Uitspraken

Met betrekking tot de kinderalimentatie

Ingangsdatum

De man heeft betoogd dat de rechtbank de ingangsdatum van de door hem te betalen kinderalimentatie ten onrechte heeft gesteld op 1 oktober 2017. Naar zijn mening kan de kinderalimentatie niet eerder ingaan dan op de datum waarop de rechtbank het geschil met betrekking tot de kinderalimentatie heeft beslecht: 22 januari 2019.

De vrouw heeft aangevoerd, primair, dat moet worden uitgegaan van 1 oktober 2017 zoals de rechtbank terecht heeft beslist, en subsidiair, van 29 mei 2018, de datum van indiening van het verzoek tot vaststelling van kinderalimentatie in eerste aanleg.

Het hof overweegt het navolgende.

Het hof is, evenals de rechtbank en op dezelfde gronden als de rechtbank, die het hof na eigen afweging en waardering overneemt en tot de zijne maakt, van oordeel dat de door de man te betalen kinderalimentatie dient in te gaan op 1 oktober 2017. Bovendien is in hoger beroep gebleken dat de man na incasso door het LBIO enig bedrag ter zake kinderalimentatie is gaan betalen en het een zwaarwegende onderhoudsverplichting van de man jegens de kinderen betreft.

Gelet op de relatief korte periode tot 1 januari 2018 en nu kinderalimentatie met name voor de toekomst wordt vastgesteld rekent het hof met de (fiscale) cijfers van 2018.

Hoogte behoefte [de minderjarige 1] en [de minderjarige 2]

De man heeft het navolgende aangevoerd. De rechtbank heeft de behoefte van de kinderen ten onrechte bepaald op € 370,- per kind per maand. De rechtbank is daarbij ten onrechte uitgegaan van een netto besteedbaar inkomen van de man van € 2.950,- per maand. De rechtbank heeft ten onrechte rekening gehouden met inkomsten van de man uit zwart werk. Uitgegaan moet worden van een netto besteedbaar inkomen van de man van € 2.301,- per maand, zonder inkomen uit zwart werk. Het netto gezinsinkomen bedraagt dan, tezamen met het inkomen van de vrouw van € 450,- netto per maand, € 2.751,- per maand, en de behoefte van de kinderen bedraagt dan € 308,- per kind per maand.

De vrouw heeft de stellingen van de man gemotiveerd betwist.

Het hof overweegt het navolgende.

Uit de stukken en het verhandelde ter mondelinge behandeling is het navolgende gebleken. Tussen partijen is niet in geschil dat voor de bepaling van de behoefte van de kinderen uitgegaan moet worden van het peiljaar 2017 en dat voor de berekening van het netto besteedbaar inkomen van de man uitgegaan moet worden van een winst uit de onderneming van de man in dat jaar van € 32.502,-. Het geschil tussen partijen spitst zich toe op de vraag of bij de becijfering van het netto besteedbaar inkomen van de man ook rekening gehouden moet worden met inkomsten uit zwart werk.

In eerste aanleg (en thans ook in hoger beroep) heeft de vrouw zich op het standpunt gesteld dat de man zwart werkt en dat er sprake is van extra netto inkomsten. De vrouw heeft aangevoerd dat er in maart en september 2017 sprake is geweest van zwart werk en dat de man er verder ook voor open heeft gestaan om zwart te werken. De vrouw is van mening dat de rechtbank terecht rekening heeft gehouden met netto inkomsten uit zwart werk van € 6.000,- op jaarbasis.

De man heeft gemotiveerd betwist dat er sprake is geweest (en is) van inkomsten uit zwart werk. Wel is er in 2017 eenmalig sprake geweest van zwarte inkomsten; dat was, aldus de man, noodzakelijk in verband met de reparatie van de auto. Nadien is er geen zwart werk verricht en dat blijkt ook niet uit de door de vrouw overgelegde whatsapp berichten.

Het hof overweegt dat uit de stukken en het verhandelde ter mondelinge behandeling wel is gebleken van enig zwart werk in 2017, maar niet van zodanig structureel zwart werk dat er sprake is van een behoefte verhogende factor. De vrouw heeft haar stelling op dat punt, tegenover de gemotiveerde betwisting van de man, onvoldoende concreet onderbouwd, hetgeen wel op haar weg had geleden. Het hof houdt derhalve geen rekening met inkomsten uit zwart werk.

