Uitspraken

[appellant] , geboren op [geboortedatum] 1966, en [appellante] , geboren op [geboortedatum] 1971, zijn beiden in dienst van [verweerster] op basis van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd; [appellant] in de functie van Quality Manager tegen een loon van laatstelijk € 2.567,00 bruto per maand exclusief emolumenten en [appellante] in de functie van productieleidster tegen een loon van laatstelijk € 1.934,00 bruto per maand exclusief emolumenten.

[appellant] heeft zich in augustus 2022 ziek gemeld.

Op 14 maart 2023 heeft mevrouw [medewerker 1] , werkzaam bij [verweerster] , zich tot mevrouw [CFO van werkgeefster] , CFO van [verweerster] , gewend met betrekking tot een incident dat in juni 2022 zou hebben plaatsgevonden. Vervolgens heeft [verweerster] gesproken met mevrouw [medewerker 2] , die eveneens werkzaam is bij [verweerster] en destijds bij het incident betrokken zou zijn geweest.

Na ontvangst van de testresultaten op 31 maart 2023 heeft de directie van [verweerster] nogmaals een gesprek met [medewerker 1] en [medewerker 2] gehad.

[verweerster] , in de persoon van de heer [CEO van werkgeefster] , CEO van [verweerster] , heeft [appellant] en [appellante] in een gesprek op 31 maart 2023 geconfronteerd met de testresultaten van het microbiologisch onderzoek.

- veroordeling van [verweerster] tot betaling van de proceskosten.

1. primair:

- de arbeidsovereenkomst tussen [verweerster] en [appellant] te ontbinden op grond van artikel

• -

  € 5.280,91 aan transitievergoeding, vermeerderd met de wettelijke rente,

• -

  € 4.178,30 aan vergoeding wegens onregelmatige opzegging, vermeerderd met de

wettelijke rente,

- € 10.000,00 € 10.000,00 bruto aan billijke vergoeding althans een door de kantonrechter in goede

justitie te bepalen bedrag, vermeerderd met de wettelijke rente,

- € 1.675,58 bruto aan opgebouwde doch niet genoten vakantiedagen en

- € 1.547,52 bruto aan vakantiebijslag, vermeerderd met de wettelijke rente,

- de proceskosten.

Het hof overweegt hierover als volgt. Wat ook zij van het verloop van het gesprek op 31 maart 2023, voor een rechtsgeldig ontslag op staande voet is niet vereist dat werkgever werknemer in de gelegenheid stelt om verweer te voeren of zijn of haar visie te geven op de door de werkgever gegeven dringende reden voor het ontslag op staande voet. Dat betekent dat grief III van [appellant] en [appellante] op zichzelf geen doel treft.

[appellant] en [appellante] voeren aan dat [verweerster] op 14 maart 2023 van [medewerker 1] en [medewerker 2] heeft gehoord dat de opgezogen weggelekte vloeistof gefilterd en hergebruikt zou zijn. Vervolgens heeft [verweerster] de betreffende batches waar het om kon gaan veilig gesteld en laten onderzoeken. Dat onderzoek had in 10 dagen uitgevoerd kunnen zijn. Zij heeft het ontslag pas aangezegd op 31 maart 2023.

[verweerster] voert aan dat zij wel voortvarend heeft gehandeld. Op 15 maart 2023, daags na de melding, is het monster veilig gesteld en heeft zij aan dhr. [onderzoeker] opdracht gegeven om een microbiologisch onderzoek uit te voeren. De materialen voor dat onderzoek moesten online bij een Belgische leverancier besteld worden omdat zij in Nederland niet voorradig waren. Dit had een langere levertijd tot gevolg. De materialen zijn na het weekend bij [verweerster] binnengekomen, waarna het onderzoek op 23 maart 2023 is aangevangen en op 31 maart 2023 afgerond. Diezelfde dag zijn de resultaten besproken binnen de directie, zijn de medewerkers die getuige zouden zijn geweest bij het incident uitgenodigd en ten slotte zijn [appellant] en [appellante] diezelfde dag uitgenodigd om de bevindingen met het te delen. Het ontslag is ook diezelfde dag gegeven.

