GERECHTSHOF ’s-HERTOGENBOSCH
Team belastingrecht
Enkelvoudige Belastingkamer
Uitspraak op het hoger beroep van
[belanghebbende] ,
wonende te [woonplaats] ,
hierna: belanghebbende,
tegen de uitspraak van de Rechtbank Oost-Brabant (hierna: de Rechtbank) van 4 augustus 2016, nummer SHE 15/2288, in het geding tussen
de heffingsambtenaar van de gemeente ‘s-Hertogenbosch,
hierna: de Heffingsambtenaar,
betreffende de hierna te noemen naheffingsaanslag in de parkeerbelasting.
1 Ontstaan en loop van het geding
1.1.
Aan belanghebbende is ter zake van parkeren op 2 juni 2015 te ’s-Hertogenbosch op de Citadellaan een naheffingsaanslag in de parkeerbelasting (hierna: de naheffingsaanslag) met aanslagnummer [aanslagnummer] opgelegd ten bedrage van € 60,50, bestaande uit € 1,50 aan parkeerbelasting en € 59 aan kosten ter zake van de naheffingsaanslag. Na tegen de naheffingsaanslag gemaakt bezwaar is de naheffingsaanslag bij uitspraak op bezwaar gehandhaafd.
1.2.
Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een griffierecht geheven van € 45. De Rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.
1.3.
Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 124. De Heffingsambtenaar heeft een verweerschrift ingediend.
1.4.
Op grond van artikel 8:58 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) heeft
belanghebbende vóór de zitting een nader stuk ingediend. Dit stuk is in afschrift verstrekt aan de wederpartij.
1.5.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 21 juni 2017 te ’s-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord de heer [A] , als gemachtigde van belanghebbende, alsmede, namens de Heffingsambtenaar, de heer [B] .
1.6.
De Heffingsambtenaar heeft ter zitting een “Verklaring instemming heffingsambtenaar” met dagtekening 19 juni 2017 en een afschrift van het Besluit aanwijzing heffings- en invorderingsambtenaren van de gemeente ’s-Hertogenbosch van 16 februari 2017 (Gemeenteblad 2017, nr. 25089) overgelegd. De wederpartij heeft hier bezwaar tegen gemaakt.
1.7.
Het Hof heeft aan het einde van de zitting het onderzoek gesloten.
1.8.
Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat in afschrift aan partijen is verzonden.
1.9.
Het Hof heeft in deze zaak op 5 juli 2017 mondeling uitspraak gedaan. Afschriften van het proces-verbaal van die uitspraak zijn op 6 juli 2017 aan partijen verzonden.
1.10.
Belanghebbende heeft tegen de mondelinge uitspraak beroep in cassatie ingesteld. De griffier van de Hoge Raad heeft bij schrijven van 18 augustus 2017 verzocht de mondelinge uitspraak te vervangen door een schriftelijke.
2 Feiten
Op grond van de stukken van het geding en het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het Hof komen vast te staan:
2.1.
Op 2 juni 2015 om 16:58 uur is ter zake van het parkeren, zonder het op de voorgeschreven wijze aanbrengen van een geldig betaalbewijs, op het eerste parkeervak aan de Citadellaan te ’s-Hertogenbosch van een personenauto van het merk en type [automerk] [type] met kenteken [kenteken] (hierna: de auto) de naheffingsaanslag aan belanghebbende opgelegd.
2.2.
De Citadellaan is op grond van het Aanwijzingsbesluit parkeerplaatsen, tijdstip en wijze van betaling parkeerbelastingen 2015 van de gemeente ’s-Hertogenbosch aangewezen als locatie waar parkeerbelasting wordt geheven naar een uurtarief van € 1,50. De Citadellaan valt onder het parkeergebied Zuid-Willemsvaart.
2.3.
Het ter zake van de naheffingsaanslag opgestelde Brondocument (hierna: het Brondocument) is niet ondertekend door de parkeercontroleur die het onderhavige belastbare feit heeft geconstateerd, doch door het hoofd van de afdeling Stadstoezicht. De Heffingsambtenaar heeft het Brondocument allereerst als gedingstuk overgelegd in de beroepsfase, als bijlage bij het verweerschrift.
2.4.
