Uitspraken

De (stief)vader heeft [minderjarige 1] en [minderjarige 2] erkend.

Uit de relatie van de moeder en de (stief)vader zijn geboren:

De (stief)vader heeft [minderjarige 3] en [minderjarige 4] erkend.

De kinderen staan sinds 12 november 2014 onder toezicht van de GI. De ondertoezichtstelling is laatstelijk verlengd tot 12 november 2018.

De kinderen zijn op grond van een daartoe strekkende machtiging sinds 25 november 2014 uit huis geplaatst. [minderjarige 1] en [minderjarige 2] in een accommodatie jeugdhulpaanbieder en [minderjarige 3] en [minderjarige 4] in een voorziening voor pleegzorg. Deze machtigingen zijn eveneens verlengd tot 12 november 2018.

De ouders voeren in het beroepschrift, zoals aangevuld ter zitting, - kort samengevat - het volgende aan. In de eerste grief stellen de ouders de niet-ontvankelijkheid van het verzoek in eerste aanleg aan de orde. Volgens de ouders is niet inzichtelijk of de juiste procedurele route bewandeld is en of de daarmee samenhangende termijnen in acht zijn genomen.

De ouders zijn voorts van mening dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat zij niet in staat zijn de verantwoordelijkheid voor de verzorging en opvoeding van de kinderen te dragen. De rechtbank gaat daarbij ten onrechte niet uit van de goede ontwikkelingen en emotionele en opvoedkundige vaardigheden van de ouders, zoals door de raad aangemerkt als reden om het perspectief van de kinderen bij de ouders binnen twee jaar te herzien.

Ten onrechte heeft de rechtbank overwogen dat aan de wens van de beide ouders om zelf zorg te dragen voor de kinderen wordt voorbijgegaan, nu het belang van de kinderen bij continuïteit van de opvoedsituatie en duidelijkheid over het opvoedperspectief zwaarder wegen. Hoe instandhouding van het gezag van de ouders een schadelijk effect zou hebben op de kinderen wordt volstrekt ongemotiveerd en onduidelijk overwogen. De ouders verwijzen hierbij naar een notitie “beslissingen over kinderen in problematische opvoedingssituaties”, waaruit blijkt dat er geen argument is aan te voeren dat het opbouwen van een veilige gehechtheid slechts mogelijk is in de eerste kinderjaren.

De ouders zijn van mening dat de rechtbank ten onrechte van het raadsadvies is afgeweken. De rechtbank had het advies van de raad moeten volgen of in ieder geval een nader onderzoek dienen in te stellen naar de wensen en de belangen van de kinderen en de mogelijkheden van de ouders.

Ter zitting heeft de advocaat van de ouders verklaard onaangenaam verrast te zijn met het verweerschrift, waar pas ter zitting kennis van kon worden genomen. Dit had tijdig per post verzonden moeten worden zodat de ouders zich, ook mentaal, hierop hadden kunnen voorbereiden. Er wordt door de GI steeds opnieuw onrust gezaaid en de ouders voelen zich niet serieus genomen. Graag zou de advocaat de contactpersoon van Altacura meegenomen hebben als informant voor de zitting, maar omdat het erop leek dat de GI geen verweer voerde, is dit helaas nagelaten. De rol van voornoemde contactpersoon, mevrouw [contactpersoon van Altacura] , wordt door de GI thans ten onrechte geminimaliseerd. Mevrouw [contactpersoon van Altacura] vervult al geruime tijd een spilfunctie rondom onder meer de omgang tussen de ouders en de kinderen. Bij ieder gesprek van de ouders op kantoor van de advocaat was mevrouw [contactpersoon van Altacura] ook aanwezig en toonde blijk van een betrokken en kritische houding, ook jegens de ouders. De GI insinueert thans dat Pleegzorg de rol van Altacura zou hebben overgenomen, maar dit is onjuiste informatie. De ouders zijn van mening dat de GI ook de hechting tussen de kinderen en de biologische ouders had moeten stimuleren, hetgeen niet is gebeurd.

De ouders zouden graag nader onderzoek willen op grond van artikel 810 a Rechtsvordering (Rv) om de vraag te beantwoorden waar de kinderen het best op hun plek zijn.

