Uitspraken

In dit hoger beroep kan worden uitgegaan van de volgende feiten.

[de werknemer] heeft de kantonrechter – samengevat - verzocht bij wijze van voorlopige voorziening [de werkgever] te veroordelen tot betaling van het laatstgenoten salaris vanaf 21 april 2022 tot het moment waarop de arbeidsovereenkomst rechtsgeldig is geëindigd. In de hoofdzaak heeft [de werknemer] voorts primair verzocht het ontslag op staande voet te vernietigen en [de werkgever] te verplichten hem (zodra hij weer arbeidsgeschikt is) toe te laten tot de overeengekomen werkzaamheden tot het moment dat de arbeidsovereenkomst rechtsgeldig is geëindigd en [de werkgever] te veroordelen tot betaling van het laatstgenoten salaris, te vermeerderen met de wettelijke verhoging ex artikel 7:625 BW, onder verbeurte van een dwangsom. Subsidiair heeft [de werknemer] verzocht [de werkgever] te veroordelen tot betaling van een gefixeerde schadevergoeding, een billijke vergoeding, een transitievergoeding en een vergoeding wegens onregelmatige opzegging.

[de werkgever] heeft verweer gevoerd en – samengevat - verzocht tot afwijzing van de verzoeken van [de werknemer] . Bij wege van voorwaardelijk tegenverzoek, namelijk voor het geval dat komt vast te staan dat de arbeidsovereenkomst niet al door het ontslag op staande voet is geëindigd, heeft [de werkgever] de kantonrechter verzocht de arbeidsovereenkomst op de eerst mogelijke datum te ontbinden primair op de e-grond (verwijtbaar handelen/nalaten werknemer), subsidiair op de g-grond (verstoorde arbeidsverhouding) en meer subsidiair op de i-grond (een combinatie van de omstandigheden als genoemd in de e- en g-grond, alsmede in de d-grond (disfunctioneren)), zonder toekenning van een transitievergoeding en/of billijke vergoeding. Indien de arbeidsovereenkomst op de e-grond wordt ontbonden, heeft [de werkgever] verzocht voor recht te verklaren dat geen transitievergoeding is verschuldigd alsmede de ontbinding per de eerst mogelijke datum uit te spreken. Indien de ontbinding op een andere ontslaggrond (g- of i-grond) wordt uitgesproken, heeft [de werkgever] verzocht bij het einde van de arbeidsovereenkomst rekening te houden met de duur gelegen tussen de ontvangst van het verzoekschrift en de dagtekening van de ontbindingsbeschikking. Indien de arbeidsovereenkomst op de i-grond wordt ontbonden, heeft [de werkgever] verzocht te bepalen dat geen vergoeding als bedoeld in artikel 7:671b lid 8 BW wordt toegekend, althans een zo'n laag mogelijke vergoeding als bedoeld in artikel 7:671b lid 8 BW.

Bij de bestreden beschikking, heeft de kantonrechter geoordeeld dat het ontslag op staande voet rechtsgeldig is. In de hoofdzaak zijn de verzoeken van [de werknemer] afgewezen (aan het voorwaardelijk tegenverzoek van [de werkgever] is de kantonrechter niet toegekomen) en is [de werknemer] in de proceskosten veroordeeld. De door [de werknemer] verzochte voorlopige voorziening is (vanwege gebrek aan belang) eveneens afgewezen en die proceskosten zijn tussen partijen gecompenseerd.

• -

  het ontslag op staande voet te vernietigen;

• -

  [de werkgever] te verplichten [de werknemer] (zodra hij weer arbeidsgeschikt is) toe te laten tot de overeengekomen werkzaamheden, tot het moment dat de arbeidsovereenkomst tussen partijen rechtsgeldig is geëindigd;

• -

  [de werkgever] te veroordelen binnen 24 uur na betekening van deze beschikking tot betaling van het salaris van [de werknemer] van € 3.459,97 bruto per maand vanaf 21 april 2022 tot het moment dat de arbeidsovereenkomst tussen partijen rechtsgeldig is geëindigd, te vermeerderen met de wettelijke verhoging ex artikel 7:625 BW;

subsidiair

• -

  [de werkgever] te veroordelen tot betaling van een billijke vergoeding van € 85.753,27;

• -

  aan [de werknemer] de wettelijke transitievergoeding toe te kennen;

• -

  aan [de werknemer] een vergoeding wegens onregelmatige opzegging toe te kennen;

primair en subsidiair

• -

  [de werkgever] te veroordelen tot betaling aan [de werknemer] van de wettelijke rente vanaf het tijdstip van opeisbaarheid van de hiervoor genoemde bedragen tot aan de dag van algehele voldoening;

• -

  [de werkgever] te veroordelen in de kosten van de onderhavige procedure, het salaris van de gemachtigde daaronder begrepen.

[de werkgever] heeft het hof verzocht [de werknemer] niet-ontvankelijk te verklaren in zijn beroep dan wel de door hem aangevoerde grieven ongegrond te verklaren en hem te veroordelen in de kosten van beide instanties, het (na)salaris van de gemachtigde daaronder begrepen.

Het hof overweegt het volgende.