Ten tijde van het opleggen van de naheffingsaanslag lag achter de voorruit van de auto een parkeerkaart ter zake van het parkeergebied Muntel. Op deze parkeerkaart is de datum 2 mei 2015 en het kenteken [kenteken] vermeld.
2.5.
Belanghebbende heeft bij geschrift met dagtekening 5 juli 2015 bezwaar gemaakt tegen de naheffingsaanslag. Bij uitspraak op bezwaar met dagtekening 31 juli 2015 is de naheffingsaanslag gehandhaafd. De uitspraak op bezwaar is, namens het college van burgemeester en wethouders van de gemeente ’s-Hertogenbosch, ondertekend door het hoofd van de afdeling Stadstoezicht.
3 Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen
3.1.
Het geschil betreft het antwoord op de volgende vragen:
1. Is de naheffingsaanslag terecht aan belanghebbende opgelegd?
2. Is de uitspraak op bezwaar door het hiertoe bevoegde orgaan gedaan?
3. Heeft de Heffingsambtenaar regels inzake het horen in de bezwaarfase geschonden?
3.2.
Belanghebbende is van mening dat de vragen 1 en 2 ontkennend moeten worden beantwoord en vraag 3 bevestigend. De Heffingsambtenaar is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.
3.3.
Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden welke daartoe door hen zij aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Voor hetgeen ter zitting is toegevoegd, wordt verwezen naar het van deze zitting opgemaakte proces-verbaal.
3.4.
Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vernietiging van de naheffingsaanslag. De Heffingsambtenaar concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.
4 Gronden
Ten aanzien van het geschil
4.1.
De Rechtbank heeft de volgende overwegingen aan de ongegrondverklaring van het beroep ten grondslag gelegd:
“Feiten
1. Aan eiseres is een naheffingsaanslag parkeerbelasting opgelegd naar aanleiding van de constatering dat op 2 juni 2015 omstreeks 16.58 uur het voertuig van eiseres met kenteken [kenteken] op een parkeerplaats aan de Citadellaan te ’s-Hertogenbosch stond geparkeerd zonder duidelijk zichtbaar geldig betaalbewijs. Deze parkeerplaats is op grond van het Aanwijzingsbesluit parkeerplaatsen, tijdstip en wijze van betaling parkeerbelastingen 2015 van de gemeente ’s-Hertogenbosch, bijlage 1, aangewezen als locatie waar parkeerbelasting wordt geheven.
Geschil en beoordeling
2. Tussen partijen is niet in geschil dat op de genoemde locatie betaald parkeren geldt en dat voor het voertuig van eiseres op het moment van de controle geen parkeerbelasting was voldaan. In geschil is of de naheffingsaanslag parkeerbelasting terecht aan eiseres is opgelegd.
3. Alvorens de rechtbank toekomt aan een inhoudelijke beoordeling van het hiervoor vermelde geschil, zal zij zich eerst uitlaten over de vraag of de uitspraak op het bezwaar bevoegdelijk is genomen. Eiseres stelt zich hierover op het standpunt dat het college van burgemeester en wethouders van 's-Hertogenbosch de bestreden uitspraak krachtens mandaat heeft ondertekend, terwijl in het Aanwijzingsbesluit Heffing en Invordering parkeerbelastingen 2005 (het Aanwijzingsbesluit) de bevoegdheid voor het doen van uitspraak op bezwaarschriften tegen aanslagen van de parkeerbelasting die toekomt aan de heffingsambtenaar is gemandateerd aan het afdelingshoofd. Nu uit de bestreden uitspraak niet blijkt dat deze krachtens mandaat namens de heffingsambtenaar is genomen, is de bestreden uitspraak volgens eiseres onbevoegd genomen.
4. De rechtbank is, anders dan eiseres, van oordeel dat de bestreden uitspraak bevoegdelijk is genomen. Immers, de ondertekening van de bestreden uitspraak is gedaan door het hoofd van de afdeling Stadstoezicht, [C] . Het hoofd van de afdeling Stadstoezicht is in het Aanwijzingsbesluit, dat zich in het dossier bevindt, aangewezen als gemeenteambtenaar belast met de heffing van parkeerbelasting. Hij is in deze functie ook (krachtens mandaat) bevoegd tot het doen van uitspraken op bezwaarschriften tegen aanslagen van de parkeerbelasting.
