voor de prijs van € 124.181,00 aan jaarlijkse provisie vermenigvuldigd met 2.23% als goodwillfactor. Deze overeenkomst zal verder worden aangeduid als de koopovereenkomst.

b. Tussen [Adviesgroep] Brabant en [geïntimeerde] is ook een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd gesloten, op basis waarvan [geïntimeerde] per 1 mei 2012 in dienst is getreden bij [Adviesgroep] Brabant. Deze arbeidsovereenkomst is na het verstrijken van de bepaalde tijd vervangen (achtereenvolgens) door nieuwe. De laatste door partijen overeenkomen arbeidsovereenkomst van 14 april 2014 zal verder worden aangeduid als de arbeidsovereenkomst.

c. Zowel in de koopovereenkomst als in de arbeidsovereenkomst zijn verschillende bedingen opgenomen ter zake geheimhouding, non-concurrentie, relaties, werving van personeel en nevenwerkzaamheden.

d. Artikel 3.3. van de koopovereenkomst bepaalt (steeds op straffe van verbeurte van een boete):

e. De arbeidsovereenkomst vermeldt in artikel 16.1:

“De werknemer zal gedurende een periode van 1 jaar na het beëindigen van de arbeidsovereenkomst zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de werkgever geen cliënten van werkgever of de met werkgever gelieerde ondernemingen(en), benaderen of bedienen dan wel doen bedienen, op een wijze gelijk of gelijksoortig aan de wijze van bedienen van de werkgever of de met de werkgever gelieerde onderneming(en). Onder cliënten worden tevens verstaan potentiële cliënten, waarmee de werkgever of de met de werkgever gelieerde onderneming(en) gedurende deze arbeidsovereenkomst zakelijk contact heeft gehad. (toevoeging hof: hierna aan te duiden als het relatiebeding in de arbeidsovereenkomst)”

f. Attent v.o.f. is uitgeschreven bij de Autoriteit Financiële Markten en is opgeheven.

g. Begin juli 2014 is [geïntimeerde] bij het [tankstation] tankstation in [vestigingsplaats] een USB-stick met vertrouwelijke informatie van [Adviesgroep] Brabant, onder meer met betrekking tot klanten, kwijtgeraakt. Deze USB-stick is door een derde aan [Adviesgroep] Brabant geretourneerd.

h. Op 31 oktober 2014 hebben [Adviesgroep] Brabant en [geïntimeerde] , die in de aanhef van deze overeenkomst zijn aangeduid als de werkgever respectievelijk de werknemer, een vaststellingsovereenkomst gesloten. Partijen zijn overeengekomen dat de arbeidsovereenkomst, die van rechtswege zou eindigen op 30 april 2015, wordt beëindigd met ingang van 1 december 2014.

i. De vaststellingsovereenkomst vermeldt in artikel 1.1.3:

“Partijen bevestigen dat het in de laatste overeenkomst (de arbeidsovereenkomst, toevoeging hof) overeengekomen relatiebeding van kracht blijft. Mocht zich een relatie van werkgever bij werknemer melden, zal deze werkgever onverwijld op de hoogte daarvan brengen en bepalen partijen in goed onderling overleg per geval hoe met de situatie wordt omgegaan.”

j. De vaststellingsovereenkomst bepaalt in artikel 5.1. over finale kwijting:

“Werknemer en werkgever verlenen elkaar over en weer finale kwijting voor alle aanspraken, anders dan vervat in deze regeling, uit hoofde van de arbeidsovereenkomst of de beëindiging daarvan en verklaren – ook overigens – niets meer van elkaar te vorderen te hebben uit welke hoofde dan ook, met uitzondering van hetgeen in deze regeling is opgenomen.”

k. Blijkens een uittreksel uit het handelsregister heeft [geïntimeerde] met ingang van 8 december 2014 een eenmanszaak met de handelsnaam Attent-Limburg ingeschreven. De activiteiten van deze onderneming zijn (onder meer) omschreven als het adviseren van financiële producten voor particulieren, eenmanszaken en MKB. Het adres van de onderneming is [adres] te [vestigingsplaats] , gelegen op een afstand van minder dan 50 kilometer van de vestigingsplaatsen van [Adviesgroep] Brabant.

l. Na 1 december 2014 heeft tussen partijen enkele keren overleg plaatsgevonden over het tegen een geldelijke vergoeding door [geïntimeerde] overnemen van klanten van [Adviesgroep] Brabant.

3.3.

De voorzieningenrechter heeft in het vonnis waarvan beroep de vorderingen van [Adviesgroep] Brabant afgewezen met veroordeling van [Adviesgroep] Brabant in de kosten van het geding.

3.4.

[Adviesgroep] Brabant heeft in de dagvaarding in hoger beroep 12 grieven aangevoerd. [Adviesgroep] Brabant heeft geconcludeerd tot vernietiging van het beroepen vonnis en tot het alsnog toewijzen van haar vorderingen. Bij pleidooi heeft [Adviesgroep] Brabant in verband met het verstrijken van de tijd de meer subsidiaire gedeelten van de vorderingen onder 1 en 2 ingetrokken.