Het hof zal eerst de grieven 1 t/m 4 gezamenlijk behandelen. Door middel van deze grieven betoogt [de werknemer] - kort gezegd - dat de kantonrechter ten onrechte heeft geoordeeld dat sprake is van een dringende reden voor het ontslag op staande voet.

Als dringende reden in de zin van artikel 7:678 lid 1 BW worden beschouwd zodanige daden, eigenschappen of gedragingen van de werknemer, die tot gevolg hebben dat van de werkgever redelijkerwijs niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Bij de beoordeling van de vraag of van een zodanige dringende reden sprake is, moeten de omstandigheden van het geval in onderling verband en samenhang in aanmerking worden genomen. Tot deze omstandigheden behoren onder meer de persoonlijke omstandigheden van de werknemer, zoals diens leeftijd, de aard en duur van het dienstverband en de gevolgen van het ontslag op staande voet. Ook indien de gevolgen ingrijpend zijn, kan een afweging van de persoonlijke omstandigheden tegen de aard en de ernst van de dringende reden tot de slotsom leiden dat een onmiddellijke beëindiging van de arbeidsovereenkomst gerechtvaardigd is.

Volgens [de werkgever] heeft [de werknemer] zich schuldig gemaakt aan het doen van een zeer dreigende uiting, te weten ‘ik schiet jullie kapot’ jegens zijn chef ( [direct leidinggevende] ) en jegens een monteur werkzaam bij een leverancier van [de werkgever] ( [monteur] ). [de werknemer] heeft hiermee de binnen de organisatie geldende en hem kenbare richtlijnen en kernwaarden geschonden. Op het moment dat [de werknemer] de woorden uitte was al sprake van een geëscaleerde conflictsituatie, waarin [de werknemer] met een heftruck op een zeer bobbelige klinkerweg reed waar dat niet was toegestaan. [de werknemer] heeft eerder al twee schriftelijke waarschuwingen gehad (in 2020 voor ongefundeerde beschuldigingen en in 2021 voor eveneens onveilig rijden) en hem is al meerdere keren in zijn functioneringsgesprekken verteld dat hij eerst moet nadenken voordat hij iets zegt. [de werkgever] betwist dat [direct leidinggevende] (eerst) op [de werknemer] zou hebben gescholden en dat [de werknemer] dit een dag van tevoren bij [afdelingschef] zou hebben gemeld. [direct leidinggevende] heeft [de werknemer] op 21 april 2022 op zijn gedrag aangesproken, omdat [de werknemer] in strijd met de regels met de vorkheftruck met aanhangers op een zeer bobbelige klinkerweg reed, tegen de rijrichting in. [de werkgever] betwist voorts dat [de werknemer] zijn excuses heeft aangeboden. [de werknemer] bleef juist boos en praten en riep ‘ik schiet jullie kapot’. [direct leidinggevende] moest hem afkappen. Hij heeft een ‘box’ (handgebaar) aan [de werknemer] gegeven, niet omdat hij de gedraging van [de werknemer] ‘okay’ vond maar omdat hij weg wilde van de bedreigende en escalerende situatie. [direct leidinggevende] voelde zich ernstig bedreigd en heeft direct melding gedaan van het incident bij zijn leidinggevende. Met deze ernstige bedreiging was voor [de werkgever] de maat vol. [de werknemer] heeft de binnen de organisatie geldende en kenbare gedragsregels en kernwaarden ernstig overtreden en [de werkgever] heeft dat gesanctioneerd.

Rekening houdend met alle omstandigheden van het geval, dus óók met het lange (overigens bepaald niet vlekkeloze, gezien de door [de werkgever] overgelegde waarschuwingen) dienstverband van [de werknemer] , zijn leeftijd en de ingrijpende gevolgen van het ontslag op staande voet, is het hof net als de kantonrechter van oordeel dat een belangenafweging niet in het voordeel van [de werknemer] dient uit te vallen, gelet op de ernstige bedreiging door [de werknemer] . Deze bedreiging is van zodanige aard en ernst dat [de werkgever] niet hoefde te volstaan met een minder zware maatregel. Van [de werkgever] kon redelijkerwijs niet gevergd worden dat zij de arbeidsovereenkomst liet voortduren. De dringende reden is derhalve aanwezig en de grieven 1 t/m 4 falen.

Ook de grieven 5 en 6 falen, op grond van het volgende.

Nu sprake is van een rechtsgeldig ontslag op staande voet, falen ook de grieven 8 en grief 9. Immers, voor het toekennen van respectievelijk een billijke vergoeding (grief 8) en/of een vergoeding wegens onregelmatige opzegging (grief 9) zijn geen gronden aanwezig.

Dan blijft over grief 7, die zich richt tegen de afwijzing door de kantonrechter van de verzochte transitievergoeding. Volgens [de werknemer] is geen sprake van ernstig verwijtbaar handelen als bedoeld in artikel 7:673 lid 7 sub c BW, dan wel is de afwijzing naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar (artikel 7:673 lid 8 BW).

Op grond van het vorenstaande zal het hof de bestreden beschikking bekrachtigen, onder afwijzing van het meer of anders in hoger beroep verzochte (de transitievergoeding op grond van 7:673 lid 8 BW).