5. Eiseres voert aan dat verweerder zijn stelling dat de parkeerambtenaar heeft geconstateerd dat er bij haar auto gedurende een tiental minuten geen activiteiten zijn waargenomen die kunnen duiden op laden en/of lossen dan wel het in en uit laten stappen van personen, niet heeft onderbouwd. De bestreden uitspraak ontbeert daarom een deugdelijke motivering.
6. Op grond van artikel 2, aanhef en onder a, van de Verordening op de heffing en de invordering parkeerbelastingen ’s-Hertogenbosch 2015 wordt voor de toepassing van deze verordening verstaan onder parkeren: het gedurende een aaneengesloten periode doen of laten staan van een voertuig, anders dan gedurende de tijd die nodig is voor en gebruikt wordt tot het onmiddellijk in- of uitstappen van personen dan wel het onmiddellijk laden of lossen van goederen, op binnen de gemeente gelegen voor het openbaar verkeer openstaande terreinen of weggedeelten, waarop dit doen of laten staan niet ingevolge een wettelijk voorschrift is verboden.
7. Onder het onmiddellijk laden en lossen dient te worden verstaan het onmiddellijk nadat het voertuig tot stilstand is gebracht bij voortduring inladen of uitladen van goederen van enige omvang of enig gewicht, gedurende de tijd die daarvoor nodig is (vergelijk het arrest van de Hoge Raad van 12 mei 1999, ECLI:NL:HR:AA:2760 en het arrest van de Hoge Raad van 7 maart 2014 ECLI:NL:HR:2014:445).
8. Verweerder heeft in de bestreden uitspraak en het verweerschrift toegelicht dat nadat de parkeercontroleur had geconstateerd dat er geen zichtbaar geldig parkeerkaartje in het voertuig van eiseres aanwezig was, hij gedurende tien minuten geen activiteiten heeft waargenomen die kunnen duiden op laden en/of lossen dan wel het in en uit laten stappen van personen. Na dit tijdsverloop van tien minuten heeft de parkeercontroleur om 16.58 uur de naheffingsaanslag opgelegd. Deze werkwijze is neergelegd in de Richtlijnen parkeren van 8 april 2003. De rechtbank heeft op grond van hetgeen eiseres heeft aangevoerd geen aanleiding aan deze toelichting van verweerder te twijfelen. De nadere stelling in het aanvullend beroepsschrift dat de parkeerbelasting wel was voldaan, heeft eiseres niet onderbouwd. Deze grond slaagt derhalve evenmin.
9. Gelet op het voorgaande is de rechtbank is van oordeel dat verweerder de naheffingsaanslag parkeerbelasting van 2 juni 2015 bij de uitspraak op bezwaar terecht heeft gehandhaafd.
10. De grond dat verweerder artikel 7:9 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) heeft geschonden, slaagt naar het oordeel van de rechtbank niet. De rechtbank overweegt dat in artikel 7:9 van de Awb is bepaald dat wanneer na het horen aan het bestuursorgaan feiten of omstandigheden bekend worden die voor de op het bezwaar te nemen beslissing van aanmerkelijk belang kunnen zijn, dit aan belanghebbenden wordt meegedeeld en dat zij in de gelegenheid worden gesteld daarover te worden gehoord. Van dergelijke feiten en omstandigheden is naar het oordeel van de rechtbank geen sprake. Anders dan eiseres meent, is na de hoorzitting van 31 juli 2015 geen nadere informatie bij de parkeercontroleur ingewonnen. Eiseres leidt dit ten onrechte af uit de bestreden uitspraak waarin is vermeld dat bij de auto van eiseres gedurende een tiental minuten geen activiteiten zijn waargenomen die kunnen duiden op laden en/of lossen dan wel het in en uit laten stappen van personen. De constatering dat er bij de auto van eiseres gedurende tien minuten geen activiteiten zijn waargenomen is namelijk het gevolg van verweerders werkwijze zoals deze is neergelegd in de Richtlijnen parkeren. Volgens die werkwijze houdt de parkeercontroleur een tijd van tien minuten aan alvorens wordt vastgesteld dat daadwerkelijk wordt geparkeerd. In het geval een voertuig minder dan tien minuten geparkeerd staat, wordt geen naheffingsaanslag opgelegd. Uit het feit dat wel een naheffingsaanslag is opgelegd, kan derhalve reeds worden geconcludeerd dat er gedurende tien minuten geen activiteiten zijn waargenomen.”
