Uitspraken

Het hof gaat in hoger beroep uit van de volgende feiten.

a. [de werknemer] is op 13 juni 2005 in dienst getreden van [S.A.] S.A. in de functie van Co-pilot BAe ATP. In juni 2012 is hij gepromoveerd tot Captain BAe ATP.

Met ingang van 25 september 2013 is de onderneming die werd gedreven door [S.A.] voortgezet door [AB 1] AB. [de werknemer] is vanaf die datum in dienst gekomen van [AB 1] . [AB 1] heeft vervolgens op enig moment haar naam gewijzigd naar [AB 2] AB.

Op 13 april 2021 is het dienstverband van [de werknemer] met [AB 2] met wederzijds goedvinden beëindigd per 31 maart 2021.

Op 1 april 2021 is [de werknemer] in dienst getreden van [de werkgever] . [de werkgever] is een Zwitserse dienstverlener die zich onder meer bezig houdt met het ter beschikking stellen van piloten aan luchtvaartmaatschappijen. [de werknemer] heeft in dienst van [de werkgever] zijn werkzaamheden, het uitvoeren van vrachtvluchten voor [AB 2] , voortgezet. In de arbeidsovereenkomst tussen [de werknemer] en [de werkgever] staat in artikel 10 een arbitragebeding. Volgens dat artikel moeten geschillen tussen partijen aan de Court of International Arbitration in Zwitserland worden voorgelegd.

[de werkgever] heeft het dienstverband met [de werknemer] opgezegd per 1 januari 2023.

[de werknemer] heeft in eerste aanleg de kantonrechter verzocht bij beschikking, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad:

i. [de werkgever] te veroordelen tot betaling van een gefixeerde schadevergoeding van € 15.941,61 bruto, onder gelijktijdige verstrekking van een deugdelijke specificatie daarvan aan [de werknemer] ;

v. [de werkgever] te veroordelen tot betaling van de wettelijke rente over de vakantietoeslag onder iv.;

Bij de beschikking waarvan beroep heeft de kantonrechter het beroep van [de werkgever] op het arbitragebeding naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar verklaard en vervolgens zich onder verwijzing naar het EVEX II en jurisprudentie van het HvJ EU onbevoegd verklaard om van de zaak kennis te nemen en [de werknemer] in de proceskosten veroordeeld.

[de werkgever] heeft in hoger beroep het hof verzocht alle verzoeken van [de werknemer] af te wijzen en [de werknemer] te veroordelen in de kosten van deze procedure, waaronder begrepen de kosten voor rechtsbijstand en nakosten.

[de werknemer] heeft aangevoerd dat het arbitraal beding niet rechtsgeldig is overeengekomen (de arbeidsovereenkomst waarin het beding is opgenomen zou niet zijn ondertekend) en daarnaast onaanvaardbaar is naar de maatstaven van redelijkheid en billijkheid (vanwege de hoge kosten voor [de werknemer] ). Voorts heeft [de werknemer] aangevoerd dat de kantonrechter de verwijzingsregels van het EVEX II Verdrag niet op de juiste wijze heeft toegepast. Volgens [de werknemer] dient Nederland als het gewoonlijk werkland te worden aangemerkt, waardoor de Nederlandse rechter bevoegd is om zijn verzoeken te beoordelen.

Anders dan door [de werknemer] aangevoerd had [de werkgever] niet in incidenteel hoger beroep hoeven komen tegen de r.o 4.1- 4.4 van de beschikking van de kantonrechter betreffende de (formele en materiele) rechtsgeldigheid van het arbitragebeding, nu dit verweer in hoger beroep vanwege de devolutieve werking van het hoger beroep weer opnieuw aan de orde is.

Het hof stelt voorts vast dat in hoger beroep de formele geldigheid van het arbitragebeding niet langer ter discussie staat. [de werkgever] heeft met het overleggen van de producties m en n en haar toelichting op die producties voldoende aannemelijk gemaakt dat de arbeidsovereenkomst - met daarin opgenomen het arbitragebeding - wél degelijk door beide partijen is ondertekend. [de werknemer] heeft dit ter zitting van dit hof desgevraagd bevestigd.

De vraag die nu bij het hof voorligt is of het arbitragebeding materiele rechtskracht voor partijen heeft. Het hof heeft op dit moment te weinig informatie om deze vraag te kunnen beantwoorden, op grond van het volgende.

Het voorgaande geeft voor het hof aanleiding om, alvorens verder te beslissen, [de werknemer] in de gelegenheid te stellen zijn huidige financiële situatie - alsook die ten tijde van het ontstaan van het conflict - inzichtelijk te maken (waarvoor hij ter zitting van dit hof ook uitdrukkelijk bewijs heeft aangeboden), door in ieder geval de volgende stukken, desgewenst voorzien van een toelichting, te overleggen:

• -

  de polis (inclusief voorwaarden en polisbladen-en bijlagen) van de rechtsbijstandsverzekering bij ARAG ten tijde van de indiening van het verzoekschrift in eerste aanleg en een brief van de betreffende rechtsbijstandsverzekeraar waarin het ontbreken van dekking op grond daarvan ten aanzien van een arbitrageprocedure als in deze aan de orde wordt bevestigd;

• -

  stukken over de hoogte van het vermogen van [de werknemer] en spaargeld ten tijde van de indiening van het verzoekschrift in eerste aanleg;

• -

  bewijs van betaling van het schoolgeld zoon in de periode 2023-heden;

• -

  aangiften en aanslagen IB 2020/2021/2022 en zo mogelijk ook 2023;

• -

  een overzicht van de ontvangen WW-uitkering van 2023 tot en met heden.

Het hof zal voorts [de werkgever] in de gelegenheid stellen op de stukken te reageren.

Het hof zal iedere verdere beslissing aanhouden. Een en ander staat er uitdrukkelijk niet aan in de weg dat partijen alsnog (wederom) trachten tot een regeling te komen.