Uitspraken

Het hof gaat voor de beoordeling van het incident uit van de navolgende feiten.

[verzoekster] is enig aandeelhouder en bestuurder van ‘ [de vennootschap] ’ (verder te noemen: ‘ [de vennootschap] ’). [verzoekster] voert tevens een eenmanszaak, die zich onder meer bedient van de handelsnaam ‘ [eenmanszaak] ’ (verder te noemen: ‘ [eenmanszaak] ’).

Op 31 oktober 2018 heeft [de vennootschap] bij het UWV een aanvraag ingediend voor het verkrijgen van toestemming tot het mogen opzeggen van de arbeidsovereenkomst met [verweerster] op bedrijfseconomische gronden. Op 22 november 2018 heeft het UWV aan [de vennootschap] toestemming verleend om de arbeidsovereenkomst op te zeggen. Bij brief van 27 november 2018 heeft [de vennootschap] de arbeidsovereenkomst met [verweerster] per 1 april 2019 opgezegd.

[verweerster] heeft in eerste aanleg de kantonrechter verzocht bij beschikking, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad, [verzoekster] te veroordelen:

1. an [verweerster] te voldoen een transitievergoeding van € 5.081,- bruto;

2. aan [verweerster] een schriftelijke en deugdelijke netto/bruto specificatie te verstrekken waarin het bedrag van € 5.081,- bruto en betaling daarvan is verwerkt, onder verbeurte van een dwangsom van € 100,- per dag dat [eenmanszaak] ( [verzoekster] ) daarmee in gebreke blijft na betekening van de te wijzen beschikking, met een maximum van € 10.000,-;

3. tot betaling van de wettelijke rente over het sub a. genoemde bedrag vanaf het opeisbaar worden van dat bedrag tot aan de dag der algehele voldoening;

4. tot betaling van de wettelijke rente over het sub b. genoemde bedrag vanaf het opeisbaar worden van dat bedrag tot aan de dag der algehele voldoening;

5. tot betaling van de wettelijke rente over het sub c. genoemde bedrag vanaf het opeisbaar worden van dat bedrag tot aan de dag der algehele voldoening;

6. tot betaling van de proces- en nakosten, vermeerderd met de wettelijke rente.

Bij de bestreden beschikking heeft de kantonrechter [verzoekster] bij verstek veroordeeld:

- aan [verweerster] € 5.081,- bruto als transitievergoeding te betalen, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag van verzuim tot aan de dag van voldoening;

- aan [verweerster] een deugdelijke netto/bruto specificatie van die betaling te verstrekken, op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 100,- per dag dat [verzoekster] daarmee in gebreke blijft vanaf de veertiende dag na betekening van deze beschikking, met een maximum van € 10.000,-, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag van verzuim tot aan de dag van voldoening;

- tot betaling van de proces- en nakosten.

De kantonrechter heeft de beschikking uitvoerbaar bij voorraad verklaard.

[verzoekster] heeft tegen voormelde beschikking van de kantonrechter hoger beroep ingesteld en een verzoek gedaan tot het treffen van een voorlopige voorziening ex artikel 223 Rv. [verzoekster] verzoekt het hof, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad, bij wijze van voorlopige voorziening de bestreden beschikking te schorsen, dan wel [verweerster] te verbieden de bestreden beschikking ten uitvoer te leggen middels betekening en executie door een deurwaarder, voor de duur van de looptijd van de onderhavige beroepsprocedure en op straffe van een dwangsom van € 2.500,- per keer dat [verweerster] dit verbod overtreedt.

Het hof overweegt het volgende.

Het hof zal, naar de maatstaf van HR 22 april 1983, NJ 1984, 145, m.nt. W.H. Heemskerk en op basis van hetgeen [verzoekster] (onweersproken) heeft gesteld, de door [verzoekster] verzochte voorlopige voorziening tot schorsing van de uitvoerbaar-bij-voorraadverklaring van de bestreden beschikking beoordelen op grond van artikel 351 Rv, dat op grond van artikel 360 lid 2 Rv ook van toepassing is in verzoekschriftzaken in hoger beroep.

Voor toewijzing van een incidenteel verzoek op grond van artikel 351 Rv is plaats in geval van misbruik van recht, waarvan met name sprake kan zijn indien de beschikking klaarblijkelijk op een juridische of feitelijke misslag berust, dan wel in geval een afweging van de belangen van partijen in het licht van nieuwe – door incidenteel verzoeker te stellen – omstandigheden daartoe aanleiding geeft. Als nieuwe omstandigheden komen alleen in aanmerking omstandigheden die zich hebben voorgedaan nadat de zaak in eerste aanleg in staat van wijzen is gekomen; hieronder vallen dus niet omstandigheden die reeds aanwezig waren voor de staat van wijzen, maar die door partijen in de procedure in eerste aanleg niet zijn aangevoerd. De kans van slagen van het aangewende rechtsmiddel dient bij de belangenafweging in de regel buiten beschouwing te blijven.

Nu het incidentele verzoek van [verzoekster] tot schorsing van de uitvoerbaar-bij-voorraadverklaring voor toewijzing in aanmerking komt wordt [verweerster] als de in het ongelijk gestelde partij veroordeeld in de kosten van het incident.