4.2.
Belanghebbende stelt in hoger beroep dat de Rechtbank ten onrechte in haar uitspraak heeft vermeld dat tussen partijen niet in geschil was dat geen parkeerbelasting was voldaan. Met dagtekening 10 maart 2016 heeft belanghebbende aan de Rechtbank een aanvulling van de beroepsgronden gezonden. Daarin is onder meer het volgende opgenomen:
“Uit de overgelegde stukken volgt dat (…) [belanghebbende] aan haar verplichting tot het voldoen van parkeerbelasting heeft voldaan. Betaalde parkeerbelasting kan niet worden nageheven zodat reeds hierom ten onrechte aan haar een naheffingsaanslag is opgelegd.”
Gelet hierop, heeft de Rechtbank ten onrechte overwogen dat tussen partijen niet in geschil was dat geen parkeerbelasting was voldaan. Dat belanghebbende in het bedoelde stuk heeft aangekondigd het daarin betrokken standpunt ter zitting toe te lichten, hetgeen niet is geschied, kon de Rechtbank, anders dan de Heffingsambtenaar in hoger beroep betoogt, niet tot de door belanghebbende gewraakte beperking van het geschil brengen.
4.3.
Tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank kan het voorgaande echter niet leiden. Belanghebbende heeft weliswaar betoogd dat de verschuldigde parkeerbelasting was voldaan, gelet op een parkeerkaart “Muntel”, maar belanghebbendes voertuig stond niet geparkeerd in het parkeergebied “Muntel”, maar in het parkeergebied “Zuid-Willemsvaart”. Ter zake van het aldaar parkeren behoort geen enkel bewijs van voldoening van de verschuldigde parkeerbelasting tot de gedingstukken. Belanghebbendes stelling dat de verschuldigde parkeerbelasting door haar zou zijn voldaan, moet derhalve worden verworpen.
4.4.
Belanghebbende heeft voorts ter zitting van het Hof betwist dat haar auto geparkeerd stond op een parkeerplaats ter zake waarvan parkeerbelasting was verschuldigd en heeft daartoe verwezen naar een uitlating die namens de Heffingsambtenaar is gedaan ter zitting van de Rechtbank. Het Hof verwerpt deze stelling van belanghebbende. Op grond van hetgeen de Heffingsambtenaar heeft gesteld, met inachtneming van de tot de gedingstukken behorende kopieën van gebiedskaarten en de inhoud van het zogeheten Brondocument, acht het Hof aannemelijk dat de auto geparkeerd stond op het eerste parkeervak aan de Citadellaan, welk vak is aangewezen als een “betaald-parkeren-plaats”.
4.5.
Belanghebbende bestrijdt voorts de verwerping door de Rechtbank, in overweging 4 van haar uitspraak, van belanghebbendes stelling dat de uitspraak op bezwaar onbevoegdelijk is gedaan. Ook deze grief is terecht voorgesteld. Anders dan de Rechtbank heeft geoordeeld, blijkt uit de uitspraak op bezwaar dat deze is gedaan “[n]amens burgemeester en wethouders van ‘s-Hertogenbosch, daartoe gemandateerd.” Dat de uitspraak op bezwaar is ondertekend door of namens het hoofd van de afdeling Stadstoezicht, laat onverlet dat die uitspraak kennelijk is gedaan namens het college van burgemeester en wethouders van de gemeente ’s‑Hertogenbosch, welk orgaan daartoe, naar tussen partijen terecht niet in geschil is, niet bevoegd is. De Rechtbank is daar overigens kennelijk eveneens vanuit gegaan, aangezien in de aanhef van haar uitspraak, ten onrechte, het genoemde college van burgemeester en wethouders als wederpartij is aangemerkt.
4.6.
