Uitspraken

2.1.

De man is op 17 oktober 2019 in hoger beroep gekomen van genoemde beschikking van 18 juli 2019.

2.2.

De vrouw heeft op 11 december 2019 een verweerschrift ingediend.

2.3.

Bij het hof zijn voorts de volgende stukken ingekomen:

• -

  een journaalbericht van de zijde van de man van 3 augustus 2020 met producties 13, 16, 19 tot en met 26 , ingekomen op 3 augustus 2020;

• -

  een journaalbericht van de zijde van de vrouw van 5 augustus 2020 met producties 2 en 3, ingekomen op 5 augustus 2020;

• -

  een journaalbericht van de zijde van de vrouw van 17 augustus 2020 met productie 4, ingekomen op 17 augustus 2020.

2.4.

De mondelinge behandeling heeft op 18 augustus 2020 plaatsgevonden. Partijen zijn in persoon verschenen, bijgestaan door hun advocaten.

2.5.

Mr. Koster heeft ter mondelinge behandeling medegedeeld dat hij voldoende heeft kennisgenomen van voormeld journaalbericht van mr. Teusink van 17 augustus 2020 met bijlagen en dat hij instemt met overlegging van die bijlagen. Het hof slaat daarom ook acht op die bijlagen.

3.1.

Het hof gaat uit van de door de rechtbank vastgestelde feiten voor zover daartegen in hoger beroep niet is opgekomen. Onder meer staat het volgende vast:

a. Partijen zijn op 21 augustus 1981 te Hoogeveen met elkaar gehuwd.

Bij beschikking van 2 mei 2011 is de echtscheiding tussen partijen uitgesproken en is bepaald dat de man aan de vrouw voor levensonderhoud een bedrag van € 600,-- per maand moet voldoen, een en ander overeenkomstig artikel 1 van het convenant.

Voor het overige is in voormelde beschikking bepaald dat de onderlinge regelingen uit het tussen partijen op 18 maart 2011 ondertekende echtscheidingsconvenant als in de beschikking herhaald moeten worden beschouwd.

In het echtscheidingsconvenant zijn partijen (in artikel 1) overeengekomen dat de man, met ingang van de datum van goederenrechtelijke levering van de in artikel 2.1 van het convenant genoemde woning, zal bijdragen in het levensonderhoud van de vrouw met een bedrag van € 600,-- per maand. Partijen zijn verder overeengekomen (in artikel 1.2 van het convenant) dat de alimentatie niet onderhevig is aan de wettelijke indexering ex artikel 1:402a Burgerlijk Wetboek (BW), maar alleen wordt verhoogd met een gelijk percentage waarmee het netto salaris van de man tijdens de alimentatieperiode wordt aangepast. De man zal de vrouw desgevraagd ieder jaar schriftelijk opgaaf doen van zijn salaris waaruit kan blijken of er al dan niet sprake is van een indexering van het salaris van de man.

Verder zijn partijen, voor zover thans van belang, in (artikel 1.4 van) het echtscheidingsconvenant het volgende overeengekomen:

“Partijen zijn ervan op de hoogte dat de alimentatieplicht van de man volgens de wettelijke bepalingen (maximaal) 12 jaar duurt, te rekenen vanaf de datum van ontbinding van het huwelijk. Krachtens artikel 1.1 van dit convenant gaat de verplichting tot het betalen van alimentatie voor de man in op de datum waarop de goederenrechtelijke levering van de in artikel 2.1 genoemde woning na verkoop plaatsvindt.
Partijen komen, in afwijking van de wettelijke alimentatietermijn van 12 jaar, overeen dat de alimentatieverplichting van de man eindigt met ingang van de datum waarop de man met (vroeg)pensioen gaat.”.

In artikel 4 van het echtscheidingsconvenant zijn partijen daarnaast, voor zover hier van belang, overeengekomen dat de door partijen tijdens het huwelijk opgebouwde ouderdomspensioenaanspraken zullen worden verevend conform de in de Wet verevening pensioenrechten na scheiding (de Wvp) opgenomen standaardregeling.

Partijen zijn in het convenant geen niet-wijzigingsbeding overeengekomen.

De echtscheidingsbeschikking is op 20 mei 2011 ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand.

i. Aan de man is, met toepassing van artikel 39a van het Algemeen militair ambtenarenreglement, met ingang van 1 juli 2017 eervol ontslag verleend uit de dienst als militair.

3.2.

Het hof heeft, voor zover hierna bedragen zijn genoemd, deze telkens afgerond, tenzij anders vermeld.

4.1.

Bij de bestreden beschikking is, voor zover thans van belang, met wijziging van de beschikking van de rechtbank Breda van 2 mei 2011 en voor zover nodig, artikel 1.1 van het tussen partijen overeengekomen convenant, de uitkering in de kosten van levensonderhoud van de vrouw (hierna ook: partneralimentatie) met ingang van 6 augustus 2018 bepaald op € 1.000,-- per maand.

4.2.

De man heeft in hoger beroep verzocht de bestreden beschikking te vernietigen en opnieuw rechtdoende te bepalen:

- primair voor recht te verklaren dat de onderhoudsverplichting van de man is geëindigd op 1 juli 2017;

- subsidiair het inleidend verzoek van de vrouw tot wijziging van de partneralimentatie af te wijzen;

- meer subsidiair de partneralimentatie over de periode 6 augustus 2018 tot en met 31 december 2018 vast te stellen op nihil, dan wel op € 383,-- netto (€ 647,-- bruto) per maand, dan wel op een bedrag dat het hof juist acht, voor de periode van 1 januari 2019 tot 30 september 2019 op nihil, dan wel een bedrag dat het hof juist acht en voor de periode vanaf 1 oktober 2019 op nihil nu de man door de gemeente [gemeente] vanaf 30 september 2019 is toegelaten tot de schuldhulpverlening;

- dat beide partijen de eigen kosten dragen.

4.3.

De vrouw heeft in hoger beroep verzocht de bestreden beschikking te bekrachtigen en de man niet-ontvankelijk te verklaren in zijn hoger beroep, dan wel het hoger beroep af te wijzen.

4.4.

De man heeft drie grieven gericht tegen de bestreden beschikking. Zijn grieven zien op de volgende onderwerpen:

• -

  einde onderhoudsverplichting (grief 1);

• -

  wijziging van omstandigheden (grief 2);

• -

  draagkracht van de man (grief 3).