Het hof volgt de becijfering van de man van zijn netto besteedbaar inkomen van € 2.301,- per maand, gebaseerd op de voormelde winst uit onderneming van € 32.502,-, en het door de man gestelde netto gezinskomen van € 2.751,- per maand alsmede de daaruit voortvloeiende behoefte van de kinderen in 2017 van € 308,- per kind per maand. De vrouw heeft deze becijfering niet weersproken, zodat het hof daarvan uitgaat. Analoog aan de wettelijke indexering bedraagt de behoefte van de kinderen met ingang van 1 januari 2018 € 312,62 per kind per maand.

Draagkracht van de vrouw

De rechtbank heeft overwogen dat de vrouw een minimale draagkracht heeft van € 50,- per maand. De man heeft geen grief gericht tegen deze overweging van de rechtbank.

Uit de stukken en het verhandelde ter mondelinge behandeling is gebleken dat de financiële situatie van de vrouw is gewijzigd, waarmee bij de bepaling van de kinderalimentatie thans in hoger beroep in beginsel rekening moet worden gehouden. De vrouw heeft wisselend werk gehad. Zij heeft gewerkt bij [werkgever] en had een aanvullende bijstandsuitkering. Daarna heeft zij in een kapsalon gewerkt tegen een salaris van afgerond € 900,- per maand en sinds januari 2020 werkt de vrouw 25 uur per week in de bediening tegen een salaris, zoals zij ter mondelinge behandeling heeft verklaard van € 800,- à € 900,- netto per maand. De vrouw woont inmiddels samen en krijgt geen aanvullende bijstand meer.

Weliswaar heeft de man het huidige salaris van de vrouw ter mondelinge behandeling weersproken, maar de man heeft geen grief gericht tegen de overweging van de rechtbank dat uitgegaan wordt van een minimale draagkracht van de vrouw en evenmin heeft de man in thans in hoger beroep gesteld dat van een hogere draagkracht van de vrouw moet worden uitgegaan. Uit de stukken en het verhandelde ter mondelinge behandeling is dit ook niet gebleken. Gelet op het voorgaande gaat het hof uit van een minimale draagkracht van de vrouw van € 50,- per maand.

Draagkracht van de man

De man heeft gesteld dat hij draagkracht heeft om een kinderalimentatie te betalen voor [de minderjarige 1] en [de minderjarige 2] van € 94,- per kind per maand.

De vrouw is van mening dat de kinderalimentatie terecht is vastgesteld op € 262,75 per kind per maand.

Inkomen van de man

Het hof becijfert het netto besteedbaar inkomen van de man, zoals blijkt uit de aan deze beschikking gehechte en van deze beschikking deel uitmakende berekening (zie bijlage) op

€ 2.265,- per maand.

Draagkracht formule

Het hof gaat uit, evenals de rechtbank, van een zorgkorting van 15%. De zorgkorting bedraagt afgerond € 46,89 per kind per maand.

Nu de draagkracht van beide ouders tezamen onvoldoende is om volledig in de behoefte van [de minderjarige 1] en [de minderjarige 2] ter voorzien en het tekort aan draagkracht groter is dan twee maal de zorgkorting, vervalt de aanspraak van de man op de zorgkorting.

Het voorgaande leidt ertoe dat de man met ingang van 1 oktober 2017 een kinderalimentatie aan de vrouw dient te voldoen van € 146,66 per kind per maand.

Nu het hof reeds met de cijfers van 2018 heeft gerekend bedraagt de kinderalimentatie, analoog aan de wettelijke indexering (eerst) met ingang van 1 januari 2019 € 149,59 per kind per maand en met ingang van 1 januari 2020 € 153,33 per kind per maand.

Te veel betaald

De man heeft verklaard dat hij een regeling met het LBIO heeft getroffen en dat hij

€ 150,- per maand voor twee kinderen heeft voldaan, zij het dat voor het hof niet duidelijk is met ingang van welke datum. Per 1 januari 2020 is de man daarmee gestopt. De achterstand bedraagt ongeveer € 14.000,-, aldus de man, althans zo begrijpt het hof, gebaseerd op de bij de bestreden beschikking bepaalde kinderalimentatie.

Indien en voor zover de man te veel kinderalimentatie heeft betaald vanaf 1 oktober 2017 tot de datum van deze beschikking hoeft de vrouw in redelijkheid de eventueel te veel betaalde kinderalimentatie niet aan de man terug te betalen nu de kinderalimentatie geacht kan worden aan de kosten van de kinderen te zijn besteed.

Proceskosten