De onderhavige grief kan echter evenmin tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank leiden. Aangezien de uitspraak op bezwaar is ondertekend namens het (krachtens mandaat) bevoegde bestuursorgaan, zijnde het hoofd van de afdeling Stadstoezicht, en hij de desbetreffende uitspraak, naar blijkt uit de gedingstukken overigens, heeft bekrachtigd, dient de onderhavige onjuistheid met toepassing van artikel 6:22 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) te worden gepasseerd (vgl. Kamerstukken I, vergaderjaar 2012-2013, 32 450, nr. G, blz. 3-4). Aannemelijk is immers dat belanghebbende als gevolg van die onjuistheid niet is benadeeld. In de voornoemde onjuiste vermelding van de wederpartij van belanghebbende in de aanhef van de uitspraak van de Rechtbank ziet het Hof evenmin grond voor vernietiging van die uitspraak, aangezien het gaat om een kennelijke en kenbare vergissing. Het Hof overweegt in dit verband nog dat het geen acht heeft geslagen op de ter zitting door de Heffingsambtenaar overgelegde bekrachtigingsverklaring van de Heffingsambtenaar, aangezien die zonder goede reden te laat in het geding is gebracht en belanghebbende zich ertegen heeft verzet dat die verklaring tot de gedingstukken wordt gerekend. Het Hof acht echter ook afgezien van die verklaring aannemelijk dat de Heffingsambtenaar de inhoud van de uitspraak op bezwaar heeft bekrachtigd.
4.7.
Belanghebbende beklaagt zich er voorts over dat de op de zaak betrekking hebbende stukken haar niet voorafgaand aan het horen in de bezwaarfase ter beschikking zijn gesteld. Het Hof acht aannemelijk dat het tot de gedingstukken behorende “Brondocument” een op de zaak betrekking hebbend stuk is. Dat de Heffingsambtenaar ervoor heeft gekozen dat document niet, voorafgaand aan het doen van uitspraak op bezwaar, te doen uitdraaien, doet daaraan geen afbreuk. Hetzelfde geldt voor de bij het Brondocument behorende foto’s. In zoverre heeft de Heffingsambtenaar het bepaalde in artikel 7:4 van de Awb geschonden. Aangezien echter aannemelijk is dat belanghebbende door die schending niet is benadeeld, zal het Hof die schending met toepassing van artikel 6:22 van de Awb passeren (vgl. ABRvS 6 oktober 2004, nr. 200307901/1, ECLI:NL:RVS:2004:AR3371, ov. 2.2).
4.8.
Aan belanghebbendes grief betreffende de niet-ondertekening van het voornoemde Brondocument door de parkeercontroleur kan ten slotte worden voorbijgegaan. Aan dat document wordt door het Hof, ongeacht de ondertekening daarvan, geen bijzondere bewijskracht toegekend. Het Hof acht aannemelijk dat het belastbare feit waarop de naheffingsaanslag is gebaseerd, zich daadwerkelijk heeft voorgedaan. De niet-ondertekening van het Brondocument door de parkeercontroleur kan daaraan geen afbreuk doen. Het Hof acht overigens aannemelijk dat de parkeercontroleur in het onderhavige geval overeenkomstig de gemeentelijke richtlijnen ter zake van de heffing van parkeerbelasting heeft gehandeld.
4.9.
De slotsom is dat het hoger beroep ongegrond is en dat de uitspraak van de Rechtbank dient te worden bevestigd.
Ten aanzien van het griffierecht
4.10.
Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de Heffingsambtenaar aan belanghebbende het door hem betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk vergoedt.
Ten aanzien van de proceskosten
4.11.
Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Awb.
5 Beslissing
Het Hof bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.
Aldus gedaan op 14 september 2017 door P.C. van der Vegt, in tegenwoordigheid van J.M.A. Beckers, griffier. Afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.
Het aanwenden van een rechtsmiddel:
Deze schriftelijke uitspraak is slechts een vervanging van de zogenoemde mondelinge uitspraak, waartegen al beroep in cassatie is ingesteld. Voor de Hoge Raad geldt deze schriftelijke uitspraak als de uitspraak waartegen dat beroep is ingesteld. Tegen deze schriftelijke uitspraak kan niet opnieuw beroep in cassatie worden ingesteld.
De partij die tegen de mondelinge uitspraak beroep in cassatie heeft ingesteld, kan binnen zes weken na de verzending van deze schriftelijke uitspraak de gronden van het eerder ingestelde beroep aanvoeren of aanvullen. De brief met de gronden van het beroep moet binnen de termijn van zes weken door de Hoge Raad zijn ontvangen. Eventuele vertraging bij de verzending is voor risico van de partij die de gronden aanvoert of aanvult. De brief moet worden gezonden aan de Hoge Raad der Nederlanden (Belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH ’s-Gravenhage.
.jpg?width=50&height=55)
.jpg?width=50&height=55)
