Uitspraken

Op grond van artikel 7:1 van de Awb dient degene aan wie het recht is toegekend om beroep bij de bestuursrechter in te stellen, alvorens dat beroep in te stellen, bezwaar te maken. Daarnaast bepaalt artikel 6:13 van de Awb, voor zover hier van belang, dat geen beroep bij de bestuursrechter kan worden ingesteld door een belanghebbende aan wie redelijkerwijs kan worden verweten dat hij geen bezwaar heeft gemaakt. Uit deze bepalingen blijkt dat belanghebbende alvorens beroep bij de Rechtbank in te stellen, bezwaar had moeten maken tegen de aanslag IB/PVV 2016. Het emailverkeer tussen belanghebbende en de Inspecteur van 22 februari 2018 heeft weliswaar geleid tot de ambtshalve vermindering van die aanslag, maar daaruit kan niet worden afgeleid dat belanghebbende bezwaar tegen de aanslag IB/PVV 2016 heeft gemaakt. Naar het oordeel van het Hof heeft de Rechtbank het beroep van belanghebbende voor zover dat betrekking heeft op de klacht van belanghebbende dat de Inspecteur niet-tijdig op zijn bezwaar tegen de aanslag IB/PVV 2016 heeft beslist, dan ook terecht niet-ontvankelijk verklaard. Dat betekent dat het Hof niet meer toekomt aan de stelling van belanghebbende dat de Inspecteur bij het opleggen van de aanslag IB/PVV 2016 de beginselen van behoorlijk bestuur geschonden heeft.

De eerste vraag wordt bevestigend beantwoord.

Belanghebbende heeft op 5 september 2018 verzocht om herziening van de voorlopige aanslag IB/PVV 2017. In artikel 4:13, lid 2, van de Awb is, voor zover hier van belang, bepaald dat in ieder geval binnen acht weken na ontvangst van het verzoek moet worden beslist. Belanghebbende is bij brief van 30 september 2018 bij de Rechtbank in beroep gekomen tegen het niet-tijdig beslissen van de Inspecteur op het verzoek om herziening van de voorlopige aanslag IB/PVV 2017. Toen was de hiervoor vermelde termijn van acht weken nog niet verstreken. Dat betekent dat sprake is van een door belanghebbende ingesteld prematuur (te vroeg) beroep dat op grond van artikel 6:10, lid 1, van de Awb niet-ontvankelijk moet worden verklaard. De Rechtbank heeft dat met juistheid beslist.

De tweede vraag wordt bevestigend beantwoord.

De Inspecteur heeft het verzoek om herziening van de voorlopige aanslag IB/PVV 2017 bij beschikking van 20 december 2018 afgewezen. Ingevolge artikel 6:20, lid 3, van de Awb heeft het beroep tegen het niet tijdig beslissen tevens betrekking op deze afwijzende beschikking. Dit geldt ook in het geval het beroep tegen het niet tijdig beslissen te vroeg is ingediend (zie Hoge Raad, 14 oktober 2005, ECLI:NL:HR:2005:AU4298). Het Hof verstaat de grief van belanghebbende tegen de afwijzende beschikking aldus dat bij de voorlopige aanslag IB/PVV 2017 geen arbeidskorting is toegepast, terwijl de arbeidskorting bij eerdere voorlopige aanslagen wel is toegepast. Belanghebbende heeft niet bestreden dat hij geen recht heeft op de arbeidskorting, maar neemt het standpunt in dat de ten onrechte toegepaste heffingskorting door de Inspecteur niet mag worden gecorrigeerd. Ten aanzien van deze grief overweegt het Hof dat, indien bij een voorlopige aanslag door de Inspecteur ten onrechte de arbeidskorting is toegepast, dat bij een latere voorlopige of definitieve aanslag door de Inspecteur kan worden gecorrigeerd. Die correctie blijft slechts dan achterwege ingeval de Inspecteur uitdrukkelijk en ondubbelzinnig het standpunt heeft ingenomen dat belanghebbende recht heeft op de arbeidskorting. Het Hof is echter niet gebleken dat van een dergelijke standpuntbepaling sprake is.

Belanghebbende klaagt over de tenuitvoerlegging van de vaststellingsovereenkomst en dat in dat verband door de Belastingdienst de algemene beginselen van behoorlijk bestuur zijn geschonden. Dienaangaande overweegt het Hof als volgt. Voor zover van belang werden in de vaststellingsovereenkomst afspraken gemaakt over de hoogte van het verzamelinkomen betreffende de jaren 2011 tot en met 2015. De in de vaststellingsovereenkomst gemaakte afspraken zien derhalve niet op de voorlopige aanslag IB/PVV 2017 die thans in het geding is. Daaraan doet niet af dat, zoals belanghebbende heeft aangevoerd, het geschil omtrent deze belastingaanslag het gevolg is van de tenuitvoerlegging van de vaststellingsovereenkomst. Naar het oordeel van het Hof volgt uit hetgeen hiervoor en in 4.5. is overwogen dat de Inspecteur het verzoek om herziening van de voorlopige aanslag IB/PVV 2017 terecht heeft afgewezen en dat de Rechtbank het beroep tegen die afwijzing terecht ongegrond heeft verklaard.

De derde vraag wordt bevestigend beantwoord.

Belanghebbende klaagt met name over het optreden van de Ontvanger jegens belanghebbende. Het Hof verstaat deze klacht van belanghebbende aldus dat met name door de Ontvanger jegens belanghebbende sprake zou zijn van een schending van de algemene beginselen van behoorlijk bestuur. Dienaangaande overweegt het Hof dat het niet bevoegd is om te oordelen over geschillen betreffende de invordering van belastingen. Belanghebbende dient daartoe een rechtsvordering in te stellen bij de civiele rechter.

De vierde vraag dient bevestigend te worden beantwoord.

De slotsom is dat het hoger beroep ongegrond is en dat de uitspraak van de Rechtbank dient te worden bevestigd.

Belanghebbende heeft ter zitting verklaard dat het geschil voortvloeit uit de uitvoering van de vaststellingsovereenkomst en de moeizame communicatie tussen hem en de Inspecteur dan wel de Ontvanger. In dat verband heeft de Inspecteur ter zitting toegezegd dat hij de klachtenbehandelaar verzoekt om het traject van mediation op te starten.

Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de Inspecteur aan belanghebbende het door hem betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk vergoedt.

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.