Uitspraken

De ouders zijn met elkaar gehuwd geweest van 2000 tot 2016. Tijdens dit huwelijk zijn geboren op [geboortedatum] 2006 te [geboorteplaats] (Syrië):

- [de minderjarige 1] (hierna: [de minderjarige 1]) en [de minderjarige 2] (hierna: [de minderjarige 2]).

In 2013 is het gezin in Nederland komen wonen. Nadat de ouders uit elkaar zijn gegaan, zijn de kinderen bij de moeder gebleven.

De moeder kan zich met de beslissing tot uithuisplaatsing niet verenigen en zij is van dat gedeelte van de bestreden beschikking in hoger beroep gekomen. In haar beroepschrift voert zij, kort samengevat, het volgende aan.

Het beeld dat de rechtbank ter zitting van de moeder heeft gekregen is onvolledig en onjuist. Zij was absoluut niet in haar gewone doen en heeft daarom dingen gedaan en gezegd waar zij spijt van heeft. De moeder is bereid tot overleg en contact met de gezinsvoogd en zal de adviezen van de gezinsvoogd opvolgen. Het emotionele verbreken van het contact met de kinderen is geenszins haar bedoeling. De moeder wil waar nodig hulp aanvaarden en de kinderen niet het contact met hun vader en hun oudere broer onthouden. De uithuisplaatsing is een te heftig instrument.

Ter zitting heeft de moeder hier, kort gezegd, aan toegevoegd dat zij het verschrikkelijk vindt om in haar eentje te zijn. De moeder wil graag dat de kinderen weer bij haar komen wonen en zij zal het contact tussen de vader en de kinderen niet frustreren. Sinds de zitting bij de rechtbank op 1 juni 2018 heeft de moeder de kinderen niet meer gezien.

De vader voert in het verweerschrift, kort samengevat, aan dat de grief van de moeder inhoudende dat de kantonrechter zijn oordeel slechts gebaseerd heeft op ‘het gedrag van de moeder ter zitting,’ dient te falen. Uit de beschikking blijkt evident dat de rechtbank heeft laten meewegen dat de GI van mening is dat de kinderen klem zitten tussen de moeder en de gezinsvoogdijwerker, omdat de moeder de gezinsvoogdijwerker niet vertrouwt en zij tegen de kinderen zegt dat deze gezinsvoogdijwerker niet goed is voor hen.

Ter zitting heeft de vader hier, kort gezegd, aan toegevoegd dat het goed gaat met de kinderen en dat zij bij hem willen blijven. Wat de moeder zegt, staat haaks op wat Jeugdzorg zegt. Zij legt de schuld bij anderen. De vader wil dat er contact tussen de moeder en de kinderen komt; de kinderen vragen naar haar. Hij heeft hierbij een ruimhartige regeling voor ogen, maar wil wel dat het eerste contact tussen de moeder en de kinderen begeleid wordt.

De zitting bij de rechtbank is helemaal uit de hand gelopen door het heftige gedrag van de moeder.

Jeugdbescherming Brabant voert in het verweerschrift – kort samengevat – het volgende aan.

De verklaring van de moeder strookt niet met de werkelijkheid. Het is tot nu toe gebleken dat de moeder niet meewerkt. Het enige contact dat de moeder heeft, is via haar advocaat en door anderen via Whatsapp. Nergens uit blijkt dat de moeder het belang van de kinderen voorop stelt. Het kan zijn dat het onmacht is van de moeder, omdat zij de Nederlandse taal niet machtig is. Daarin vraagt zij echter geen hulp, ondanks dat haar van alle kanten hulp is aangeboden. Hiermee heeft de moeder niets gedaan. Zij stelt zich hulpeloos op, maar vraagt geen hulp om in het belang van de kinderen in actie te komen. De moeder wil niet met de vader samenwerken, noch wil zij contact met hem.

De vader is daartoe wel bereid. Hij gunt de kinderen het contact met de moeder.

De moeder heeft altijd het contact van de kinderen met de vader tegengehouden en op dat gebied geen enkele samenwerking laten zien. Zij stelde zich zeer passief en hulpeloos op.

De jeugdzorgwerker heeft op 6 juni, 27 juni, 5 juli en 20 juli jl. brieven naar de moeder gestuurd over onder meer de eigendommen en spullen van de kinderen, over de emotionele belasting van [de minderjarige 2] , met daarin telkens de aanwijzing dat de moeder met jeugdzorgwerker in gesprek moet gaan om omgang met de kinderen mogelijk te maken.

De jeugdzorgwerker heeft veelvuldig contact met andere hulpverleners (politie, huisarts, maatschappelijk werk, bemoeizorg, gemeente) om de zorgen over de moeder te bespreken met als rode draad ‘hoe krijgen we moeder in beweging?’, opdat zij hulp aanvaardt in het belang van een onbelast contact met de kinderen.

De kinderen maken het goed, ze zijn blij bij de vader te zijn. De jeugdzorgwerker ziet bij alle bezoeken blije en open kinderen. Zij missen het contact met hun moeder. De vader sluit goed aan bij de kinderen: er is warmte, affectie en betrokkenheid.

Zolang de jeugdzorgwerker geen zicht heeft op de situatie bij de moeder, kan van omgang geen sprake zijn. Het eerste contact tussen de moeder en de kinderen zal moeten plaatsvinden in [woonplaats vader] met een tolk en een jeugdzorgwerker.

Jeugdzorg Limburg heeft ter zitting, kort gezegd, het volgende verklaard.

[de minderjarige 1] en [de minderjarige 2] zijn lieve kinderen en zitten nu op een goede plek. Zij bezochten eerst een Islamitische basisschool, maar gaan sinds kort naar een openbare basisschool op loopafstand van de woning van de vader. Op deze school is veel aandacht voor hun spraak- en taalontwikkeling, maar het zal nog even duren voordat hun achterstanden zijn ingelopen.

Er wordt nog steeds ingezet op contactherstel tussen de kinderen en de moeder. De moeder moet eerst een gesprek aangaan met Jeugdzorg en daarna dient er een eerste begeleid contact tussen de moeder en de kinderen te worden georganiseerd in de speelkamer van Jeugdzorg in Limburg. Daarna kunnen de contacten worden uitgebouwd. Jeugdzorg Limburg is bereid om naar Brabant te gaan voor het gesprek met de moeder, maar de moeder zal zelf naar Limburg moeten komen om de kinderen te zien.

Het hof overweegt het volgende.