Uitspraken

gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank Limburg, zittingsplaats Roermond, van 5 november 2019 in de strafzaak met parketnummer

03-659234-18 tegen:

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] ,

wonende te [adres] .

Hoger beroep

Bij vonnis waarvan beroep is de verdachte veroordeeld ter zake afpersing tot een gevangenisstraf voor de duur van twee jaren. Voorts is de [benadeelde partij] niet-ontvankelijk verklaard in de vordering.

Van de zijde van de verdachte is tegen voormeld vonnis hoger beroep ingesteld.

Omvang van het hoger beroep

De benadeelde partij heeft zich in hoger beroep niet opnieuw gevoegd, zodat dit onderdeel van het vonnis in hoger beroep niet aan het oordeel van het hof is onderworpen.

Al hetgeen hierna wordt overwogen heeft uitsluitend betrekking op dat gedeelte van het beroepen vonnis dat aan het oordeel van het hof is onderworpen.

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting in hoger beroep en in eerste aanleg.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door en namens de verdachte naar voren is gebracht.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het hof het beroepen vonnis zal bevestigen met uitzondering van de strafoplegging en verdachte zal veroordelen tot een gevangenisstraf voor de duur van 3 jaren met aftrek van voorarrest.

Door de verdediging is een strafmaatverweer gevoerd.

Vonnis waarvan beroep

Het hof verenigt zich met het beroepen vonnis en met de redengeving waarop dit berust.

De rechtbank heeft evenwel verzuimd om toepassing te geven aan het bepaalde in artikel 27 van het Wetboek van Strafrecht. Om die reden zal het hof het vonnis vernietigen ten aanzien van de straf en deze opnieuw bepalen, met aanvulling van de strafoverweging.

Aanvullende strafoverweging

Door de verdediging is in hoger beroep naar voren gebracht dat de zaak enkel is opgelost doordat verdachte zelf naar de politie is gegaan om een bekennende verklaring af te leggen. Het delict was een wanhoopsdaad, omdat verdachte geen uitweg zag voor zijn financiële problemen. Bij de overval is geen fysiek geweld gebruikt en de gasten hebben er niets van meegekregen. Het spijt verdachte dat dit is gebeurd. Momenteel heeft verdachte een inkomen (uitkering) en ontvangt hij hulp en steun van de reclassering, van een werkcoach, van een schuldhulpverlener en van MOVEOO. Verder dient mee te spelen dat verdachte geen relevante justitiële voorgeschiedenis heeft en dat het feit inmiddels drie jaar geleden is gepleegd. Om deze redenen stelt de verdediging voor om aan verdachte een gevangenisstraf voor de duur van 18 maanden op te leggen, waarvan 12 maanden voorwaardelijk, met daarnaast een taakstraf voor de duur van 240 uren.

Het hof overweegt als volgt.

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan een gewapende overval op (een medewerker van) een casino.

Enerzijds is aan het hof uit het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep niet gebleken van een doorleefd spijtgevoel van verdachte richting het slachtoffer. Anderzijds houdt het hof bij de strafoplegging wel rekening met het feit dat verdachte zichzelf bij de politie heeft gemeld en daarmee verantwoordelijkheid heeft genomen voor zijn daad. Om die reden zal het hof geen gevolg geven aan de door de advocaat-generaal gevorderde hogere straf.

Het hof ziet echter in hetgeen ter terechtzitting in hoger beroep naar voren is gebracht, mede gelet op de ernst en aard van het feit en de gevolgen die dit voor het slachtoffer heeft gehad, geen aanleiding om mee te gaan met het voorstel van de verdediging en verenigt zich voor wat betreft de hoogte van de op te leggen gevangenisstraf met het oordeel van de rechtbank.