Uitspraken

De voorzieningenrechter heeft met juistheid en onbestreden door partijen overwogen dat artikel 7:457 BW inzage verbiedt in medische dossiers aan anderen dan de patiënt (onder wie de nabestaanden van de patiënt), tenzij de patiënt zijn/haar toestemming heeft gegeven [dit is hier niet het geval, hof], en verder dat dat artikel niet alleen beoogt de belangen van de patiënt te beschermen maar ook het algemeen (maatschappelijk) belang van de toegankelijkheid van de zorg: een ieder moet zich vrijelijk tot hulpverleners kunnen wenden zonder ervoor beducht te hoeven zijn dat hun in vertrouwen verstrekte gegevens met derden worden gedeeld.

Algemeen wordt aangenomen, dat het beroepsgeheim ook na het overlijden van de patiënt blijft gelden. Er kan - voor zover hier van belang - slechts dan inbreuk op het belang van geheimhouding worden gemaakt als er voldoende concrete aanwijzingen bestaan dat een ander zwaarwegend belang geschaad zou kunnen worden (HR 20 april 2001, ECLI:NL:HR:2001:AB1201). Als uitzondering op het beroepsgeheim geldt het geval dat op grond van concrete aanwijzingen de toestemming van de patiënt moet worden verondersteld (vgl. KNMG-richtlijn “Omgaan met medische gegevens”, prod. 11 inl dagv).

[geïntimeerde] heeft gesteld dat hij zijn hoger beroep tegen de beslissing(en) van het RTC waarin zijn klacht(en) tegen de behandelend psychiater [en mogelijk ook de behandelend gz-psycholoog, hof] is (zijn) afgewezen, wil kunnen onderbouwen en dat hij daarom een afschrift van het medisch dossier nodig heeft. De klacht(en) zijn gebaseerd op het vermoeden van [geïntimeerde] dat er fouten zijn gemaakt in de behandeling van [kind] en dat een juiste medische behandeling het overlijden van [kind] had kunnen voorkomen. [geïntimeerde] beroept zich daarbij onder meer op de beslissing van de Klachtencommissie van GGz van 7 juli 2014, waarin - voor zover hier van belang - de klacht dat het psychotisch toestandsbeeld van [kind] onvoldoende aandacht heeft gehad en dat zij op een onjuiste, onzorgvuldige wijze behandeld is, gegrond is verklaard. Mogelijk hadden de signalen van de familie en van [kind] moeten leiden tot heroverweging van het beleid over opname en medicatie, aldus de Klachtencommissie.

Het hof is voorshands van oordeel dat als regel nabestaanden van een overleden patiënt er een rechtens te respecteren belang bij hebben om een klacht te kunnen indienen tegen een behandelaar van de overleden patiënt, wegens een vermeend door die behandelaar gemaakte medische fout. In dit geval speelt daarbij geen materieel belang van [geïntimeerde] nu de vergoeding van de overlijdensschade minnelijk tussen partijen is geregeld.
Het immateriële, emotionele, belang van [geïntimeerde] bij het kunnen indienen van zodanige klacht, welke mogelijkheid een rol kan spelen bij de rouwverwerking vormt - hoe zwaarwegend ook vanuit menselijk perspectief - daarmee echter, behoudens bijkomende omstandigheden, nog geen dusdanig zwaarwegend belang voor inzage in het medisch dossier, dat daarvoor het - algemeen maatschappelijke - belang van geheimhouding zou moeten wijken.
Omtrent bijkomende omstandigheden of andere belangen welke tot een andere afweging aanleiding zouden moeten geven is door [geïntimeerde] onvoldoende gesteld, noch is daarvan voldoende gebleken.

Bij de vraag of en in hoeverre de veronderstelde toestemming van de overleden patiënt ertoe zou moeten leiden dat het medische dossier wel aan familieleden kan worden afgegeven, stelt het hof voorop dat die toestemming niet kan worden voorondersteld op grond van het enkele bestaan van een nauwe familierelatie. Die te veronderstellen toestemming dient minst genomen aannemelijk te worden gemaakt door, in dit geval, [geïntimeerde] . Zulks geldt in dit geval te meer, nu GGz heeft gesteld dat er momenten zijn geweest dat [kind] heeft aangegeven geen toestemming te willen verlenen om informatie aan de familie, ook [geïntimeerde] , te verstrekken. GGz heeft dit onderbouwd met een schriftelijke aantekening d.d. 5 september 2012 van de maatschappelijk werker van [kind] betreffende een gesprek met [kind] zonder de ouders: “Ouders weten van veel niet af, horen ze ook niet van ons.” (prod. 4 mvg) en met een schriftelijke verklaring van de gz-psycholoog, waaruit volgt dat [kind] een aantal zaken in vertrouwen wilde bespreken en dat [geïntimeerde] nooit bij de behandelgesprekken van [kind] met de gz-psycholoog aanwezig is geweest (prod. 3 mvg). Daaraan kan niet afdoen dat [geïntimeerde] , zoals hij stelt, intensief bij het ziekteproces van zijn dochter [kind] betrokken is geweest en een nauwe band met haar had. Indien en voor zover [geïntimeerde] zich op het standpunt stelt dat er onvoldoende aanwijzingen bestaan dat [kind] niet wenste dat de gegevens aan haar vader ter hand zouden worden gesteld, miskent hij dat hij degene is die aannemelijk dient te maken dat [kind] dat wel zou hebben gewild.

Op het wetsvoorstel met betrekking tot het nieuwe artikel 7:458a BW kan het hof niet vooruitlopen. Het is overigens niet te verwachten dat toepassing daarvan tot een andere uitkomst zou hebben geleid.

Het voorgaande betekent dat de grieven slagen en dat niet waarschijnlijk is dat de vordering van [geïntimeerde] in een bodemgeschil zal worden toegewezen.

Het karakter van dit kort geding maakt dat voor bewijslevering geen plaats is.