Uitspraken

ii) herstel- en opruimkosten

Met betrekking tot de herstel- en opruimkosten (waarvan het bestaan en de omvang niet in geschil is) hebben partijen zich tegenstrijdig uitgelaten. De man stelt dat de vrouw tijdens of na zijn detentie de woning heeft vernield en volgens de vrouw is de schade na haar vertrek uit de woning door toedoen van de man ontstaan.

Gezien de stellingen van partijen kan het hof niet vaststellen wie van partijen de schade heeft aangericht; beide partijen zijn hiertoe immers feitelijk in de gelegenheid geweest.. De mogelijk uitzonderlijke omstandigheden die een draagplicht anders dan bij helfte rechtvaardigen, zijn derhalve niet vast komen te staan.

De inboedel (grief II)

Grief II betreft de inboedel. De man voert hierover het volgende aan.

De vrouw heeft de volledige inboedel en zijn persoonlijke bezittingen meegenomen. Reeds bij haar vertrek op 3 augustus 2017 had zij de woning half leeggeruimd. Bij zijn bezoek aan de woning enkele maanden na zijn detentie trof hij (vrijwel) geen inboedelgoederen en persoonlijke bezittingen meer aan.

De man legt een inboedellijst (prod. 5 bij beroepschrift) over. Op deze lijst zijn de roerende zaken vermeld die hij nog uit de verdeling wenst te ontvangen. Indien hij deze goederen ontvangt, beschouwt hij de inboedel daarmee als bij helfte verdeeld. Op de inboedellijst zijn ook vermeld de persoonlijke bezittingen (kleding, sieraden en verzorgingsproducten) die hij retour wenst te ontvangen.

De vrouw voert daartegen het volgende aan.

Zij heeft geen meubels of persoonlijke bezittingen van de man uit de woning weggehaald. De door de man in de inboedellijst genoemde roerende zaken heeft zij niet in haar bezit. In de opvanglocatie waar zij verbleef, was ook geen ruimte voor opslag. Het ligt voor de hand dat al hetgeen zich in de woning bevond door de verhuurder [woningstichting] is verwijderd, hetgeen ook af te leiden is uit het kostenoverzicht behorende bij de factuur van [woningstichting] (prod. 4 bij verzoekschrift en opnieuw overgelegd bij verweerschrift in hoger beroep).

Het hof overweegt als volgt.

De man heeft verzocht de verdeling vast te stellen conform de door hem overgelegde inboedellijst.

Nu gesteld noch gebleken is dat de inboedel zaken bevat die onder het Duits huwelijksvermogensregime zijn verkregen, zal het hof Nederlands recht op de verdeling van de inboedel toepassen. Hieruit volgt dat een verdeling bij helfte dient te plaats te vinden.

Ter zitting heeft de man verklaard dat op de inboedellijst de goederen zijn vermeld die hij wenst te ontvangen. De vrouw heeft niet weersproken dat dit een verdeling bij helfte is. Het hof zal daarom de op genoemde inboedellijst voorkomende goederen toedelen aan de man, zonder enige verrekening van de waarde. In zoverre slaagt de grief.

Voor zover de man heeft verzocht te bepalen dat hij zijn persoonlijke bezittingen als kleding, schoeisel, sieraden en verzorgingsproducten van de vrouw dient te ontvangen binnen een door het hof te bepalen termijn, is het hof van oordeel dat de man, tegenover de gemotiveerde betwisting van de vrouw, zijn stelling dat de vrouw zijn persoonlijke bezittingen onder zich heeft op geen enkele wijze heeft onderbouwd. Reeds daarom wijst het hof dit verzoek af. In zoverre faalt de grief.

Het doorlopend krediet (grief III)

Grief III betreft het doorlopend krediet. De man voert het volgende aan:

Partijen hebben een doorlopend krediet. Het huidige (debet) saldo bedraagt € 2.825,94. De man heeft sinds de vrouw de echtelijke woning heeft verlaten de maandelijkse aflossingen alleen voldaan. Hij verzoekt te bepalen dat ieder der partijen de helft van het krediet dient af te lossen.

De erfenis (grief IV)

Grief IV betreft de erfenis. Ter toelichting op zijn grief voert de man het volgende aan.

Tijdens het huwelijk heeft hij een erfenis ontvangen van € 19.700,--. Daarvan zijn gezamenlijke schulden afgelost en inboedelgoederen aangeschaft en is een fiets voor hem gekocht. Ook heeft de vrouw daarvan nog een groot deel cash uit de woning meegenomen. Omdat de erfenis hem toekomt, heeft hij een vordering op de vrouw ter grootte van de helft van de erfenis. De man verwijst naar de producties 8 tot en met 10 bij aanvullend beroepschrift waaruit de uit erfenis ontvangen gelden zouden blijken.

Het hof overweegt als volgt.

Het hof stelt allereerst vast dat vanwege de data waarop de door man gestelde gelden uit de erfenis zouden zijn ontvangen – in januari, februari en juni 2017 – Nederlands recht daarop van toepassing is.

De man beroept zich op een vergoedingsrecht in verband met het feit dat (een deel) van de hem toekomende uit erfenis verkregen gelden zijn besteed aan onder meer schulden van partijen en de aanschaf van inboedelgoederen. Nu evenwel niet is komen vast staan dat sprake is van een door hem (onder uitsluiting verkregen) erfenis, zal het hof het verzoek van de man afwijzen.

Voor zover de man nog heeft gesteld dat de vrouw het geld van de erfenis cash onder zich zou hebben en dit geld daarom nog in de verdeling zou moeten worden betrokken, had de man duidelijk moeten maken om welk bedrag het volgens hem ging. Grief IV faalt.