3.5.

Met grief 1 heeft [Adviesgroep] Brabant aangevoerd dat de voorzieningenrechter de feiten onjuist althans onvolledig heeft weergegeven. Het hof heeft hiervoor (rov. 3.1.) een eigen overzicht gegeven van de vaststaande feiten. Andere voor de beslissing relevante feiten staan naar het voorlopig oordeel van het hof niet met voldoende mate van zekerheid vast. Voor zover de voorzieningenrechter feiten onvolledig zou hebben weergegeven, voert dat op zichzelf niet tot vernietiging van het vonnis waarvan beroep. Grief 1 behoeft geen verdere behandeling.

3.6.

Met de overige grieven legt [Adviesgroep] Brabant in volle omvang aan het hof de vraag voor of de door haar gevorderde voorlopige voorzieningen voor toewijzing in aanmerking komen, met dien verstande dat [Adviesgroep] Brabant geen grief richt tegen rov. 4.1 – 4.4. van het vonnis waarvan beroep, waarin de voorzieningenrechter overwegingen heeft gewijd aan het spoedeisend belang en het beoordelingskader, die het hof onderschrijft.

3.7.

3.8.

De vraag of [geïntimeerde] (nog) gebonden is aan het vestigingsbeding en het relatiebeding in de koopovereenkomst hangt af van de uitleg van de verschillende door partijen gesloten overeenkomsten, die ogenschijnlijk niet geheel op elkaar zijn afgestemd. Met name gaat het om de uitleg van het finale kwijtingsbeding van artikel 5.1 van de vaststellingsovereenkomst en in het bijzonder de vraag of die bepaling:

- alleen ziet op de rechten en verplichtingen ingevolge de arbeidsovereenkomst, zodat [geïntimeerde] na 1 december 2014 onverkort gebonden was aan de in de koopovereenkomst opgenomen concurrentiebeperkende bepalingen, zoals [Adviesgroep] Brabant betoogt, of

- ziet op het geheel van rechten en verplichtingen van partijen uit de arbeidsovereenkomst én de koopovereenkomst, zodat [geïntimeerde] op grond van de vaststellingsovereenkomst alleen nog, tot 1 december 2015, zou zijn gebonden aan het relatiebeding in de arbeidsovereenkomst, zoals [geïntimeerde] betoogt.

Dit geschilpunt betreft de uitleg van de tussen partijen gesloten overeenkomsten. Bij de uitleg van overeenkomsten komt het aan op hetgeen partijen over en weer hebben verklaard en uit elkaars verklaringen en gedragingen overeenkomstig de zin die zij daaraan in de gegeven omstandigheden redelijkerwijs mochten toekennen, hebben afgeleid en op hetgeen zij te dien aanzien redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten. Daarover hebben partijen in dit kort geding tegengestelde standpunten ingenomen. Zo heeft [geïntimeerde] verklaard dat in het kader van de totstandkoming van de vaststellingsovereenkomst is besproken dat hij kon gaan en staan waar hij wilde als hij maar niet gedurende de termijn van een jaar klanten bij [Adviesgroep] Brabant weghaalde, maar heeft [Adviesgroep] Brabant dit betwist. Aldus valt naar het oordeel van het hof zonder bewijslevering niet met voldoende mate van zekerheid vast te stellen of [geïntimeerde] thans nog gebonden is aan het vestigingsbeding en het relatiebeding in de koopovereenkomst. Voor bewijslevering is in dit kort geding geen plaats. Dit leidt tot de slotsom dat het vestigingsbeding en het relatiebeding in de koopovereenkomst in dit kort geding toewijzing van de vorderingen 1 en 2 niet kunnen dragen, reeds omdat te onzeker is dat de slotsom in een bodemprocedure zal zijn dat deze bedingen op dit moment nog tussen partijen gelden.

3.9.

[Adviesgroep] Brabant heeft de vorderingen 1 en 2 ook gebaseerd op onrechtmatig handelen van [geïntimeerde] , althans op handelen in strijd met de redelijkheid en de billijkheid. In de punten 3.91 tot en met 3.95 van de memorie van grieven heeft [Adviesgroep] Brabant als argumenten een groot aantal omstandigheden opgesomd die naar haar mening in dit opzicht van belang zijn. Het hof overweegt als volgt.

- In dit kort geding is niet aannemelijk is geworden dat [geïntimeerde] op dit moment de contractuele bedingen overtreedt, die zijn gericht op het beperken van concurrentie die [geïntimeerde] [Adviesgroep] Brabant zou kunnen aandoen. Dat volgt uit het bovenstaande.

- [geïntimeerde] heeft in 2012 in het kader van de koopovereenkomst de handelsnaam Attent niet aan [Adviesgroep] Brabant overgedragen.