Het hof is van oordeel dat het ontslag onverwijld is gegeven. Het microbiologisch onderzoek is na de melding van het incident op 14 maart 2023 met voldoende voortvarendheid verricht en op de dag van de ontvangen onderzoeksresultaten (31 maart 2023), waarin de directie van [verweerster] kennelijk de noodzakelijke bevestiging vond voor de juistheid van de melding van [medewerker 1] en [medewerker 2] , zijn [appellant] en [appellante] gehoord en is het ontslag aangezegd. Dit betekent dat aan de onverwijldheidseis is voldaan en dat grief IV van [appellant] en [appellante] faalt.

Met de grieven I en II betwisten [appellant] en [appellante] dat sprake is van een dringende reden voor het gegeven ontslag op staande voet.

Het hof stelt het volgende voorop. Als dringende reden in de zin van artikel 7:678 lid 1 BW worden beschouwd zodanige daden, eigenschappen of gedragingen van de werknemer, die tot gevolg hebben dat van de werkgever redelijkerwijs niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Bij de beoordeling van de vraag of van een zodanige dringende reden sprake is, moeten de omstandigheden van het geval in onderling verband en samenhang in aanmerking worden genomen. Tot deze omstandigheden behoren onder meer de persoonlijke omstandigheden van de werknemer, zoals diens leeftijd, de aard en duur van het dienstverband en de gevolgen van het ontslag op staande voet. Ook indien de gevolgen ingrijpend zijn, kan een afweging van de persoonlijke omstandigheden tegen de aard en de ernst van de dringende reden tot de slotsom leiden dat een onmiddellijke beëindiging van de arbeidsovereenkomst gerechtvaardigd is.

[appellant] en [appellante] betwisten concreet een deel van het feitencomplex dat door [verweerster] als dringende reden aan het ontslag ten grondslag is gelegd. Zij betwisten niet dat als gevolg van lekkages vloeistof is gelekt op de vloer en dat zij met een waterstofzuiger die vloeistof hebben opgezogen, maar zij betwisten dat zij de betreffende vloeistof hebben afgevuld voor de productie van een batch parfum.

[verweerster] voert voor haar stelling dat [appellant] en [appellante] gelekte en opgezogen vloeistof hebben afgevuld -kort gezegd- het volgende aan:
a. de verklaringen van [medewerker 1] en [medewerker 2] ;
b. de omstandigheid dat de gelekte vloeistof is gefilterd;

b. de hoeveelheid grondstof die gebruikt is voor het productieproces;

c. de onderzoeksresultaten, waaruit blijkt van de verontreiniging.

[appellant] en [appellante] betwisten gemotiveerd dat zij de gelekte vloeistof hebben afgevuld voor de productie. Zij voeren aan dat na filtering al bleek dat de gelekte vloeistof verontreinigd was en dat zij verder laboratoriumonderzoek niet nodig achtten. Zij wijzen onder andere op de omstandigheid dat [medewerker 1] en [medewerker 2] pas een jaar na de lekkages - en na een incident tussen [medewerker 1] en [appellante] - een verklaring hebben afgelegd. Verder betwisten zij dat uit de onderzoeksresultaten blijkt dat sprake is van afvullen van gelekte vloeistof. Voorts hebben zij een - door [verweerster] op haar beurt betwiste -tijdlijn van gebeurtenissen geschetst waaruit, aldus [appellant] en [appellante] , zou blijken dat de stellingen van [verweerster] niet kunnen kloppen.

Gelet op die gemotiveerde betwisting door [appellant] en [appellante] staat voor het hof nog onvoldoende vast dat sprake is van het afvullen van de gelekte vloeistof voor de productie. Het hof zal, alvorens verder te beslissen, [verweerster] in de gelegenheid stellen om bewijs te leveren van deze stelling.