De moeder geeft aan dat zij haar kinderen mist en dat zij er wil zijn voor hen. In de vakantie heeft de moeder de kinderen slechts drie keer kunnen zien en dat maakt haar verdrietig.

De (stief)vader geeft aan dat de situatie van de ouders verbeterd is en dat zij een kans willen krijgen van de GI om zelf voor de kinderen te zorgen.

De GI voert (in het verweerschrift, zoals aangevuld) ter zitting, - kort samengevat - het volgende aan. Volgens de GI is het verzoek van de raad in eerste aanleg terecht ontvankelijk bevonden door de rechtbank. Hiertoe heeft de GI correspondentie overgelegd.

Volgens de GI, hierbij verwijzende naar een brief vanuit Pleegzorg, dienen opmerkingen vanuit de hulpverlening omtrent de (on)mogelijkheden van de ouders in de juiste context geplaatst te worden. Er is immers een verschil in opvoeden en invulling geven aan omgangsmomenten. De positieve ontwikkelingen inzake de hulpverleningsprocessen van de ouders zegt iets over de persoonlijke ontwikkeling van de ouders waarin op dit moment voortgang gezien wordt. Dit zegt echter niets over de opvoedingsvaardigheden van de ouders. Ten aanzien van de hechting van de kinderen acht de GI het van belang dat het uitgangspunt is dat er geen kritische periode aangetoond kan worden in de ontwikkeling van hechtingsrelaties, doch dat wel bekend is, zoals ook in de door ouders aangehaalde notitie staat beschreven, dat positieve en correctieve gehechtheidsrelaties helpend blijven, maar dat het in de loop der jaren moeilijker wordt en langer zal duren om veilige gehechtheidsrelaties te realiseren, wanneer kinderen negatieve ervaringen hebben opgedaan.

Volgens de GI bevat het besluit van de raad tegenstrijdigheden die voor de GI niet te verenigen zijn met de belangen van de kinderen. Bij het beoordelen van de vraag naar de aanvaardbare termijn dient uit te worden gegaan van het perspectief van de kinderen vanaf het moment van uithuisplaatsing. De aanhoudende procedures en boodschappen vanuit de ouders gericht op thuisplaatsing geven veel onrust en daarmee een onacceptabele belasting voor de kinderen. De GI sluit zich aan bij de overwegingen van de rechtbank dat de ontwikkelingsbelangen van de kinderen prevaleren boven de wens van de ouders om de opvoeding van de kinderen op zich te nemen.

Door het zich herhalende patroon in de relatie tussen de ouders, met de daarmee gepaard gaande onveiligheid voor de kinderen, stelt de GI, anders dan Altacura, niet de ontwikkelingen bij de ouders, maar de continuïteit in de opvoedingssituatie van de kinderen centraal. Hierdoor hecht de GI een andere waarde aan de ontwikkelingen bij de ouders die natuurlijk wel van belang blijven voor een positieve relatie met de kinderen. Het aanhoudend centraal stellen van de ontwikkelingen bij de ouders, betekent uitstel van de uitspraak over het perspectief van de kinderen, hetgeen de GI schadelijk acht voor de kinderen.

De kinderen maken een goede ontwikkeling door in een veilige en stabiele omgeving die de pleeggezinnen hen bieden. Vanuit deze omgeving is het voor de kinderen mogelijk om een goede relatie op te bouwen met de ouders, mits hun perspectief duidelijk is. Daarvoor is het noodzakelijk dat de ouders deze plaatsing accepteren, waarna het mogelijk is om een goede invulling te geven aan hun rol als ouders.

Ter zitting heeft de GI verklaard dat de ouders de uithuisplaatsing van de kinderen moeilijk kunnen accepteren, waardoor de kinderen blijven worstelen met hun loyaliteit.

De GI heeft verklaard dat de rol van de ouders meer ligt in het invoegen in het leven van de kinderen, zoals meegaan naar de sporten van de kinderen. De nadruk zou volgens de GI niet zozeer moeten liggen op contactmomenten bij de ouders thuis. Voor alle kinderen ligt het perspectief niet meer thuis volgens de GI.