- Bij het sluiten van de vaststellingsovereenkomst eind 2014 gingen partijen ervan uit dat [geïntimeerde] [Adviesgroep] Brabant weer concurrentie zou gaan aandoen. Dit is aannemelijk omdat de vaststellingsovereenkomst een regeling bevat voor het geval dat een bestaande relatie van [Adviesgroep] Brabant zich tot [geïntimeerde] zou wenden en na 1 december 2014 tussen partijen enkele keren overleg heeft plaatsgevonden over het tegen een geldelijke vergoeding door [geïntimeerde] overnemen van klanten van [Adviesgroep] Brabant.

- [Adviesgroep] Brabant wist, in elk geval kort na het sluiten van de vaststellingsovereenkomst, dat [geïntimeerde] de handelsnaam Attent weer gebruikte. Dat volgt uit de overgelegde mailwisseling over de overgang van enkele bestaande relaties van [Adviesgroep] Brabant naar [geïntimeerde] . Niet gesteld of gebleken is dat [Adviesgroep] Brabant daar toen bezwaar tegen heeft gemaakt.

- De stellingen van [Adviesgroep] Brabant ten aanzien van misbruik van vertrouwelijke bedrijfsinformatie van [Adviesgroep] Brabant en het actief en/of structureel benaderen van relaties van [Adviesgroep] Brabant zijn door [geïntimeerde] gemotiveerd betwist en tegenover die betwisting niet, althans niet in voldoende mate komen vast te staan. Ook ten aanzien van deze punten geldt dat het kort geding zich niet leent voor nadere bewijslevering.

3.10.

Het hof voegt, in het kader van de afweging van de belangen van partijen, met betrekking tot de vordering 1 aan het bovenstaande nog toe dat op grond van de door partijen overgelegde stukken aannemelijk is dat de contacten met cliënten zich in de ondernemingen van [Adviesgroep] Brabant en [geïntimeerde] tegenwoordig voor een belangrijk gedeelte via het internet, dus niet plaatsgebonden, afspeelt. Daarom is niet aannemelijk dat [Adviesgroep] Brabant op dit moment nadeel ondervindt van het feit dat de nieuwe onderneming van [geïntimeerde] binnen een straal van 50 kilometer van de vestigingen van [Adviesgroep] Brabant is gevestigd.

3.11.

Met betrekking tot de vordering 3 inhoudende dat [geïntimeerde] zich zal onthouden van het gebruik maken van klantgegevens en marketingplannen van [Adviesgroep] Brabant heeft [geïntimeerde] gemotiveerd betwist dat van dergelijk gebruik sprake is. Tegenover die betwisting heeft [Adviesgroep] Brabant onvoldoende onderbouwd dat daarvan sprake is. Ook ten aanzien van deze vordering geldt dat aan het door [Adviesgroep] Brabant in hoger beroep gedane bewijsaanbod wordt voorbijgegaan, omdat het kort geding zich niet leent voor nadere bewijslevering.

3.12.

Vordering 4 betreft primair een vordering tot betaling van de overeengekomen boete en subsidiair tot betaling van een voorschot op de schadevergoeding. Deze vorderingen strekken tot betaling van een geldsom. In kort geding zijn dergelijke vorderingen slechts toewijsbaar als het bestaan en de omvang van de vorderingen in voldoende mate aannemelijk zijn, terwijl uit hoofde van onverwijlde spoed een onmiddellijke voorziening vereist is en het risico van onmogelijkheid van terugbetaling, bij afweging van de belangen van partijen, aan toewijzing niet in de weg staat. [Adviesgroep] Brabant heeft onvoldoende aannemelijk gemaakt dat er door [geïntimeerde] een boete is verbeurd en evenmin dat [Adviesgroep] Brabant tot tenminste het bedrag van € 50.000,00 schade heeft geleden als gevolg van de wijze waarop [geïntimeerde] haar concurrentie heeft aangedaan. Ook zijn door [Adviesgroep] Brabant onvoldoende feiten en omstandigheden gesteld die de conclusie rechtvaardigen dat toewijzing van deze vordering uit hoofde van onverwijlde spoed vereist is. Deze vorderingen komen niet voor toewijzing in aanmerking.

3.13.

De vordering tot betaling van de buitengerechtelijke kosten (vordering 5) kan reeds vanwege de afwijzing van de overige vorderingen niet worden toegewezen.

3.14.

De slotsom van het bovenstaande is ook in dit hoger beroep dat geen van de vorderingen voor toewijzing in aanmerking komt. De grieven behoeven geen verdere afzonderlijke behandeling omdat hetgeen [Adviesgroep] Brabant overigens heeft aangevoerd niet aan die slotsom afdoet. Het vonnis waarvan beroep zal worden bekrachtigd.

3.15.

[Adviesgroep] Brabant zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van het hoger beroep (3 punten tariefgroep IV).